«Αγανακτισμένοι» και Νέα Μεταπολίτευση…

Οι «Αγανακτισμένοι», όσο παραμένουν μαζικό κίνημα αποδοκιμασίας της Μνημονιακής πολιτικής, έξω από κομματικά στεγανά, όσο παραμένει δηλαδή ειρηνικό και μαζικό, όσο συσπειρώνεται γύρω από την ελληνική σημαία, γίνεται ο φορέας αμφισβήτησης της ηγεμονίας ενός ολόκληρου καθεστώτος. Όχι απλώς μιας παραπαίουσας κυβέρνησης.Πολιτική ηγεμονία είναι η ικανότητα ενός υποκειμένου να θέτει αυτό τα διλήμματα πάνω στα οποία αποφασίζουν όλοι οι άλλοι.Η ηγεμονία δεν είναι ανοιχτός «καταναγκασμός»…Με τη καταναγκαστική επιβολή, δεν αποφασίζεις τίποτε. Κάποιος άλλος – ο «κυρίαρχος» – αποφασίζει ό,τι θέλει εκείνος και σου επιβάλλει τη θέλησή του…Με την ηγεμονία, αποφασίζεις εσύ, αλλά μέσα από τα διλήμματα που σου θέτει ο «ηγεμόνας». Τελικά εσύ αποφασίζεις εκείνο που θέλει ο ηγεμόνας!Διότι εκείνος σου έμαθε να βλέπεις τις επιλογές σου, τέτοιες και τόσο περιορισμένες όσο εκείνος επιθυμεί…Γιατί τα λέμε αυτά;Γιατί Μαζικό κίνημα υπάρχει όταν η υφιστάμενη ηγεμονία φτάσει στα όριά της. Κι όταν η αναπαραγωγή της γίνει προβληματική…Κι αυτό ζούμε σήμερα: τη γέννηση ενός μαζικού κινήματος Μαζικό κίνημα και ηγεμονία… Το μαζικό κίνημα προκύπτει όταν:Πρώτον το κυρίαρχο καθεστώς δεν μπορεί πια να ενσωματώσει πολιτικά τις προσδοκίες της κοινωνίας, η οποία ανοικτά τις αμφισβητεί. Όταν δηλαδή καταρρεύσει η καθεστωτική ηγεμονία.Δεύτερον, όταν το κυρίαρχο καθεστώς δεν μπορεί να αποκαταστήσει διαχειριστικά την νομιμοποίηση των πολιτικών προταγμάτων του δηλαδή να αποκαταστήσει την καθεστωτική του ηγεμονία.Τρίτον, όταν αναδειχθεί ένα πολιτικό υποκείμενο (όχι αναγκαστικά, ένα κόμμα) που θέτει διαφορετικά προτάγματα για την κοινωνία. Και κερδίσει μιαν ελάχιστη κρίσιμη μάζα αποδοχής.Τέταρτον, όταν αναδειχθεί ένας φορέας διαχείρισης των νέων προταγμάτων και προσπαθήσει να τα επιβάλλει ως εναλλακτική «μήτρα καθεστώτος».Η σύγκρουση, ή ρήξη, γίνεται όταν εμφανιστεί η τρίτη προϋπόθεση. Και η ανατροπή όταν εμφανιστεί η τέταρτη. Στη συνέχεια γίνονται μια σειρά από μερικότερες ρήξεις μέχρι να οικοδομηθούν οι βάσεις ενός νέου καθεστώτος. Και μιας νέας ηγεμονίας…Αν αναλογιστεί κανείς τι συνέβη από το 1972 (ένα χρόνο πριν αρχίσει η κρίση της δικτατορίας) μέχρι το 1981 (χρονιά της «Αλλαγής») θα διαπιστώσει και τα τέσσερα στάδια από την κρίση ηγεμονίας ενός (μετεμφυλιακού) καθεστώτος στην επιβολή ενός νέου (της «μεταπολίτευσης»)…Τα τέσσερα άλφα των «Αγανακτισμένων»Τώρα έχουμε να ιχνηλατήσουμε την επόμενη φάση: Από την αποσταθεροποίηση του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, σε αυτό που περιγράφουμε, κάπως αόριστα είναι αλήθεια, ως νέα Μεταπολίτευση.Όπου κρίσιμο ρόλο παίζει η σημερινή κρίση που σημαδεύτηκε από το Μνημόνιο και την αποτυχία του.Τα κόμματα και τα συνδικάτα, υπήρξαν παραδοσιακά μηχανισμοί ενσωμάτωσης των λαϊκών μαζών στο μεταπολιτευτικό καθεστώς και διαχείρισης της πολιτικής μέσα στις σταθερές του. Μόνο που την τελευταία διετία όλες οι σταθερές του ανατράπηκαν…Όταν ξεκίνησαν οι «αγανακτισμένοι», τον περασμένο Μάιο, το Μνημόνιο είχε ήδη αποτύχει. Το Μεσοπρόθεσμο ήταν επί θύραις και προεξοφλούσε νέα επ