Ε ρε πλάκες….

«Σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς…», λένε οι Κινέζοι και θεωρώ την συγκεκριμένη ευχή μια από τις all time καλύτερες.Έτσι και εμείς, παρά τη κρίση, παρά την ανεργία, παρά τα χίλια μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως λαός, τουλάχιστον ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς. Και έχουν και πολύ πλάκα. Αν δεν αφήσουμε βέβαια τις εξελίξεις να μας πάρουν από κάτω.Βλέπω λοιπόν παντού τα βίντεο με τους δαρμένους από τα ΜΑΤ, καιθυμάμαι την έντονη έκπληξη με την οποία αντιμετωπίστηκε το πρώτο «σοσιαλιστικό» ξύλο, που έριξαν τα ΜΑΤ, λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ το 1981.Αν θυμάμαι καλά, Οκτώβριο εξελέγη, και τον Νοέμβρη έπεσαν οι πρώτες φάπες, με αφορμή τις συγκεντρώσεις για  την επέτειο του πολυτεχνείου.«ΜΑΤ και ΜΕΑ, για μια Ελλάδα νέα», φώναζαν οι πρώτοι «σοσιαλιστικά» δαρμένοι δεξιοί, αλλά και σοσιαλιστές διαδηλωτές. (Και στην αναμπουμπούλα που προέκυψε, έμαθαν και τον Αρκουδέα… Τι πλάκες! Τι εποχές!)Οι πρώτοι έπαθαν τραμπάκουλο.  Κυριολεκτικά. Δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους τους, ότι θα έρθει δηλαδή εποχή, που η αστυνομία θα έστρεφε τα κλόμπς της εναντίον τους….Οι δε σοσιαλιστές ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ τα είχαν εξίσου χαμένα. Πίστευαν κι αυτοί, ότι τώρα που «ανέβηκε ο λαός στην εξουσία», θα διαλύονταν  ως δια μαγείας τα ΜΑΤ, ή έστω με κάποιο προεδρικό διάταγμα, και όλοι μαζί θα ζούσαμε τον σοσιαλιστικό μύθο μας, διαδηλώνοντας ελεύθερα….Ήταν άλλωστε η εποχή της κοινωνικοποίησης των πάντων. Μερικοί ίσως να νόμιζαν ότι το κράτος θα κοινωνικοποιήσει και την αστυνομία, όπως έκανε με την Πειραϊκή Πατραϊκή!Κάποιοι μπορεί και να νόμιζαν, ότι ο Αντρέας θα καταργήσει την αστυνομία γενικά, και θα την αντικαταστήσει με τίποτα τοπικές επιτροπές μουσάτων πρασινοφρουρών. Ποιος ξέρει τι περίμεναν; Κούνια που τους κούναγε.Ανέκαθεν, μας έλεγαν οι μουσάτοι τότε Πασόκοι, στην Ελλάδα, το κράτος ήταν “δεξιό”, οπότε “δεξιό” ήταν και το ξύλο. Έλα όμως που οι κυβερνήσεις πέφτουνε, η αστυνομία όμως μένει… Και είναι παντός καιρού.Οπότε; Πάρε φάπες, πάρε και δακρυγόνα, γενικά πάρε νάχεις, και ζήσε εσύ τον σοσιαλιστικό σου μύθο. Διότι καλή η πλέρια δημοκρατία, αλλά κάποιος πρέπει και να την «περιφρουρεί» από τα ζιζάνια. Έτσι δεν είναι; Εξ ου και τα χημικά (ζιζανιοκτόνα). Μήπως και οι αρχαίοι Αθηναίοι, αυτοί οι ultimate δημοκράτες δεν είχαν τους περίφημους ραβδούχους τους; Μέχρι και ο σούπερ σταρ της εποχής Αλκιβιάδης είχε φάει μερικές ψιλές απ αυτούς τους (Σκύθες νομίζω) αστυφύλακες της εποχής.Τώρα, μετά από τόσα μα τόσα χρόνια σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της πατρίδας μας, το ξύλο των ΜΑΤ είναι πλέον δεδομένο, και πολιτικά άχρωμο. Ότι και νάσαι, ότι και να δηλώνεις, το ξύλο σου θα το φας. Δημοκρατία δεν έχουμε; Σήμερα εγώ, αύριο εσύ. Όπως εναλλάσσονται (υγιώς)  τα κόμματα, έτσι εναλλάσσονται και οι σφαλιάρες. Δίκαια πράγματα. Προσωπικά λοιπόν, δεν το αμφισβητώ το αστυνομικό ξύλο, αφού το θεωρώ δεδομένο. Οπότε πάμε παρακάτω.Αυτό που αμφισβητώ έντονα,  είναι το όνομα του ΠΑΣΟΚ.  Δεν γνωρίζω πολλά από εμπορικό δίκαιο, αλλά είμαι σίγουρος πως η παραπλανητική