Διαλύει το ευρώ η εμμονή της Μέρκελ

Το θυμόσοφο «ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο» κινδυνεύει να επαληθευτεί δραματικά στην περίπτωση της ΟΝΕ. Ισως και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Την ώρα που τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ βομβαρδίζουν τον κόσμο με τα σπρεντς, το έλλειμμα, το χρέος, τα επιτόκια και την ανάγκη σωτηρίας του ευρώ,  εκατομμύρια Ελληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Πορτογάλοι, Ιρλανδοί, Κύπριοι και πολίτες άλλων χωρών βιώνουν το γκρέμισμα σταθερών αξιών της ζωής τους, την έλλειψη κάθε προοπτικής, αλλά

κυρίως την απώλεια του αισθήματος ασφάλειας, που συνόδευε κάθε Ευρωπαίο τα τελευταία 65 χρόνια.

Οι όροι «πόλεμος», «διχασμός», «διάλυση» εμφανίζονται τις τελευταίες μέρες όλο και συχνότερα στο λεξιλόγιο πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, με τη Γερμανία (ως χώρα) και την 57χρονη Ανγκελα Μέρκελ (ως πρόσωπο) να παίρνουν σταδιακά τη θέση του αποδιοπομπαίου τράγου μιας προαναγγελθείσης καταστροφής.

Αγγλοσάξονες οικονομολόγοι, όπως ο Π. Κρούγκμαν, ο Τζ. Στίγκλιτς και ο αρθρογράφος των «Financial Times», Β. Μινχάου, προειδοποιούσαν από καιρό για τις καταστροφικές επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών, αρχικά στην Ελλάδα και στη συνέχεια σε όλο το Νότο.

Ομως, η «τευτονική δύναμη» συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της «δημοσιονομικής κάθαρσης», της «τιμωρίας» των ελλειμματικών κρατών και της μετατροπής της Ε.Ε. σε αυτοκρατορία του γερμανικού τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου, χωρίς να θέλει -ή να μπορεί- να αντιληφθεί τις συνέπειες εντός των τειχών.

Με μόνους πλέον συμμάχους τη Φινλανδία και την Ολλανδία -αφού ακόμη και ο Αυστριακός καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν κάλεσε τη Γερμανία να αποτρέψει με ευρωομόλογα τη διάλυση της ευρωζώνης και τις επιπτώσεις της στον ευρωπαϊκό πληθυσμό- η Μέρκελ βαδίζει στα μοιραία βήματα του καγκελάριου Χάινριχ Μπρούνινγκ. Ο τελευταίος, σε καιρό παγκόσμιας ύφεσης, επέβαλε στη Γερμανία εξοντωτική δημοσιονομική λιτότητα στο τέλος της δεκαετίας του ’20 και στις αρχές του ’30, οδηγώντας σε «λουκέτα», ανεργία, μαζική εξαθλίωση και τελικά στον ενταφιασμό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης διά της σιδηράς χειρός του Αδόλφου Χίτλερ.

Εντυπα όπως ο «New Statesman» και ο «Economist» «ζωγραφίζουν» τη Μέρκελ σαν τέρας και την παρομοιάζουν ανοιχτά με το ναζιστή ηγέτη. Η αλήθεια είναι -με όλο το σεβασμό στις ιστορικές αναλογίες- ότι ικανή μερίδα του σύγχρονου γερμανικού οικονομικού κατεστημένου συμπεριφέρεται όπως οι οικονομικοί εγκέφαλοι του Τρίτου Ράιχ, που ονειρεύονταν μια Ευρωπαϊκή Νέα Τάξη, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Γερμανίας.

Η Μέρκελ δεν μπαίνει καν στον κόπο να το αρνηθεί. Απλώς, όταν στριμώχνεται υπερβολικά, καλεί τα «θύματά» της να μην πιέζουν υπερβολικά, με το επιχείρημα ότι ακόμη και η γερμανική ατμομηχανή έχει οικονομικά και κοινωνικοπολιτικά όρια. Εμμέσως, τους λέει δηλαδή με δυο λόγια: «Αφήστε μας να κυριαρχήσουμε επάνω σας και συμβιβαστείτε με μια χειρότερη ζωή. Διαφορετικά, θα καταρρεύσουμε κι εμείς, οι αυστηροί προστάτες σας, και θα βουλιάξουμε όλοι μαζί σε ένα βαθύτερο πηγάδι». Στο πίσω μέρος της σκέψης κρύβεται ο φόβος πως