Φιλελευθερισμός και Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός: πολύ αργά για την Ελλάδα;

Κατά περιόδους, όσον καιρό γράφω στο Antinews, έχω δεχθεί την «ρετσινιά» του νεοφιλελεύθερου. Αρνούμαι τον πρόχειρο και βολικό όρο, αλλά δεν διστάζω να παραδεχτώ ότι πολιτικά στέκομαι στην φιλελεύθερη μεριά του φάσματος. Φυσικά οι θυμωμένοι νεοέλληνες έχουν εφεύρει έναν σωρό όρους με πρώτο συνθετικό τον εξορκισμένο στον απήγανο «νεοφιλελευθερισμό», έτσι ώστε, η όλη συζήτηση περί φιλελευθερισμού αυτή την στιγμή να έχει καταντήσει γκροτέσκα. Όροι όπως: «νεοφιλελεύθερο βαμπίρ», «νεοφιλελεύθερος φορομπήχτης», «νεοφιλελεύθερος κομμουνιστής»,

«νεοφιλελεύθερος σοσιαλιστής», «νεοφιλελεύθερα χαράτσια», «νεοφιλελεύθεροι φόροι», «νεοφιλελεύθεροι ναζί» και άλλα πιθανά και απίθανα ιδεολογικά οξύμωρα που έχουν κατακλύσει το κοινωνικό συνειδητό και κατακυριεύσει το κοινωνικό ασυνείδητο, οδηγούν κάθε απόπειρα πολιτικής συζήτησης για τον βασικό ιδεολογικό άξονα, γύρω από τον οποίο θα μπορούσε να συσπειρωθεί η κεντροδεξιά, δηλαδή τον φιλελευθερισμό, σε προσπάθεια όμοια με αυτήν του Σίσυφου με τον βράχο του.

Όλα όμως τα άλλα χαρακτηριστικά που έχουν προταθεί για μια καινούρια κεντροδεξιά, δεν έχουν την ισχυρή σημαντική δύναμη της ιδεολογίας ώστε να την χαρακτηρίσουν. Ας πούμε Πατριωτική Δεξιά τι σημαίνει; Ότι όλοι οι υπόλοιποι δεν είναι πατριώτες; Λαϊκή Δεξιά; Πως είναι η μόνη παράταξη που εκφράζει τον Λαό; Κοινωνική Δεξιά; Πως σφετερίζεται τον κοινωνικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, όπου αυτή παίζει σε προνομιακό πεδίο; Μην ξεχνάμε πως η αντιγραφή του ΠΑΣΟΚ οδήγησε σε ιδεολογικό αδιέξοδο την κεντροδεξιά. Ο όρος από την άλλη Συντηρητική Παράταξη δεν έχει ιδεολογικό μήνυμα και κυρίως δεν δίνει όραμα τούτη την ώρα καθώς τα μόνα που θα ήταν άξια να συντηρηθούν βρίσκονται εκτός πολιτικής και οικονομικής σφαίρας και μάλλον υπάρχει ανάγκη ξαναμπολιάσματός τους (επανελληνισμός) στην κοινωνία πριν να φτάσουμε σε σημείο να ζητούμε την συντήρησή τους. Τι να συντηρήσουμε λοιπόν; Το σάπιο πολιτικο-οικονομικό σύστημα; Την αφασική κοινωνία; Την ανελλήνιστη Παιδεία; Την διαφθορά; Την γραφειοκρατία; Την αναξιοκρατία; Την έλλειψη αξιών και κοινωνικού ηθικού κώδικα; Την απαιδευσιά; Την αμορφωσιά παρά τη πληθώρα των «πτυχίων»;

Μένει λοιπόν ο Φιλελευθερισμός χωρίς ανόητα προθέματα και αστείες προκαταλήψεις. Ένα σύστημα που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Ελληνισμού, όχι όπως κατάντησε μέσα στα στενάχωρα όρια του ελληνικού κράτους, αλλά του άλλοτε δραστήριου και ανήσυχου ελληνισμού της διασποράς, της ανατολής και της δύσης. Ο Φιλελευθερισμός και ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός που ποτέ δεν στάθηκε δυνατόν να «μπολιάσει» σωστά την ελλαδική κοινωνία, θα πρέπει επιτέλους να γίνει μια προσπάθεια να ενσωματωθούν στο ελλαδικό γίγνεσθαι. Προκαταλήψεις αιώνων, διαστρεβλώσεις των όρων και της σημασίας τους, πολιτική εκμετάλλευση και διαβουκόληση του λαού από ανεύθυνους, αδίστακτους και χαρισματικούς λαοπλάνους ηγέτες, κράτησαν την ελληνική κοινωνία μακριά από αυτές τις σημαντικές έννοιες και πολιτικές πρακτικές που οδήγησαν τον δυτικό κόσμο στην ευημερία και την δημοκρατία. Εμείς, παρόλο που ως λαός δώσαμε τις αρχικές ιδέες και τα επιχειρήματα αυτών των ιδεολογικών ρευμάτων ουδέποτε επωφεληθήκαμε πραγματικά από τις καινοτομίες και τις ρήξεις που αυτά έφεραν στις κοινωνίες της Δύσης.

Δεν μιλάμε για μιμητισμό. Δεν μιλάμε για γελοίες αντιγραφές και αυτούσιες μεταφορές. Υπάρχουν σημεία που η κοινωνία μας ακόμη υπερέχει. Υπάρχουν τρόποι όπου ακόμη δεν έχουμε ξεπεραστεί. Υπάρχουν τομείς που και να θέλαμε να αλλάξουν, αυτό είναι αδύνατον, αφού είναι σύμφυτοι πια με αυτό που αποκαλούμε «ελληνικό τρόπο ζωής». Όμως, υπάρχουν και τομείς που πάσχουμε. Υπάρχουν τρόποι που είναι λάθος και μπορούν να διορθωθούν. Υπάρχουν σημεία που αν αλλάξουν θα δώσουν ασύμμετρα μεγάλα πλεονεκτήματα στο Έθνος μας. Όλα αυτά δεν πρέπει να τα απεμπολήσουμε και αυτή η κρίση είναι ευκαιρία να τα συζητήσουμε νηφάλια και απροκατάληπτα και πολλά από αυτά να τα ενσωματώσουμε πλέον στην κοινωνία μας. Ακόμη και αν χρειαστεί να τα τροποποιήσουμε λιγάκι ή και να τα προσαρμόσουμε στον «καθ’ ημάς τρόπον». Επειδή είναι φανερό, πως όλες αυτές τις δεκαετίες περπατήσαμε, πολιτευτήκαμε και βιώσαμε λάθος. Ένα λάθος, διαχρονικό, οριζόντιο όσον αφορά τους πολιτικούς χώρους, και διάχυτο από χρόνια σε κάθε κύτταρο της συλλογικότητάς μας, σε βαθμό που πολλοί να μιλούν γα μεταλλαγμένο νεοελληνικό DNA. Αυτό το λάθος ήρθε η ώρα να το διορθώσουμε. Ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε την συνταγή, να προσθέσουμε νέα υλικά, καινούρια ιδεολογικά μπαχαρικά, ώστε να νοστιμίσουμε όχι μονάχα το πολιτικό αλλά και το οικονομικό και το κοινωνικό μας προϊόν. Είναι καιρός να προσθέσουμε μια «πρέζα» Φιλελευθερισμού και Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού στο πανάρχαιο καπνισμένο τσουκάλι της εθνικής μας συνέχειας. Ποτέ δεν είναι αργά!

Akenaton