Είμαι κι εγώ ένας Νεοδημοκράτης

Έλαβα χθες ένα e-mail, από άγνωστο σε μένα αποστολέα, με θέμα: «Είμαι κι εγώ ένας Νεοδημοκράτης». Ομολογώ ότι το διάβασα αρκετές φορές, προβληματίστηκα έντονα και αποφάσισα να το δημοσιεύσω αυτούσιο.

« Διαβάζω σχεδόν καθημερινά τα όσα γράφονται στο antinews, με τα περισσότερα από τα οποία συμφωνώ. Αυτό όμως που με αναγκάζει να γράψω αυτή την επιστολή είναι ότι αισθάνομαι πολλές φορές ενοχλημένος ως Νεοδημοκράτης. Ως Νεοδημοκράτης που ακούω και βλέπω διάφορα που με πληγώνουν.

Είχα

την τύχη ή ατυχία, ας το εκλάβει ο καθένας όπως θέλει, να μην διοριστώ στο δημόσιο. Επέλεξα το ελεύθερο επάγγελμα, το οποίο ασκώ περισσότερα από 15 χρόνια, δυστυχώς τα τελευταία χωρίς επιτυχία. Αντιλαμβάνομαι όμως κάθε μέρα ότι ακόμη και σήμερα δεν νοιάζονται για μένα. Το αντίθετο μάλιστα. Και σε αυτούς που θα προτρέξουν για να ισχυριστούν το αντίθετο, θα θέσω το ερώτημα: θα ήθελε κάποιος δημόσιος υπάλληλος να ανταλλάξει τη θέση του με τη δική μου; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι.

Έχω πλήρη αντίληψη για την κρίση που διέρχεται η οικονομία, αλλά και την γενικότερη κρίση αξιών που μαστίζει τη χώρα. Δεν ψάχνω ευθύνες, γιατί ξέρω ότι ανήκουν σε όλες τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης και δεν με ενδιαφέρει ο επιμερισμός τους. Ψάχνω όμως τη διέξοδο και το αύριο, που πολλές φορές δεν μπορώ να το συνδυάσω με όσους βολεμένους, πολιτικούς και μη, μου κουνάνε το δάχτυλο στην οθόνη της τηλεόρασης. Ψάχνω να βρω κάποιον σαν όλους εμάς, αλλά βρίσκω ελάχιστους. Βέβαια υπάρχουν και οι άλλοι, οι κρυπτόμενοι. Μία ειδική κατηγορία πολιτικών που κρύβονται στα δύσκολα. Και η Νέα Δημοκρατία έχει αποκτήσει πολλούς τέτοιους.

Έζησα τη Νέα Δημοκρατία και στα πάνω της και στα κάτω της, χωρίς να επισκεφτώ ποτέ μου πολιτικό γραφείο. Θυμάμαι όμως πρόσωπα και τα θυμάμαι έντονα, γιατί είναι τα ίδια. Θα μου θυμώσετε λέγοντάς μου ότι αυτούς επέλεξαν οι πολίτες. Θα σας απαντήσω ότι δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς. Αναφέρομαι στους άλλους, στους από πίσω, στους παρατρεχάμενους που πάντα έβρισκαν πόρτα ανοιχτή αλλά έχουν μάτια και αυτιά κλειστά σε όσα συμβαίνουν γύρω τους. Δεν με ενοχλεί αν βολεύονται. Με ενοχλεί ότι δεν βολεύουν στο δρόμο για το αύριο. Είναι «αγκαλιασμένοι» με το χθες και αρνούνται τη μετάβαση, παίρνοντας όμως μαζί τους στον κατήφορο και τους υπόλοιπους.

Ψήφισα Σαμαρά και το ίδιο θα κάνω πάλι. Είτε μου αρέσει είτε όχι υποτάχθηκα, ως όφειλα, στη βούληση του εκλογικού σώματος για κυβέρνηση συνεργασίας. Γνώριζα από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα είχε ο Πρωθυπουργός την ελευθερία κινήσεων που θα είχε σε μία αυτοδύναμη κυβέρνηση. Δεν γνώριζα όμως ότι πρέπει να υπερασπιστώ την υπερφορολόγηση του κ. Στουρνάρα ως δίκαιη και ως μη υπερφορολόγηση. Άλλωστε δεν επέλεξα τον κ. Στουρνάρα και ούτε θα τον επέλεγα. Ούτε όμως θα υπερασπιστώ τα λάθη των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας στο παρελθόν. Θέλω να υπερασπιστώ την αλήθεια και πάλι κάποιοι βάζουν εμπόδια.

