Ας αφήσουμε την ελπίδα να γυρίσει στα μέρη μας

Αν είναι κάτι που πρέπει να πολεμήσει άμεσα η Ελλάδα είναι η εθνική της μιζέρια. Πρέπει να αρχίσει μέσα στη μαυρίλα να βλέπει τα πράγματα πιο θετικά και πρέπει, παρ’ ότι είναι δύσκολο, να αρχίσει να εμπιστεύεται όσα ακούει από τους κυβερνώντες σε ότι αφορά την οικονομία.

Χθες, συνέβησαν δύο σημαντικά γεγονότα που δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα. Το πρώτο ήταν η ομιλία του πρωθυπουργού στον ΣΕΒ

όπου είπε ότι σε 2-3 χρόνια δε θα υπάρχουν μνημόνια κι ότι η Ελλάδα που κτίζεται σήμερα δεν έχει ανάγκη από μνημόνια.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική δήλωση καθώς για πρώτη φορά δίνεται μια ελπίδα, ένας στόχος για τα επόμενα χρόνια. Και πρέπει να πιστέψουμε στο στόχο αυτό όπως επίσης και πρέπει να ακούσουμε τον Α. Σαμαρά όταν λέει ότι το φθινόπωρο είναι η κρίσιμη διαπραγμάτευση με την τρόικα και ως τότε δεν πρέπει να εφησυχάσουμε.

Το δεύτερο γεγονός είναι η εκταμίευση της διπλής δόσης και το εξαιρετικά καλό κλίμα στο Γιούρογκρουπ για την Ελλάδα. Ίσως κανένας άλλος υπουργός Οικονομικών δεν αισθάνθηκε τα τελευταία τρία χρόνια τόσο άνετα όσο χθες ο Γ. Στουρνάρας.

Οι ξένοι μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για την ελληνική οικονομία και τις προσπάθειες που κάνουν οι πολίτες και ο υπουργός Οικονομικών τόνισε ότι η εκταμίευση των δόσεων 7,5 δις ευρώ: «είναι σαφώς μία επιβεβαίωση ότι η Ελλάδα πάει καλά, αλλά δεν εφησυχάζουμε». Τόνισε, δε, ότι το κλίμα στην αποψινή συνεδρίαση του Eurogroup ήταν «διθυραμβικό» για τη χώρα και «καλύτερο παρά ποτέ».

Βεβαίως το εξαιρετικό κλίμα ήρθε να χαλάσει η Κομισιόν με το παράθυρο που άφησε για νέα μέτρα τη διετία 2015-2016. Ωστόσο, ο κ. Στουρνάρας τόνισε ότι τα λεφτά θα βρεθούν από τη φοροδιαφυγή και δε θα έχουν καμιά σχέση με μισθούς και συντάξεις. Επίσης, η «τρύπα» 8 δις ευρώ θα καλυφθεί από τα καλύτερα αποτελέσματα της προηγούμενης διετίας ενώ όλοι στο οικονομικό επιτελείο προσεύχονται για νέο κούρεμα από το οποίο θα προκύψουν σημαντικά οφέλη για τη χώρα.

Όπως και να έχει, πάντως, το ποτήρι είναι σίγουρα μισογεμάτο, αν και δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού. Ας σκεφτεί κι ας συγκρίνει κάποιος πώς ήταν η Ελλάδα ένα χρόνο πριν. Εκτός από μια χώρα που βρισκόταν σε εκλογές και πολιτικές μάχες, η οικονομία ήταν στα μαύρα της τα χάλια και οι Ευρωπαίοι προετοιμάζονταν για Grexit.

Ας σκεφτεί κανείς πως ήταν η χώρα πριν δύο χρόνια ακριβώς. Με την κυβέρνηση Παπανδρέου να παραπαίει, τους ξένους να πιέζουν για μέτρα και τον Ευ. Βενιζέλο να αναλαμβάνει να… σώσει τη χώρα ως τσάρος της οικονομίας.

Καμιά σχέση λοιπόν η σημερινή εικόνα της Ελλάδας. Κανείς δε λέει ότι όλα πάνε ρολόι, ότι βγήκαμε από την κρίση και ότι οι Έλληνες άρχισαν να αισθάνονται πιο άνετα. Αντιθέτως, τα προβλήματα είναι πολλά και δύσκολα.

Τουλάχιστον φαίνεται ότι αποφεύχθηκε ο κίνδυνος της εξόδου από το ευρώ που θα προκαλούσε απίστευτα δεινά. Επίσης, είναι προφανές ότι η χώρα έχει μπει σε κάποια τάξη και οι Ευρωπαίοι βλέπουν ότι έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο.

Γι’ αυτό πρέπει να πιστέψουμε στους κυβερνώντες. Αν μας λένε ψέματα, εκτός από το γεγονός ότι θα οδηγήσουν τη χώρα στην καταστροφή, οι ίδιοι θα έχουν άσχημο τέλος.

Αν πάλι μας λένε αλήθεια, τότε μια καλύτερη μέρα ξημερώνει για την Ελλάδα. Αρκεί βέβαια να μην ξανακούσουμε για νέα μέτρα, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις κι άλλα τέτοια ατελέσφορα μέτρα.

Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη για λίγο τη μιζέρια κι ας αφήσουμε την ελπίδα να γυρίσει στα μέρη μας.