Δέκα καυτά ερωτήματα για την υπόθεση Μεϊμαράκη

Δικαστές για να βγάλουμε απόφαση πριν τη βγάλουν οι αρμόδιοι, δεν είμαστε.

Δικηγόροι πολιτικών δεν είμαστε ακόμη περισσότερο διότι εμείς από τους πρώτους λέγαμε να διαλυθεί το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα και να βγουν νέοι άνθρωποι στον αφρό να κυβερνήσουν την Ελλάδα με όραμα και όρεξη για δουλειά.

Κι επειδή δεν είμαστε τίποτε από τα παραπάνω, παρά μόνο ανήσυχοι πολίτες που δεν τρώνε κουτόχορτο, ούτε τσιμπάνε με ό,τι τους σερβίρουν τα μέσα ενημέρωσης των επιχειρηματιών, κρυφών κι φανερών, μας δημιουργήθηκαν ορισμένες εύλογες απορίες γύρω από το «σκάνδαλο» που εμπλέκει πολιτικούς με μαύρο χρήμα και ύποπτες συναλλαγές στο real estate. Ειδικά η περίπτωση του Β. Μεϊμαράκη χρήζει ιδιαίτερης προσοχής διότι, όπως γράψαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, ως πρόεδρος της Βουλής ένα τέτοιο θέμα αφορά το σύνολο της δημοκρατίας μας. Και μια λέξη κυριαρχεί στις σκέψεις πολλών: ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ

Αν μετά από ενδελεχή έρευνα αποδειχθεί ότι υπάρχει εμπλοκή του κ. Μεϊμαράκη ή των δύο άλλων πολιτικών ή ακόμη αν από τους 30 ή 50 πολιτικούς κάποιοι δεν μπορέσουν να δικαιολογήσουν τον πλουτισμό τους θα είμαστε οι πρώτοι που θα ρίξουμε το λίθο. Διότι τόσο εμείς όσο και οι αναγνώστες μας και τίμιοι είναι και μυαλό έχουν για να καταλάβουν ότι παίζονται παιχνίδια, εκδοτικά, επιχειρηματικά, εξουσίας αλλά και μικροκομματικής σκοπιμότητας. Τα ερωτήματα που θέτουμε τα βάζουμε στο τραπέζι ώστε να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης από τους επίσημους φορείς αλλά και να βάλουν σε υποψίες όσους νομίζουν ότι η δημοσιογραφία παίζεται με καθαρούς όρους.

Ερώτημα πρώτον: Αληθεύει ότι δεν υπάρχει κτηματομεσίτης Ιωσήφ Λιβανός αλλά πρόκειται για κάποιον Τζεν ο οποίος λόγο καταγωγής από τη Μέση Ανατολή είχε το παρατσούκλι «Λιβανός»; Δεν ξέρουμε αλλά κάνουμε εικασίες. Αν όμως πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο τότε το ΣΔΟΕ έχει κάνει μεγάλο ατόπημα και φυσικά η αναπαραγωγή από τις εφημερίδες είναι ουσιαστικά αναπαραγωγή ενός ψέμματος.

Ερώτημα δεύτερον: Η υπόθεση με το λεγόμενο ξέπλυμα χρήματος μέσω της εταιρείας του Καρούζου, εκκρεμεί από το 2010. Εδώ και δύο χρόνια έγιναν οι καταγγελίες για «ύποπτες» συναλλαγές μέσω της εταιρείας του Ι. Καρούζου, ο οποίος εκείνη την περίοδο είχε μπει και στο άρθρο 99, πτώχευσε δηλαδή. Το ερώτημα είναι γιατί ξαφνικά άνοιξε μια υπόθεση καταγγελιών δύο χρόνια μετά;  Υπάρχει κάποια σκοπιμότητα για την επιλογή της χρονικής στιγμής; Γιατί δεν άνοιγε άραγε επί ΠΑΣΟΚ, όταν αυτό ήταν ισχυρό; Για φανταστείτε π.χ. τον Παπανδρέου να δίνει εντολή να ερευνηθεί το θέμα και να έμπαιναν στη φυλακή 3 πολιτικοί της ΝΔ;  Ή ακόμη το εξής: Όταν πέρασε την πύλη του Κορυδαλλού ο Άκης, όλοι έψαχναν ένα… αντίβαρο. Γιατί δεν το έκαναν τότε; Μήπως γνώριζαν από την αρχή ότι δεν υπάρχει κανένας φάκελος, καμιά απάτη;

Ερώτημα τρίτον: Γιατί ενώ στο δημοσίευμα της real news γίνεται αναφορά εκτός από πολιτικούς και για επιχειρηματίες όπως ο εφοπλιστής Νίκος Τσάκος αλλά και ο επίσης εφοπλιστής κι όχι μόνο, Β. Ρέστης, τα φώτα στρέφονται μόνο στους πολιτικούς; Κι αν