Βλέπω Υπουργούς και στελέχη να μιλούν για την ανάκαμψη της οικονομίας και αναρωτιέμαι αν έχουν επενδύσει έστω και ένα ευρώ στη ζωή τους, στην πραγματική οικονομία. Μου αντιπαραθέτουν ευχολόγια σε συνεντεύξεις τύπου. Πολλές συνεντεύξεις τύπου, με ήπιο ύφος, σύγχρονο, όπως επιβάλλεται. Η ανάκαμψη όμως δεν έρχεται με μαγικό ραβδί, πολύ δε περισσότερο με συνεντεύξεις. Και βλέπω αντίστοιχα και Υπουργούς ή στελέχη με άλλο ύφος, όχι τόσο σύγχρονο, που έχω διαφωνήσει με τις απόψεις τους πολιτικά, χωρίς πολλά πτυχία, αλλά παράγουν αποτέλεσμα. Και αναρωτιέμαι τι έχει μεγαλύτερη σημασία σήμερα, το ύφος ή το αποτέλεσμα;

Όσοι με γνωρίζουν με χαρακτηρίζουν Σαμαρικό. Είναι αλήθεια. Κάθε Νεοδημοκράτης σήμερα οφείλει να είναι υποστηρικτής του Αντώνη Σαμαρά. Όχι γιατί αυτός είναι ο Πρόεδρος του κόμματος, αλλά γιατί είναι ότι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η πολιτική ζωή του τόπου. Πάντοτε πρώτος στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργός. Δεν είναι όμως μόνος. Υπάρχει η τρόικα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η τιμωρητική πολλές φορές τρόικα που ζητάει αίμα και ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Εγκλωβισμένοι πολλές φορές οι μετέχοντες στις αποφάσεις, στην ανυπαρξία εναλλακτικής πρότασης από τον ΣΥΡΙΖΑ, ακροβατούν με το άδικο και το μη ωφέλιμο αποδεχόμενοι τις προτάσεις της τρόικα. Συνεχίζουν να δείχνουν την αδυναμία τους στην εύρεση εναλλακτικής δικής τους πρότασης έναντι των τρελών απαιτήσεων. Όταν μάλιστα καλούνται να προτείνουν κάτι εναλλακτικό απλά συντάσσουν κείμενα εξυπηρέτησης εκλογικής πελατείας, τα οποία περιφέρουν από χωριό σε χωριό της εκλογικής τους περιφέρειας, στην προσπάθεια να προσθέσουν ψηφαλάκια στον προσωπικό εκλογικό τους «λογαριασμό».

Είμαι κι εγώ ένας Νεοδημοκράτης από ιδεολογία και όχι από ανάγκη. Υπάρχουν πολλοί σαν εμένα. Θα τολμούσα να εντάξω τον εαυτό μου στη σιωπηρή αυτή πλειοψηφία που θέλουμε τη μετάβαση στο αύριο και το διαζύγιο από το χθες. Θέλω να τα αλλάξουμε όλα χωρίς βαρίδια και εμπόδια. Θέλω να δω την ελπίδα. Θέλω να αφουγκραστώ την κατανόηση που θα συνοδεύεται από λύσεις και αποτέλεσμα. Θέλω να λυτρωθώ από ότι με πληγώνει μέχρι σήμερα. Θέλω να μπορώ να υποστηρίζω αυτό που πιστεύω, όποιους και αν ενοχλεί. Θέλω να γίνουν πράξη αυτά για το οποία ήμουν και είμαι σίγουρος ότι είναι σωστά. Θέλω περήφανος να λέω και αύριο ότι είμαι κι εγώ ένας Νεοδημοκράτης.»

ΒΤ