On Line Δημόσιο: Ποιοί χωρούν, ποιοί περισσεύουν

 Η μείωση με κάποιον τρόπο των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι μόνο επιταγή της τρόικας αλλά αποτελεί μονόδρομο για την ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα. Δεν είναι ανάγκη να φύγουν τόσοι πολλοί όσοι κάποιοι διατείνονται (εκατοσταριές χιλιάδες π.χ.). Υπάρχει ένα ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων που είναι εντελώς αδρανοποιημένοι άρα πλήρως αντιπαραγωγικοί. Υπάρχουν επίσης οι επίορκοι και παρανομούντες. Υπάρχουν τέλος και αυτοί που αποτελούν τροχοπέδη για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης. Ας δούμε τρόπους να αντιμετωπιστούν αυτές οι επιβαρυντικές για τη λειτουργία του κράτους υποκατηγορίες. Πιστεύω

πως με τη λογική και τον σχεδιασμό, στο τέλος θα χρειαστούν ελάχιστες απολύσεις και μια περιορισμένη εφεδρεία για να λυθεί το πρόβλημα παραγωγικότητας στο δημόσιο.

Οι αδρανοποιημένοι και αντιπαραγωγικοί υπάλληλοι μπορούν να επανέλθουν σε παραγωγική υπηρεσία με στοχευμένες και μελετημένες μετατάξεις. Είναι γνωστό πως υπάρχουν υπηρεσίες με φοβερές ελλείψεις σε προσωπικό και άλλες όπου δεν φτάνουν τα γραφεία για να καθίσουν οι υπεράριθμοι υπάλληλοι. Το γεγονός πως στις ελλειμματικές σε υπαλλήλους υπηρεσίες υπάρχει πραγματική δουλειά να γίνει, ενώ στις πλεονασματικές συνήθως η εργασία είναι «χαρά» δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε καθόλου τυχαίο! Για την υλοποίηση λοιπόν αυτής της δράσης, που μπορεί κάλλιστα να συμπεριλάβει και υπαλλήλους οργανισμών που θα καταργηθούν, αρκεί μονάχα η πολιτική βούληση και η αγνόηση του πολιτικού κόστους, καθώς θα χρειαστεί να επιβάλει το πολιτικό σύστημα δυσάρεστες αποφάσεις σε «δικά του παιδιά».

Οι επίορκοι, παρανομούντες και απείθαρχοι δημόσιοι υπάλληλοι, αντιμετωπίζονται από ένα σύγχρονο κράτος μονάχα με έναν τρόπο: άμεση απόλυση! Ακόμη και αν διατηρηθεί η μονιμότητα, τα «εργαλεία» υπάρχουν (πειθαρχικά συμβούλια, κλπ), αρκεί να στελεχωθούν κατάλληλα και να αρχίσουν επιτέλους να εφαρμόζουν το πειθαρχικό δίκαιο. Επίσης, προτεραιότητα θα χρειαστεί να δοθεί στην εκδίκαση από τα ποινικά και αστικά δικαστήρια υποθέσεων διαφθοράς και χρηματισμού υπαλλήλων του δημοσίου τομέα.

Και φτάνουμε στην κυριότερη υποκατηγορία. Τους υπαλλήλους που είτε από έλλειψη προσόντων, είτε από χαρακτήρα είτε λόγω ηλικίας αποτελούν τροχοπέδη για τον εκσυγχρονισμό και την μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης. Εδώ, θα χρειαστεί κάποιος χρόνος, μελέτες που θα δείχνουν τις πραγματικές ανάγκες του δημοσίου σε προσωπικό και θα εξειδικεύουν τα επιμέρους προσόντα του, δράσεις αντικειμενικής αξιολόγησης του υπάρχοντος προσωπικού αλλά κυρίως θα χρειαστεί ένα ΟΡΑΜΑ για το κράτος που θέλουμε να δημιουργήσουμε στο μέλλον.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό το ΟΡΑΜΑ είναι αυτονόητο, το έχουν κατακτήσει όλες οι αναπτυγμένες χώρες και είναι αδήριτη ανάγκη να υιοθετηθεί και από το ελληνικό κράτος. Το μελλοντικό μας δημόσιο θα πρέπει να υιοθετήσει άμεσα τις νέες τεχνολογίες, να εισέλθει δηλαδή στην ηλεκτρονική εποχή και τον ψηφιακό κόσμο. Το μελλοντικό μας δημόσιο ή θα είναι ένα δημόσιο on line ή δεν θα υπάρξει! Αυτό και μόνο το προαπαιτούμενο, μπορεί