Putin: Διευθύνων Σύμβουλος της «Κρεμλίνο Α.Ε.»

Ο Vladimir Putin ανακοίνωσε πρόσφατα την επιστροφή του στη προεδρία της Ρωσίας, θέση στην οποία θεωρητικά θα μπορούσε να μείνει έως και το 2024. Ο  Putin πρωταγωνιστεί στην Ρωσία από το 2000, είτε ως πρόεδρος, είτε ως πρωθυπουργός, υπό τον μαθητή του Dmitri Medvedev, ο οποίος τελικά αποδείχθηκε απλά αχυράνθρωπος.Τώρα που οι μάσκες έπεσαν, ο Πουτινισμός μοιάζει ανίκητος. Δεν υπάρχουν άλλοι σημαντικοί πολιτικοί παράγοντες στην Ρωσία. Ούτε υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιας ρωσικής άνοιξης. Οι υψηλές τιμές του πετρελαίου οδήγησαν την ρωσική οικονομία σε άνθηση, με αποτέλεσμα ο Putin να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, και πολύ πιο δημοφιλής από τον προκάτοχό του Boris Yeltsin.Αντί η Ουάσιγκτον να παρακολουθεί εκ του μακρόθεν, και να περιορίζεται σε ηθικά κηρύγματα περί ελευθερίας και δημοκρατίας, θα πρέπει επιτέλους να αναλάβει δράση, ξεσκεπάζοντας τον ρόλο του Putin, το καθεστώς του οποίου θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως «Κρεμλίνο Α.Ε.», με τον ίδιο ως διευθύνοντα σύμβουλό του.Το Κρεμλίνο Α.Ε εκπροσωπεί τη δεύτερη φάση της εξέλιξης της Ρωσίας από την εποχή της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ το 1991. Στη πρώτη φάση, είδαμε μια νέα τάξη ολιγαρχών να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του αλκοολικού Yeltsin, και τις αδυναμίες του νέου κράτους, χτίζοντας τα ολόδικά τους φέουδα. Ο απλός κόσμος απεχθάνονταν αυτούς τους φανταχτερούς νεόπλουτους ολιγάρχες που επιδείκνυαν ασύστολά τα λεφτά τους, την ίδια ώρα που το κράτος αδυνατούσε να πληρώσει τις συντάξεις στην ώρα τους.Έτσι, ο πρώην συνταγματάρχης της KGB Putin, εκμεταλλεύτηκε αυτή την απέχθεια, επανακτώντας την ισχύ του επίσημου κράτους, και αρπάζοντας για λογαριασμό του μεγάλα κομμάτια της οικονομίας του, που βασίζονταν στους πλούσιους φυσικούς πόρους. Το αποτέλεσμα ήταν μια μαζική αναδιανομή πλούτου, από τους ολιγάρχες προς το Κρεμλίνο.Σε κάποιο επίπεδο, η επιστροφή του κλεμμένου από τους ολιγάρχες πλούτου στο κράτος θα ήταν δικαιολογημένη. Δεν συνέβη όμως κάτι τέτοιο. Αντί για την νόμιμη και ελεγχόμενη από την ισχύουσα νομοθεσία κρατικοποίηση των περιουσιακών αυτών στοιχείων, αυτό που συνέβη ήταν μια βίαιη επιχείρηση κατάσχεσης, όπου ο κερδισμένος δεν ήταν το δημόσιο συμφέρον, αλλά μια ανελέητη ομάδα κρατικών ολιγαρχών, της οποίας ηγούνταν ο ίδιος ο Putin.Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω, ήταν η ανατροπή του μεγιστάνα του πετρελαίου Mikhail Khodorkovsky, ο οποίος τόλμησε να αμφισβητήσει την εξουσία του προέδρου. Το 2003 συνελήφθη για απάτη και φοροδιαφυγή, και οι αρχές κατάσχεσαν την πιο κερδοφόρα επιχείρησή του, την οποία μέσα από πολλά σκοτεινά μονοπάτια, πρόσφεραν τελικά στο πιάτο μιας ελεγχόμενης από το Κρεμλίνο εταιρίας, της Rosneft, που την ήλεγχε ένας στενός συνεργάτης του Putin.Ο ίδιος ο οικονομικός σύμβουλος του προέδρου εκείνη την εποχή, αποκάλεσε την όλη επιχείρηση, ως την «κομπίνα της χρονιάς», λέγοντας χαρακτηριστικά πως «παλιά χρησιμοποιούσαμε τραμπούκους, σήμερα χρησιμοποιούμε κρατικούς αξιωματούχους». Λίγο αργότερα παραιτήθηκε. Οκτώ χρόνια αργότερα, ο Khodorkovsky  παραμένει στη φυλακή, κα