Η άτυπη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας

Τώρα που ο αρχικός κουρνιαχτός για το θέμα του αποκλεισμού της Βούλας Παπαχρήστου κάπως κατακάθισε, και ακούστηκαν σχεδόν όλες οι απόψεις, θέλω και εγώ να εκφράσω τους δικούς μου προβληματισμούς.

Κατ αρχήν, και για να μη τρελαθούμε, η εν λόγω αθλήτρια, που κάποιοι κοντεύουν να την ανακηρύξουν σε «πρέσβειρα του Ελληνισμού», ή που την θέλουν βουλευτίνα κλπ είναι ένα ακόμη κλασικό παράδειγμα μιας χαζοχαρούμενης γενιάς.

Μιας γενιάς, που μεγαλώνοντας μέσα στο άναρχο τσίρκο που λέγεται Ελλάδα, αγνοεί μερικά βασικά πράγματα, και εκμεταλλεύεται την ανομία, την ατιμωρησία, την ασυδοσία, την ελευθερία του λόγου, τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, για να πλασάρει εξυπνάδες, ανοησίες, και φτηνό χιούμορ, νομίζοντας πως έτσι…ζει.

Αφήστε, που διαβάζοντας τις αναρτήσεις της συγκεκριμένης, αυτό που κατάλαβα είναι ότι μάλλον τσιμπημένη με τον …. Κασιδιάρη είναι παρά οτιδήποτε άλλο. Στο φινάλε όμως πλήρωσε, αυτόν τον νεανικό της παρορμητισμό, και τώρα τρέχει και δεν φτάνει για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Δεν είναι ούτε η πρώτη που την πατάει από μια σαχλαμάρα, ούτε η τελευταία.

Στην Ελλάδα, μπορεί εδώ και δεκαετίες να μην πέφτουν σφαλιάρες, αλλά μια στις χίλιες αν πέσει κάποια, τότε … τσούζει.

Από κει και πέρα όμως υπεισέρχονται και άλλες παράμετροι, ασήμαντες αλλά και σοβαρές, που καθιστούν το όλο ζήτημα άξιο διερεύνησης και σχολιασμού.

Κατ αρχήν, ή έχουμε ελευθερία λόγου, ή όχι.

Από πού και ως που, απαγορεύονται τα έστω και κακόγουστα αστεία στο διαδίκτυο; Κάποιοι μάλιστα (προοδευτικοί) μίλησαν και για ποινικές της ευθύνες!!!!!

Κατά δεύτερο λόγο, γιατί να απαγορεύεται σε έναν ενήλικα να εκφράζεται υπέρ των απόψεων οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος, και μάλιστα κοινοβουλευτικού;

Δηλαδή η δημοκρατία μας είναι ένα λαστιχένιο παρτάλι, που ο καθένας το τραβάει από δω κι από κει, κατά το δοκούν; Ισχύει μόνο όταν μας συμφέρει;

Αμ το άλλο; Ο υπερβάλλων ζήλος δηλαδή της Oλυμπιακής Eπιτροπής, που πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, έσπευσε να αποβάλλει από την αποστολή την ξανθοβαμμένη αθλήτρια, χαρακτηρίζοντάς την ρατσίστρια; (Αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω, να είσαι ρατσιστής με τους μελαψούς, αλλά να βάφεις τα μαύρα σου μαλλιά ξανθά)!

Δεν πρόλαβε λοιπόν  να κάνει «μπου» ο Σύριζα, και οι βασιλικότεροι του βασιλέως ντόπιοι «αθάνατοι», έσπευσαν να τιμωρήσουν την κακιά Βούλα!

Υπερασπιζόμενοι την πολιτική ορθότητα, τα ολυμπιακά ιδανικά, και άλλες τρίχες κατσαρές.

Ποιοι; Οι ίδιοι που κάνουν τα στραβά μάτια στα δωράκια και στις μίζες των «αθανάτων», στους (χθες) πολιτογραφημένους Γεωργιανούς και Τσετσένους που μας εκπροσωπούν στα βάθρα, και δεν ξέρουν ούτε λέξη από ελληνικά, στην ντόπα, στα επαγγελματικά διαφημιστικά συμβόλαια, και σε άλλα πολλά που έχουν καταντήσει την ολυμπιακή ιδέα ανυπόληπτη.

Τώρα θυμήθηκαν τον νόμο και την τάξη. Και τον ολυμπισμό!

Αλήθεια, που ήταν όλοι αυτοί όταν συνέβαιναν περίεργα τροχαία ατυχήματα με μηχανές, και η Ελλάδα γίνονταν ο περίγελος του κόσμου;

Τώρα όμω