To χρέος δεν θα γίνει βιώσιμο, ακόμα κι αν πιάσουμε κινέζικους ρυθμούς ανάπτυξης

H μόνη λύση του «κουρέα» για το ελληνικό χρέος

Άρθρο του However, με τίτλο  «Το μεγάλο παιχνίδι (Ο Σαμαράς αγοράζει χρόνο)» που δημοσιεύσαμε  τον Φεβρουάριο  του 2012 εξηγούσε το πώς φτάσαμε στο πλέγμα  των δεσμεύσεων της χώρας όπως σχεδιάστηκαν με το πακέτο PSI/Μνημόνιο και γιατί δεν οδηγούσε σε βιώσιμα μονοπάτια το Ελληνικό χρέος, άρα και το αληθινό – και ουσιαστικότερο – πρόβλημα

Επαναλαμβάνουμε σήμερα όσα γράφαμε τότε, επειδή επιβεβαιώνονται καθημερινά.

«Σχεδίασε η Κορυφή τον περασμένο Ιούλιο το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης της Ευρώπης. ….  Αποφάσισε ότι για την Ελλάδα χρειάζονταν 170δις. Και ανακοίνωσε πως θα συμμετάσχουν οι παίκτες: 40δις “εθελοντικά” οι τράπεζες (το πρώτο PSI), 50δις η Ελλάδα από αποκρατικοποιήσεις, 50δις υπόλοιπο από το πρώτο μνημόνιο των 110δις που δεν είχαν εκταμιευθεί ακόμα αλλά είχαν “χωνευτεί” πολιτικά και 30δις που “εκτίμησαν” ότι άντεχαν να πουλήσουν στα κοινοβούλια τους, στα κόμματα των συνασπισμών τους, στα μέσα τους, στην κοινή τους γνώμη……

Οι αγορές έτρεξαν τα νούμερα και είδαν ότι η Ελλάδα με τη συγκεκριμένη απόφαση δεν έλυνε το πρόβλημα της χρηματοδοτικής της επάρκειας, άρα της βιωσιμότητας του χρέους της. Αποτέλεσμα, ο κίνδυνος μετάδοσης παρέμενε ολοζώντανος. Γιατί ο λογαριασμός ξεκίνησε με τρύπα και η απόφαση με λάθος δομή. Αποφάσισαν ότι η Ελλάδα μπορούσε να συνεισφέρει 50δις από αποκρατικοποιήσεις σε τόσο μικρό διάστημα.

Πρώτο λάθος. Η Ελλάδα έχει περιουσία μεγαλύτερης αξίας αλλά για να αναδειχθεί χρειαζόταν σχέδιο και ικανότητα αξιοποίησης που δεν συναρτάται με τσάτρα-πάτρα ξεπούλημα, ούτε με εξυπηρέτηση χρέους “χθες”. ….  Το ότι είπαν στην Ελλάδα να στήσει το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων στο οποίο να σπρώχνει περιουσιακά στοιχεία, ή το ότι προσέλαβε η Ελλάδα δύο στρατούς συμβούλων για κάθε έργο χωρίς συντονισμό, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς ενιαία γραμμή παραγωγής αξιών δεν σήμαινε ότι θα επιτευχθούν οι στόχοι που είχαν τεθεί…. Και έτσι η Ελλάδα έχανε – σε κάθε επιθεώρηση της τρόικας – το στόχο αυτό. Και την πλήρωναν οι μισθωτοί και ο συνταξιούχοι. Και την πληρώνουν.………. Και δεν προχώρησε το σχέδιο Ιουλίου και φθάσαμε στον Οκτώβριο. .. Και ξανασχεδίασε η Κορυφή τον περασμένο Οκτώβριο το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης της Ευρώπης. Και ονομάτισε ως “οριστική λύση” το να πιάσει η Ελλάδα το στόχο του 120% χρέους/αεπ το 2020. Αυτό θα “σημαίνει” βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους. Και σχεδίασε τη γνωστή δομή ……Οι αγορές ξανα-έτρεξαν τα νούμερα και κατάλαβαν ότι πάλι λείπουν χρήματα. Υπάρχει χρηματοδοτικό κενό ακόμα και εάν η Ελλάδα – τα επόμενα χρόνια – αποκτούσε κινέζικους ρυθμούς ανάπτυξης, σκανδιναβικούς δημοσιονομικούς τρόπους και επιτύγχανε και το 100% των στόχων από αποκρατικοποιήσεις.

Με τέτοια απόδοση και τα υφιστάμενα διαθέσιμα κεφάλαια, ορθά ο Σόιμπλε διαρρέει ότι το 2020 το χρέος/αεπ θα κυμαίνεται στο 136-137%. Και αποκρύπτει ότι το 120% θα επιτυγχάνετo – θεωρητικά – κάπου μεταξύ 2023-2025, γεγονός που εύκολα δημιουργεί