Δέκα πλάνες που διαλύθηκαν το 2011

Άλλος ένας χρόνος πέρασε. Και ήταν σκληρός απέναντι στις πλάνες και στα διάφορα δήθεν, που κυριαρχούν στις διεθνείς σχέσεις. Κάποιες από αυτές μάλιστα, διαλύθηκαν οριστικά.

Αφγανιστάν- Η Ουάσιγκτον (και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της) είναι αποφασισμένη να διατηρήσει μάχιμες μονάδες στο Αφγανιστάν μέχρι το 2014. Μετά, ελπίζει να δημιουργηθεί μια ισχυρή δημοκρατική κυβέρνηση, η οποία θα είναι σύμμαχος της Δύσης. Τέτοιο  πράγμα όμως δεν υπήρξε ποτέ. Γιατί τότε η προσπάθεια;  Η απάντηση των Αμερικανών και Αφγανών αξιωματούχων είναι: για να μην επιστρέψει η Αλ Κάιντα!

Περίεργος ισχυρισμός,

αφού οι τρομοκράτες ποτέ δεν δυσκολεύτηκαν στο να εξασφαλίσουν κάποιο ασφαλές καταφύγιο. Ο θάνατος του Οσάμα Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν διέλυσε την ψευδαίσθηση ότι το Αφγανιστάν είναι απαραίτητο στην Αλ Κάιντα. Τώρα, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η οργάνωση του Πακιστάν διαλύθηκε, και τα απομεινάρια της μεταφέρονται στην Αφρική, χωρίς να χρειαστεί μια αμερικανική ή ευρωπαϊκή επέμβαση και κατοχή του Πακιστάν.

Αμερική- Οι ΗΠΑ παραμένουν η πιο ισχυρή χώρα του κόσμου, με την αξιοπιστία τους όμως να έχει πληγεί ανεπανόρθωτα το 2011. Το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, που κάποτε αποτελούσε παγκόσμιο πρότυπο, σήμερα μοιάζει ανεπαρκές.

Αν και ελάχιστες είναι οι διαφορές μεταξύ των δυο μεγάλων κομμάτων, σπάνια συνεργάζονται (έστω και προσποιούμενα), ακόμη και όταν διακυβεύεται το οικονομικό μέλλον της χώρας.

Την ώρα που τα υπόλοιπα κράτη παίρνουν σκληρές αποφάσεις για τους προϋπολογισμούς τους, και αναθεωρούν τις παραδοσιακές κοινωνικές παροχές, οι Αμερικάνοι πολιτικοί δεν δέχονταν να συζητήσουν καν θέματα όπως αυτό της κοινωνικής ασφάλισης, και της δημόσιας περίθαλψης. Παρόλα αυτά, κάποιοι αρέσκονται στο να ταξιδεύουν στο εξωτερικό και να παραδίδουν μαθήματα οικονομικής πολιτικής στους Ευρωπαίους!

Βαλκάνια- Η περιοχή των Βαλκανίων παραμένει το επίκεντρο της αστάθειας, παρά την κομπορρημοσύνη της Δύσης για τις διπλωματικές και στρατιωτικές της επιτυχίες εκεί. Οι ΗΠΑ, και η ΕΕ ποτέ δεν έκρυψαν τον υποκειμενισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα Βαλκάνια, υιοθετώντας ως πολιτική τους το αξίωμα «οι Σέρβοι πάντα χάνουν».

Η Δύση προσπάθησε να διαλύσει το πολύγλωσσο κράτος στο οποίο κυριαρχούσε η Σερβία, αλλά επιμένει να θέλει την Σερβία να παραμείνει σε ένα αντίστοιχα πολύγλωσσο κράτος υπό την κυριαρχία άλλων. Οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και οι εθνοκαθάρσεις από πλευράς Κροατών και Αλβανών, αγνοούνται συστηματικά από την Δύση.

Μετά τον πόλεμο του 1999, οι σύμμαχοι επέτρεψαν στους Σέρβους του Βόρειου Κοσσόβου να διατηρούν τις σχέσεις τους με το Βελιγράδι. Πέρσι όμως, οι εκεί δυνάμεις του ΝΑΤΟ ( KFOR), παραβίασαν την αποστολή τους, αναγκάζοντας τους Σέρβους να υποταχθούν στις αρχές της Πρίστινας, που εκείνοι δεν αποδέχονται.

Μάλιστα οι δυτικοί σύμμαχοι τραυμάτισαν Σέρβους αμάχους, στη διάρκεια καταστροφής των σημείων ελέγχου που είχαν στηθεί για να εμποδιστεί η διέλευση των αξιωματούχων του Κοσσόβου στα σύνορα με την