O “Πατσίτσιος” τα λάθη της Εκκλησίας και οι μαινάδες της θεοκρατίας

Τώρα που «έκατσε ο κουρνιαχτός» από την υπόθεση του «Γέροντος Παστιτσίου», θα ήταν σκόπιμο να κατατεθούν τα παρακάτω επτά σημεία. Ξεκαθαρίζουμε πως διαφωνο σαφώς με την σύλληψη του νεαρού και υπενθυμίζουμε πως εκείνος απελευθερώθηκε εντός 24ώρου και σήμερα είναι ελεύθερος.

α) Το σημαντικώτερο στοιχείο μοιάζει να μην είναι οι κατηγορίες, η επίμαχη πράξη ή η σύλληψη, αλλά κυρίως η άρση του διαδικτυακού απορρήτου. Δεν είμαι

νομικός, μα οι κατηγορίες δεν φαίνεται να δικαιολογούν την νομική απελευθέρωση ενός τέτοιου μέτρου, το οποίο διαφυλάσσεται για συγκεκριμένες περιπτώσεις. Αν όντως υφίσταται τέτοια εκκρεμότητα ή έχει λάβει χώρα «διασταλτική ερμηνεία», είναι αδιανόητο να αποκτά τέτοια «ελαστικότητα» ο νόμος με το παράγγελμα της Χρυσής Αυγής.

β) Για άλλη μια φορά αποτυπώθηκε η εκπληκτική τάση του Έλληνα να τα «δίνει όλα» στην αρένα για πολέμους αξιών. Την ίδια ώρα που επίκειται η ψήφιση του πακέτου μέτρων, την ίδια ώρα που επικρατεί ένα διεθνές πινγκ-πονγκ για το αν ή πώς θα λάβει χώρα δεύτερο «κούρεμα», την ίδια ώρα των 32 ονομάτων του ΣΔΟΕ και της μη-παραίτησης του Ευ. Μεϊμαράκη (αλλά της «αποχής από τα καθήκοντα»: δηλαδή, θα θεωρείται ΠτΒ και θα μισθοδοτείται χωρίς να εργάζεται, ήτοι «θεσμικά μούτρα»), όλη η Ελλάδα επιδίδεται σε διαδικτυακές μάχες χαρακωμάτων πιστών-αθέων, αριστερών-δεξιών κλπ. Να σημειωθεί ότι δεν χρειάζεται καμία «ενορχήστρωση από τα ΜΜΕ» για ένα τέτοιο εκπληκτικό φαινόμενο: ο Έλληνας το διαπράττει μόνος του! Αν αύριο είχαμε τελική λύση για την κρίση στην Ευρώπη ή «πιστωτικό γεγονός» ή στρατιωτική δικτατορία και την ίδια μέρα κάποιος έριχνε κλούβια αυγά σε πολιό Μητροπολίτη φωνάζοντας «βοσκοί έρχεται η ώρα σας», …ο Έλληνας θα λογομαχούσε για τον Μητροπολίτη!

γ) Λόγω του προαναφερθέντος «πολέμου αξιών», όλοι επικεντρώνονται στην θρησκευτική πλευρά του πράγματος και στην σχέση της με την ελευθερία του λόγου. Ξεκολλήστε! Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε θρησκευτική προσωπικότητα, ο υποφαινόμενος χαίρεται που η πολιτεία και το νομικό σύστημα προστατεύει από ενδεχόμενο «περιύβρισης νεκρού». Το Facebook είναι δημόσιος χώρος, και ειδικά τα groups και τα pages, ήτοι όχι τα προσωπικά προφίλ χρηστών. Αν ο Παύλος Μπακογιάννης, ο Νίκος Μπελογιάννης ή ο Ελευθέριος Βενιζέλος εικονίζονταν σε δημόσιο χώρο με ένα παστίτσιο αντί για πρόσωπο (η εικόνα παραπέμπει ευθέως στην νεκρική αποσύνθεση της σάρκας) και εμπαίζονταν σκαιά, θα ήταν αβάσιμο το αίτημα συμπολιτών μας (αλλά και του νεκρού, που αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του) προς την Πολιτεία για νομική προστασία;

Αυτό το αυτονόητο γεγονός μεταλλάσσεται αυτομάτως αν πρόκειται για θρησκευτικό πρόσωπο: ξαφνικά δεν είναι ζήτημα κοινής λογικής μα και τήρησης του νόμου, αλλά ζήτημα «θρησκοληψίας», «θεοκρατίας», «έλλειψης ελευθερίας του λόγου». Αυτή η διαστρέβλωση των δεδομένων μόλις αυτά εισέρχονται σε αμφισβητούμενες περιοχές μαρτυρά οργιώδη ακρισία.

Όμως και πέρα από το αν ο νόμος περί περιύβρισης νεκρού είναι εύλογος ή λανθασμένος, αυτήν την στιγμή είναι νόμος του