Αν δεν είχε ο Mr. Bean χιούμορ τί θα ήταν; (What If #3)

Όποιος έχει χιούμορ βγαίνει κερδισμένος στη ζωή. Χαρίζει θετική ενέργεια τους γύρω του και την εισπράττει. Για όποιον έχει απλώς «πλάκα», δεν ισχύει το ίδιο, γιατί αν κάποιοι αρχίσουν να του το ανταποδίδουν, έχει πρόβλημα.

Για τους πολιτικούς η αίσθηση του χιούμορ είναι ευλογία, ενώ η «πλάκα», ειδικά όταν αρχίσει να γενικεύεται και να τη «σπάει» μαζί τους ο λαός μπορεί να τους αποδομήσει, (το προφίλ) μέχρι να τους καταστρέψει (την καριέρα).

Στην ελληνική πολιτική σκηνή βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο, όπου ο Πρωθυπουργός μας –που σίγουρα δεν έχει χιούμορ- αρχίζει να γίνεται

Αν αυτό δεν νοιάζει τον ίδιο, σίγουρα επηρεάζει όλους εμάς, γιατί θέλουμε δεν θέλουμε να τον ψηφίσουμε, μας εκπροσωπεί ΚΑΙ στο εξωτερικό.

Αποτελεί τη θεσμική εικόνα της χώρας μας στα διεθνή φόρα (για την άφαντη Πρόεδρο καλύτερα να μη μιλήσουμε). Αναζητείται επειγόντως RESET στο προφίλ του. Και επειδή πάνω απ’ όλα, εδώ στο antinews, αγαπάμε την Ελλάδα αποφασίσαμε να του απευθύνουμε μια (ακόμη) ανοιχτή επιστολή, αφού δεν τον προστατεύει ο στρατός των Αρίστων(;) επικοινωνιολόγων που έχει στα διάφορα pay rolls.

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,

Γιατί δεν βλέπεις τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά;

Γιατί δεν το κάνεις όπως ο Σιούφας;

Γιατί δεν υιοθετείς τον Mr. Bean ως ύπαρξη;

Δεν το λέω ειρωνικά! Το προτείνω σοβαρά.

Γιατί δεν το διαχειρίζεσαι με το «μέσα σου»;

Γιατί ψάχνεις πρώτα τα πολιτικά μεγαλεία και όχι την εσωτερική σου ισορροπία;

Πιστεύεις πως θα βρεις λύσεις μόνο από τα πέτρινα βατραχάκια του feng shui, που κοσμούν το γραφείο σου; (τα parapolitika.gr επιβεβαίωσαν την περιγραφή του Σμπίρου μου).

Δεν σε απασχολεί πως θα γίνεις κυρίως πιο ολοκληρωμένος ως άνθρωπος και πιο «ανθρώπινος» ως Πρωθυπουργός;

Δεν αντιλαμβάνεσαι μέσα στην αυταρέσκεια και τον αυτοθαυμασμό σου ότι αυτό είναι που σου λείπει;

Η ενσυναίσθηση.

Δεν σου λείπει η ηγετικότητα.

Το θέμα leadership μην το κυνηγάς άλλο. Τελείωσε αυτό το κεφάλαιο μετά την Πάρνηθα και την Ικαρία. Το ενταφίασαν οι Ράδιο Αρβύλα. Στο αφαίρεσαν -όχι μόνο εσένα, αλλά και εμάς- δυστυχώς για πάντα- τα φονικά 2α και 3α κύματα του κορωνοϊού. Στους 10.000 νεκρούς τελειώνει το παραμύθι της Αριστείας. Πάμε για άλλα. Λιγότερο «μεγάλα», αλλά εξίσου σημαντικά. Όχι μόνο για το image σου, αλλά για την ψυχοσύνθεσή σου, θα έκανες καλό στους απλούς θνητούς και στον μεγαλειώδη εαυτό σου, αν «χαμήλωνες λίγο», αν γινόσουν λίγο πιο ταπεινός λίγο πιο γήινος. Δεν αρκούν τα στημένα γεγονότα, με πολίτες κομματικούς κομπάρσους, να σου φωνάζουν «αυθόρμητα» στην Κυψέλη: «Θεέ μου, τι γκόμενος είσαι εσύ!». Τόσο ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση έχεις πια;

Κακά τα ψέματα, και οι Πρωθυπουργοί άνθρωποι είναι. Δεν είναι Μωϋσήδες. Αυτά μην τα πιστεύεις, στα λένε οι γλείφτες. Όσο πιο ισορροπημένος ως άνθρωπος ο πολιτικός, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες να κάνει καλύτερα τη δουλειά του, (για την ακρίβεια το λειτούργημά του), χωρίς κόμπλεξ και απωθημένα.

