Απαγωγή φίλου δημοσιογράφου στη Συρία

Διαστάσεις επιδημίας έχουν πάρει οι απαγωγές δημοσιογράφων στη Σύρια, τη στιγμή που ο εμφύλιος πόλεμος εκεί έχει γίνει εξαιρετικά αιματηρός. Ο φίλος James Foley, ο οποίος κάλυπτε πέρυσι την εξέγερση στη Λιβύη και είχε απαχθεί και από τις δυνάμεις του Καντάφι (είχαμε γράψει γι’ αυτό http://www.antinews.gr/2011/04/08/95538/)

πιάστηκε και πάλι, αυτή τη φορά καλύπτοντας τα μεγάλα γεγονότα του λουτρού αίματος στη Συρία.

Στη Λιβύη κρατήθηκε για περίπου δύο μήνες, αλλά ευτυχώς η περιπέτειά του είχε αίσιο τέλος. Πόσο μάλλον, αφού κατά πληροφορίες, το εκεί καθεστώς χειρίστηκε την υπόθεσή του με διπλωματική λεπτότητα, και μάλιστα στα τέλος έμενε υπό περιορισμό σε σπίτι Λίβυου στρατηγού εντός της Τρίπολης. Να σημειωθεί πως πέφτοντας τσα χέρια των Κανταφικών, οι στρατιώτες του καθεστώτος σκότωσαν Νοτιοαφρικανό φωτορεπόρτερ, του οποίου η σορός ακόμα δεν έχει βρεθεί. Στην περίπτωση της απαγωγής του στη Συρία, όμως, τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως σοβαρά. Πολύ περισσότερο, αφού από το Νοέμβριο του 2012, οπότε έπεσε στα χέρια των απαγωγέων του, ούτε έχει αναλάβει κάποια οργάνωση την ευθύνη, ούτε έχουν βρεθεί συνδετικοί κρίκοι για διαπραγματεύσεις μαζί τους. Θεωρείται μάλιστα, πολύ πιθανόν να έχει πέσει θύμα απαγωγής από φανατικούς ισλαμιστές, οι οποίοι, όπως είναι γνωστό, θεωρούν άπαντες τους αμερικανούς, ακόμα και αυτούς που στηρίζουν τις αντι-Ασσαντ δυνάμεις, ως εχθρούς τους. Αδιαφορούν δε, απολύτως για τη δημοσιογραφική ιδιότητα, ενώ ιδιαιτέρως εάν πρόκειται για αμερικανούς δημοσιογράφους, επιφυλάσσουν εχθρική μεταχείριση.

Έδιωξαν την Συριακή πρεσβεία από την Αθήνα;

Πέρυσι, όταν είχαν πιάσει οι δυνάμεις του Καντάφι τον James Foley, είχαμε γράψει (Δημοσιογράφοι, αιχμάλωτοι του Καντάφι. Γιατί δεν παρεμβαίνει η Αθήνα;) ότι πρέπει να παρέμβει η Αθήνα, και μέσω των καλών σχέσεων με το τότε καθεστώς της Τρίπολης, ίσως να συνέβαλε στην αναζήτησή του και την απελευθέρωσή του. Κανονικά βέβαια, και στην περίπτωση της Συρίας, η Αθήνα που διατηρούσε διαχρονικά στενές σχέσεις με τη Δαμασκό, θα έπρεπε -όσο βέβαια μπορούσε- να δραστηριοποιηθεί προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης δημοσιογράφων. Αλλωστε, απαγωγές και συλλήψεις τους δεν σημειώνονται μόνον από τους ισλαμιστές και τους κάθε λογής ατάκτους, ακόμα και για λύτρα, αλλά και από τις δυνάμεις του καθεστώτος.

Τώρα, ως όλα δείχνουν η Αθήνα έχει μάλλον ρίξει όλες τις γέφυρες με το καθεστώς Ασσαντ, στη Δαμασκό. Να σημειωθεί ότι στην αρχή του Δεκεμβρίου 2012, κατά πληροφορίες, το ΥΠΕΞ κάλεσε την πρέσβη της Συρίας στην Αθήνα και ζήτησε την αποχώρηση της ίδιας και δύο ακόμη διπλωματικών υπαλλήλων από την Ελλάδα. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, και η ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στη Δαμασκό έχει βάλει λουκέτο. Εάν ισχύουν όλα αυτά βέβαια, Ελλάδα και Συρία έχουν κόψει κάθε διπλωματική επαφή. Κάτι που δεν συνέβη στην περίπτωση του Καντάφι, ούτε καν όταν αυτός βρισκόταν λίγο πριν την πτώση του. Ακόμα και τότε, η πρεσβεία της Λιβύης στην Αθήνα, δεν είχε κλείσει. Εφόσον λοιπόν, η Αθήνα κάλεσε τη Συρία να κλείσει την πρεσβεία της εδώ, αυτή η κίνηση της Ελλαδας γεννά μεγάλα ερωτηματικά ως προς τις σκοπιμότητες που εξυπηρετεί. Εάν μάλιστα, η Αθήνα ευθυγραμμίστηκε με κάποιους “σκληρούς” Δυτικούς εταίρους της μόνο και μόνο για να δείξει ότι είναι “καλό παιδί”, το ζήτημα καθίσταται ιδιαιτέρως σοβαρό.

Le Canard