Ευρωπαϊκή ενοποίηση κατά εθνικής κυριαρχίας

Μέρκελ+Σαρκοζί= η εικονιζόμενη ... Μερκοζί (κατά Bild)

Η Ευρώπη δεν είναι Αμερική

Τον τελευταίο καιρό η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη  με τις αναπόφευκτες και δυσμενείς συνέπειες που προκλήθηκαν λόγω της  επιβολής του ενιαίου νομίσματος σε μία ιδιαίτερα ετερογενή ομάδα χωρών.

Σημειώνεται ότι η κρίση της Ελλάδας σε συνδυασμό με την απειλή να καταστούν  αφερέγγυες η Ιταλία και η Ισπανία, είναι μόνο η μια πτυχή των προβλημάτων που προκλήθηκαν από την επιβολή του ενιαίου νομίσματος. Η ευθραυστότητα

των ισχυρών ευρωπαϊκών τραπεζών, οι υψηλοί δείκτες ανεργίας και η μεγάλη ανισορροπία του ενδοευρωπαϊκού εμπορίου (το τρέχον γερμανικό πλεόνασμα των  $200 δις σε σχέση με το τρέχον έλλειμμα των $300 δις στις συναλλαγές της υπόλοιπης Ευρωζώνης) αντανακλούν επίσης  τα προβλήματα που προκύπτουν από την χρήση του ευρώ.

Οι ευρωπαίοι πολιτικοί οι οποίοι επέμεναν να εισαχθεί το ευρώ το 1999 αγνόησαν τις προειδοποιήσεις των οικονομολόγων που προέβλεπαν ότι ένα κοινό νόμισμα για όλη την Ευρώπη θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα. Ο βασικός στόχος των υποστηρικτών  του ευρώ ήταν η ευρωπαϊκή πολιτική ολοκλήρωση, θεωρώντας ότι το ευρώ θα μπορούσε να αποτελέσει ένα μέρος στην  διαδικασία δημιουργίας ενός είδους πολιτικής κοινότητας στην Ευρώπη. Έτσι, χρησιμοποιώντας  το επιχείρημα ότι ο μόνος τρόπος για να δημιουργηθεί μια ζώνη ελευθέρου εμπορίου – “ Μια αγορά, ένα νόμισμα”- κατάφεραν να κερδίσουν την υποστήριξη του λαού.

Όμως, ούτε η ιστορία αλλά ούτε και η οικονομική λογική βρίσκονται σύμφωνες με την συγκεκριμένη άποψη.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το ευρώ χρησιμοποιείται μόνο από τις 17 χώρες των 27 της ΕΕ, το εμπόριο  λειτουργεί αρκετά καλά.

Βέβαια, το κύριο επιχείρημα που πρόταξαν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι υπόλοιποι υποστηρικτές του ευρώ ήταν το εξής: από την στιγμή που το κοινό νόμισμα δουλεύει καλά στις ΗΠΑ, θα πρέπει επίσης να λειτουργήσει καλά και στην Ευρώπη. Εξάλλου και οι δύο είναι μεγάλες ήπειροι  με διαφορετικές οικονομίες. Όμως, το παραπάνω επιχείρημα παραβλέπει τρεις σημαντικές διάφορες μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Καταρχάς, οι ΗΠΑ, ουσιαστικά έχουν μία ενιαία αγορά εργασίας όπου οι εργαζόμενοι μετακινούνται από τις περιοχές που υπάρχει υψηλή ή αυξανόμενη ανεργία σε άλλες όπου οι θέσεις εργασίας βρίσκονται σε περισσότερη αφθονία.

Στην Ευρώπη, οι εθνικές αγορές εργασίας επί της ουσίας χωρίζονται λόγω των εμποδίων που προκύπτουν από τις διαφορετικές γλώσσες, κουλτούρες και θρησκείες, την ιδιότητα του μέλους της ένωσης, καθώς και από την κοινωνική ασφάλιση.

Ναι μεν ορισμένοι εργαζόμενοι μεταναστεύουν στην Ευρώπη, αλλά λόγω της υψηλής απουσίας του μεγάλου βαθμού κινητικότητας που υπάρχει στις ΗΠΑ, η συνολική ανεργία στην Ευρώπη μπορεί να μειωθεί μόνο αν οι χώρες με υψηλά ποσοστά ανεργίας μπορούν να χαλαρώσουν την νομισματική πολιτική, κάτι που δεν προβλέπεται από την χρησιμοποίηση του ενιαίου νομίσματος.

Μια άλλη βασική διαφορά είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν ένα κεντρικ