Δεν χρειάζεται να περπατάς με ή σα να έχεις τα χέρια στις τσέπες γεμάτα πέτρες, για να δείχνεις «μάγκας». [Επίσης το διάσημο ιρλανδικό θεατρικό έργο «Πέτρες στις Τσέπες τους», το ανέβασε πριν αρκετά χρόνια με μεγάλη επιτυχία ο Δημήτρης Λιγνάδης, οπότε δημιουργούνται και αχρείαστοι συνειρμοί, τουλάχιστον στους θεατρόφιλους].

Δεν σε ψηφίσανε γι’ αυτό.

Για τις μαγκιές ψηφίσανε τον Βαρουφάκη, ο οποίος -σύμφωνα με τα δικά σου λεγόμενα- «μας κόστισε 50 δις σε 5 μήνες».

Εσένα σου δώσανε την ευκαιρία να νοικοκυρέψεις τη Χώρα μας. Όχι να βάλεις υποψηφιότητα για ρόλο badass movie star στο Hollywood.

Απορώ: ποιός σου έβαλε τέτοιες ιδέες; Μήπως το καλοκαίρι ο οσκαρικός Tom Hanks, όταν τον έκανες «νεοΈλληνα», πριν πας με ελικόπτερο (1 ή 3;) να δεις την παράσταση του Λιγνάδη στην Επίδαυρο; [Μην ενοχλείσαι. Δικός σου διορισμός ήταν στο Εθνικό Θέατρο, όχι δικός μου. Δεν υπονοώ τίποτα dirty, ούτε «κάτω από τη ζώνη». Απλά η ζωή -θα το μάθεις σιγά-σιγά- δεν έχει πάντα γραμμική εξέλιξη. Έχει και τα κάτω της, τις αναποδιές της. Στην πολιτική γράφεται με πράξεις, γεγονότα και παραλείψεις].

Να σου δώσω μια ακόμη out of the box (εκτός πλαισίου, πρωτότυπη), ιδέα; Να εντυπωσιάσεις τους Kyriaκistas, αφού τόσο πολύ το ποθείς. Να τον καλέσεις επισήμως να επισκεφθεί την Ελλάδα. Να τον κάνεις ambassador του Ελληνικού Τουρισμού (είχα καταθέσει σχετική πρόταση στον ΕΟΤ -όχι μόνο για τον Rowan Atkinson, αλλά και τη VICTORIA HISLOP και άλλους σύγχρονους Φιλέλληνες) και ταυτόχρονα image maker δικό σου!

2 σε 1 που θα έλεγε και ο Σιούφας:

Και αν θες το ψάχνουμε βαθύτερα.

Τί έχει δηλαδή ο Mr. Bean και σου λείπει εσένα;

Ως tv character, ως τηλεοπτική περσόνα, κέρδισε πρώτα το πολύ δύσκολο βρετανικό και μετά το παγκόσμιο ακροατήριο, ενώ «έπαιζε» μόνο για 5 χρόνια (1990-1995). Το sitcom έκανε αυτή την επιτυχία σε ελάχιστα επεισόδια και ο Mr. Bean παραμένει έντονα χαραγμένος στη συλλογική μνήμη παλιών και νεοτέρων, παρότι δεν έχει κάνει καμία νέα γκάφα εδώ και 25 χρόνια. (Σε αντίθεση με κάποιους άλλους που δίνουν ραντεβού με τα ευτράπελα κάθε Σαββατοκύριακο).

Αναρωτιέσαι;

What’s the secret of his success? (Ποιό είναι το μυστικό της επιτυχίας του;)

Τι κάνει αξέχαστο τον Mr. Bean ένα τέταρτο του αιώνα μετά και ενώ η κωμωδία και η σάτιρα έχουν αλλάξει πολύ, τόσο σε ύφος όσο και περιεχόμενο;

Οι minimal διάλογοι, που θυμίζουν μεταμοντέρνο χαρακτήρα βωβού κινηματογράφου, έναν technicolor συνεχιστή του Charlie Chaplin;

Η επιλογή της θεματολογίας που έχει να κάνει με την καθημερινότητα;

Η απλότητα της αφήγησης;

Η παιδικότητα;

Το αστείρευτο χιούμορ, (wit), με το οποίο καλείται να φέρει σε πέρας «αποστολές» όπου θα ανταποκρινόταν ακόμη και ένα 10χρονο;

Η τόσο γνώριμη -στο μέσο θεατή- καθημερινότητα;

