Η αναπόφευκτη τρίτη Ιντιφάντα της Παλαιστίνης

Το Ισραήλ και η Παλαιστίνη μπορεί να συμφώνησαν την κατάπαυση του πυρός, αλλά μια τρίτη Ιντιφάντα αναπόφευκτα θα ξεσπάσει, εκτός και εάν η Ιερουσαλήμ αλλάξει κατεύθυνση, γράφει η Rula Jebreal στο www.thedailybeast.com.
Καθώς ξέσπασαν οι μάχες αυτή την εβδομάδα στους Αγίους Τόπους, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι τόσο στο Ισραήλ όσο και στην Παλαιστίνη γνώριζαν πολύ καλά ότι μια τρίτη ιντιφάντα είναι έτοιμη να εκραγεί. Η πρόσφατη επιδείνωση της βίας στη Γάζα ήταν απλώς η τελευταία σταγόνα. Παρά το γεγονός ότι η κατάπαυση του πυρός ήταν αναπόφευκτη, ο ισραηλινός

βομβαρδισμός και η απειλή της εισβολής του εδάφους έχουν ωθήσει τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη και αλλού, όλο και πιο κοντά στην εξέγερση. Όταν η επόμενη Ιντιφάντα έρθει και θα έρθει -θα είναι ακόμη πιο καταστροφική και βίαιη από τη δεύτερη ιντιφάντα που ξεκίνησε το 2000.

Οι Παλαιστίνιοι έχουν δει σαρωτικές αλλαγές στον αραβικό κόσμο, όπου οι άνθρωποι σε όλα τα έθνη γύρω τους ανέτρεψαν τους δικτάτορες με επιτυχία, απαιτώντας ελευθερία, δημοκρατία και αξιοπρέπεια. Οι Παλαιστίνιοι έχουν παρακολουθήσει όσα απέκτησαν με υπερηφάνεια, αλλά και η καθημερινή ζωή τους επιδεινώνεται από την στρατιωτική κατοχή.
Για χρόνια, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ αποδέχθηκαν την αυταρχική σταθερότητα στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, οι ισραηλινοί “μεσίτες”, όπως ο πρώην πρόεδρος της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ, τώρα έχουν αντικατασταθεί με ηγέτες πιο φιλικούς προς τη Χαμάς, την ισλαμική οργάνωση που ελέγχει τη Γάζα. Αν και αυτές οι αλλαγές έχουν ενθαρρύνει τη Χαμάς να εκτοξεύει περισσότερες ρουκέτες κατά του Ισραήλ, η νέα κατάσταση στη Μέση Ανατολή δεν ώθησε την κυβέρνηση Νετανιάχου να αλλάξει την πολιτική της έναντι των Παλαιστινίων.
Ωστόσο, ο κύριος λόγος για την επερχόμενη τρίτη ιντιφάντα είναι η αποτυχία των Παλαιστινιακών Αρχών να επιτευχθούν οποιεσδήποτε πολιτικές παραχωρήσεις από το Ισραήλ, παρά το ότι ο πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς πληρεί όλες τις προϋποθέσεις που έχουν ζητήσει οι ισραηλινές κυβερνήσεις. Ο Αμπάς δημιούργησε τη δύναμη ασφαλείας στη Δυτική Όχθη για να αποτρέψει επιθέσεις από εξτρεμιστικές ομάδες. Έχει αναγνωρίσει το κράτος του Ισραήλ και έχει κατ’ επανάληψη ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση και τη λύση των δύο κρατών.
Ως απάντηση, η ηγεσία του έχει γελοιοποιηθεί από την κυβέρνηση του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, του οποίου η πολιτική προς τον Αμπάς ήταν να τον αγνοήσει, να καθυστερήσει τις συνομιλίες και να τον ταπεινώσει πολιτικά με την οικοδόμηση περισσότερων οικισμών. Ο Αμπάς δεν μπορούσε καν να πείσει τον Νετανιάχου να επεκτείνει το πάγωμα του εποικισμού.

Το 1993, όταν υπεγράφη η Συμφωνία του Οσλο, υπήρχαν περίπου 300.000 έποικοι στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Η συμφωνία αναφέρει ότι «καμία πλευρά δεν πρέπει να ξεκινήσει ή να λάβει οποιαδήποτε μέτρα που θα αλλάξουν την κατάσταση της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας, εν αναμονή της έκβασης των διαπραγματεύσεων για το μόνιμο καθεστώς». Ωστόσο, από το Όσλο, το Ισραήλ έχει αυξήσει επιθετικά τον αριθμό τ