Γιατί η κυβέρνηση συνεχίζει να μιλά με την Τρόικα;

Δεν έχουμε καταλάβει γιατί ο Γ. Βρούτσης, ο Γ. Στουρνάρας και γενικά η κυβέρνηση κάθονται στο ίδιο τραπέζι με την τρόικα και συζητούν τα επαχθή μέτρα για τα εργασιακά. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί μπήκε στο τραπέζι η μείωση των μισθών μέσω της κατάργησης ωριμάνσεων και τριετιών και το ψαλίδι στις αποζημιώσεις. Και γιατί η κυβέρνηση δεν τους πετάει έξω από το γραφείο;

Αν θυμόμαστε καλά, δεν έχει η Ελλάδα

καμιά συμβατική υποχρέωση για να αποδεχθεί τα εργασιακά. Δεν έχει βάλει κανείς την υπογραφή του σε τέτοιες δεσμεύσεις, ούτε καν και ο απαράδεκτος κ. Βενιζέλος που διαπραγματεύτηκε την άνοιξη το Μνημόνιο.

Στις υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στους δανειστές ήταν τότε να πάρουμε μέτρα ύψους 11,5 δισ. που στην πορεία έγιναν 13,5 δισ. Περικοπές που αφορούν το δημόσιο τομέα, να το τονίσουμε αυτό.

Επίσης, δεσμευτήκαμε για μειώσεις στις συντάξεις και στα ειδικά μισθολόγια, για θέσπιση του ενιαίου μισθολογίου, για απολύσεις 15.000 υπαλλήλων από το δημόσιο τομέα καθώς και για νομοθέτηση του κατώτατου μισθού. Απ’ όλα όσα δεσμευτήκαμε για το μόνο που μπορούν να μας κατηγορήσουν οι τροικάνοι είναι για τις απολύσεις. Εκεί υπάρχει ένα θέμα και μπορούμε να τα βάλουμε κάτω και να τα συζητήσουμε.

Από που κι ως που όμως προέκυψε όλος αυτός ο ορυμαγδός μέτρων που θα διαλύσουν την κοινωνία και θα οδηγήσουν τη χώρα σε μια δεκαετία ύφεσης, πέραν των πέντε ετών που ήδη βρίσκεται; Γιατί την ώρα που η Μέρκελ λέει μόλις σήμερα ότι δε θα υπάρξουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις κι εξελίξεις, οι εκπρόσωποί της στην Αθήνα ζητούν αίμα;

Γι’ αυτό λέγαμε στην αρχή ότι πρέπει να τους πετάξουν. Όχι γιατί είμαστε μάγκες, αλλά γιατί η τρόικα βρίσκεται έξω από κάθε λογική. Είναι εκτός της συμφωνίας που έχουμε υπογράψει.

Άλλωστε, και το γνωρίζουν αυτό και οι τροικανοί και τα αφεντικά τους, τέτοια μέτρα όπως αυτά στον εργασιακό τομέα οδηγούν με γεωμετρική ακρίβεια στην πτώση της κυβέρνησης και στη χρεοκοπία της χώρας. Αν από τη μια η Μέρκελ και ο Σόιμπλε λένε ότι δε θα αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, αλλά από την άλλη απαιτούν μέτρα που οδηγούν στην πολιτική και κοινωνική διάλυση, τότε συμβαίνουν δύο πράγματα:

1.Έχουμε να κάνουμε με παρανοϊκούς ανθρώπους που είναι καλύτερα να ανοίξουμε τις πόρτες του Δρομοκαϊτειου να τους κλείσουμε όλους μέσα.

2.Παίζουν ένα άθλιο παιχνίδι τακτικής που λέει: Βάζουμε τα πάντα στο τραπέζι για να πετύχουμε τα περισσότερα εκβιάζοντας τον ελληνικό λαό. Άλλωστε, ο χρόνος τους ευνοεί, θέλουν την καθυστέρηση διότι έτσι ο εκβιασμός γίνεται πιο μεγάλος.

Όμως, είναι σχεδόν σίγουρο, και παίρνουμε τα μηνύματα  από τα πολιτικά κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, ότι αν έρθουν τέτοια μέτρα στη Βουλή δεν πρόκειται να περάσουν, ακόμη κι αν διακυβεύεται η επόμενη δόση, ακόμη κι αν έρχεται πιο κοντά η χρεοκοπία.

Γι’ αυτό, αν επιμείνουν οι τροικανοί στις απαιτήσεις τους, η μόνη λύση πρέπει να είναι πολιτική. Ο Α. Σαμαράς πρέπει να θέσει το ζήτημα των εκτός συμφωνίας εκβιασμών στη Σύνοδο Κορυφής κι εκτός από μι