Τα οικεία περιβάλλοντα της σκηνογραφίας όπως τα φαγάδικα, τα σχολεία και τα πάρτι; (Άραγε, τώρα που το έφερε η κουβέντα, πότε λες να ανοίξουν;)

Ή μήπως είναι οι άρρυθμες κινήσεις του που τον κάνουν να κινείται «ξεκούρδιστος», σα να διακατέχεται από κάτι σπάνιο, ανάμεσα στον αυτισμό και το Σύνδρομο Tourette; Μήπως αυτή η ιδιαιτερότητα τον καθιστά ευάλωτο, και κατά συνέπεια συμπαθή; [Ο Mr. Bean είναι τόσο ξεχωριστός -που ούτε αυτή την ειδική κατηγορία των ατόμων με ειδικές ανάγκες δεν προσβάλλει, ίσα-ίσα που τους κάνει ακόμη πιο προσιτούς σε όλους μας].

Η απάντηση είναι σύνθετη.

Το Mr. Bean’s mix είναι μοναδικό.

Προφανώς εμπερικλείει όλα τα παραπάνω, τα οποία συμπυκνώνονται σε κάτι που σπανίζει πια στους πολιτικούς: την ανθρωπιά…

Πάνω απ’ όλα είναι ανθρώπινος (Human Bean) και όχι ρομποτικός (Robotic Being).

A! και κάτι ακόμη πριν κλείσουμε: -έχετε πολύ περισσότερες ομοιότητες- από όσες νομίζεις και από τις εντυπωσιακά φυσικές που χρησιμοποιούν ενάντια στους κανόνες της πολιτικής ορθότητας τα εκατοντάδες trolls των social media. O Rowan Atkinson είναι αρκετά ψηλός (1,80μ και αυτός), πατέρας 3 παιδιών (και αυτός), απόφοιτος διαπρεπούς Πανεπιστημίου, Οξφόρδη (Queen’s College) (και αυτός).

Άρα, αφού έχετε κοινά χαρακτηριστικά, γιατί να μην τα βρείτε; Γιατί να μην γίνει δικός σου Coach, το δικό σου role model; Υιοθέτησε τον Rowan και αποδέξου τον Mr. Bean.

Χμ. Κάτι επιπλέον και ιδιαίτερα σημαντικό για εσένα που είσαι λάτρης του Ταμείου Ανάπτυξης και των δις εν γένει... Πέτυχε και οικονομικά!

Μόνος του!

Ναι Κυριάκο μου! SURPRISE!

Υπάρχουν και αυτοδημιούργητοι σε αυτό τον κόσμο!

Δεν το χωράει ο νους σου;

Άριστος απόφοιτος ακαδημαϊκού ιδρύματος της ελίτ, που δεν εξαργύρωσε τις σπουδές του στη GOLDMAN SACHS, αλλά στράφηκε στην παραγωγή κουλτούρας και όχι χρημάτων;

Και όμως…

Αυτός ο μοναδικός τύπος, αυτή η μυστήρια «μούρη» το κατάφερε και αυτό!

Η περιουσία του ανέρχεται σήμερα σε 150.000.0000 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας και μάλιστα τα έβγαλε με τον ιδρώτα του.

Όχι ως κληρονόμος, αλλά ως δημιουργός.

Τα έχει πετύχει λοιπόν όλα!

Πέτυχε κάτι ακόμη πιο σπάνιο: έγινε πλούσιος μεταφορικά και κυριολεκτικά χωρίς να πουλήσει την ψυχή του στον Μαμωνά! Και είναι και ακτιβιστής! Μάχεται για τα δικαιώματα των αδυνάμων και των φτωχών καλλιτεχνών (κάτι σαν τη Λίνα δηλαδή). Είναι ταυτόχρονα διεθνής προσωπικότητα και παράδειγμα προς μίμηση!

Και όλα αυτά κάνοντας τον κόσμο να γελάει!

Respect Mr. Bean!

Όχι να κλαίει… (disrespect Mr. Κ) Σημ. 1

Νίκος Καραχάλιος

Valedictorian ‘87 Σημ. 2

Σημ. 1: Legacy = Υστεροφημία: θα γραφεί αφού φύγεις από την Πρωθυπουργία Κυριάκο μου. Νομοτελειακά κάποια στιγμή θα συμβεί και αυτό. Οι φαντασιώσεις δεν λειτουργούν αιώνια… Δεν θα γράψει την Ιστορία (με «Ι» κεφαλαίο) ένα «μπουκωμένο» δελτίο των 8. Αυτά είναι καλά μόνο για βραχύβιο «επικοινωνισμό». Στην Ιστορία θα κριθείς μακροπρόθεσμα από τη σχέση σου με τον «λαό» (που απ’ ό,τι φαίνεται δεν πολυεκτιμάς) και την αίσθηση οφέλους/κόστους, τον «πολιτικό λογαριασμό», το «αποτύπωμα» που άφησες στην «κοινωνία» (προφανώς και αυτή δεν την πολυυπολογίζεις ως νεοθατσερικός). Σε σχέση με αυτό, το σημαντικότερο «project» της καριέρας σου, δεν είσαι σε καλό δρόμο… Ειδικά όταν σε ξένα μέσα, όπως το Politico και το Spectator, αρχίζουν να σε «φιλοξενούν» όλο και πιο συχνά, όχι όμως με φωτογραφίες, αλλά με γελοιογραφίες…

Σημ. 2: Δεν είμαι αγνώμων. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ανιδιοτελή και θετική παρέμβασή σου στον Λυκειάρχη μας, τον αείμνηστο Νίκο Μακρή καλοκαίρι του ’87, ούτε τα καλά σου λόγια στην Β.Κ.. Αλλά δεν ξεχνώ και την αδιαφορία σου στην παραδικαστική παρέμβαση της «Τρόικας» των Kyriakistas (Ν.Γ., Τ.Θ. και ο χρηματοδότης Κ.Ζ.) στην υπόθεση του Τουρισμού (2015). Για περισσότερες πληροφορίες σε παραπέμπω στους κοινούς μας φίλους, Σ.Ν., JK-7 και Α.Φ., τον δικηγόρο μου Α.Σ. και τον «Παλιό» του «τοξικού Στρατηγού»… Δεν τα γράφω όλα αυτά με διάθεση αντεκδίκησης, αν και εσύ με πήγες για total loss…

Επίσης, δεν είμαι άφιλος. Βλέπεις, πως παρά το κακό που επιχείρησαν οι 3 δικοί σου, παραμένω ζωντανός* και σε συμβουλεύω με τον δικό μου τρόπο με χιούμορ και ενίοτε σαρκασμό, για να είναι τα κείμενα πιο διαβαστερά και από τους πολλούς. Όλοι χρειαζόμαστε ένα χαμόγελο, πόσο μάλλον εσύ με τόσες ευθύνες φορτωμένος.

Υπόσχεση / Υστερόγραφο: Κυριάκο μου, ενόψει του Πάσχα, της γιορτής της Αγάπης, θάβω το tomahawk (τσεκούρι) του πολέμου. Η αντιπαράθεσή μας τείνει (και έχει) πάρει χαρακτηριστικά περισσότερο προσωπικά και λιγότερο πολιτικά (ένα είδος fusion Κρητικής / Κολλεγιακής Βεντέτας). Πιστεύεις πως εσύ θα είσαι για πάντα πανίσχυρος και εμείς «τελειωμένα μυρμήγκια». Γι’ αυτό άφησες τη σχέση να κακοφορμίσει. Γιατί πιστεύεις πως είναι win (για εσένα) - lose (για εμένα). Σίγουρα θα έχεις ακούσει την ιστορία του Δαυίδ και του Γολιάθ. Διάβασε και την ιστορία του Αννίβα. Κάνεις και πάλι λάθος. Από εδώ και πέρα άρχισε η φθορά. Εσύ θα χάνεις -ούτως ή άλλως- συνεχώς, όλο και περισσότερες δημοσκοπικές μονάδες, και εγώ -ίσως- μέρος αξιοπιστίας αν καταφέρεις να με περάσεις ως «εμμονικό» και «πικραμένο». (Δύσκολο). Από εδώ και πέρα λοιπόν και μέχρι την Πρωτομαγιά, κηρύσσω μονομερές moratorium. Ελπίζω έως τότε να έχουμε όλοι ξαναβρεί το χιούμορ μας. Γιατί αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι καθόλου της «πλάκας».

*Οι υποψήφιοι υποχθόνιοι-κακεντρεχείς, ας είναι καλά εξοπλισμένοι και πιο εύστοχοι. Από τη Χίο ως τη Μύκονο, σε όλες τις θάλασσες του Αιγαίου, κυκλοφορούν Ελεύθεροι Πειρατές. Καταλαβαίνω πως αφού το σχέδιο της «δολοφονίας του χαρακτήρος μου» (CHARACTER ASSASSINATION) απέτυχε, ίσως αποτολμήσουν κάτι πιο real. Τους περιμένω με χαμόγελο, αλλά είμαι ήδη προετοιμασμένος και ο Big Brother δουλεύει πλέον πιο πολύ για εμένα παρά για εσάς…

(Εδώ το 1 κι εδώ το 2)

Διαβάστε περισσότερα