Η διαμάχη ΗΠΑ-Γερμανίας επιβάλλει αλλαγή της διαπραγματευτικής τακτικής Σαμαρά

Γράφαμε τις προάλλες σε ένα ακόμα διορατικό κομμάτι του However (ο τελευταίος χορός με την Τρόικα) για το κομβικό σημείο από το οποίο θα κριθεί η επιτυχία και του σχεδίου Σαμαρά και του γερμανικού σχεδίου:

“ Δεν υπάρχει αύριο για την ελληνική οικονομία χωρίς επίλυση της βιωσιμότητας του χρέους της. Το ΔΝΤ θα απαιτήσει – όπως φαίνεται – μία οριστική λύση. Αυτό το σημείο θα είναι κομβικό. Και σε αυτό το σημείο θα κριθεί τελικά και οριστικά και η

επιλογή της τακτικής  “αγοράς χρόνου” που ακολουθεί ο Αντώνης Σαμαράς (από το Νοέμβριο του 2011), αλλά και η επιτυχία της γερμανικής στρατηγικής…

Ο Αντώνης Σαμαράς κερδίζει εφόσον επιτύχει την οριστική λύση για την ελληνική οικονομία πριν διαλυθεί η πολιτική και κοινωνική συνοχή. 

Οι Γερμανοί κερδίζουν εφόσον το ευρωπαϊκό σχέδιο δεν διαλυθεί έως ότου έχουν θεσμικά θωρακίσει τους νέους ευρωπαϊκούς όρους…”

Γράφαμε, εξάλλου, χθες (Η Ελλάδα στο κέντρο μιας αδυσώπητης σύγκρουσης ΗΠΑ-Γερμανίας):

Μια αδυσώπητη σύγκρουση μαίνεται μεταξύ  Γερμανίας και ΗΠΑ για την κρίση χρέους και την αντιμετώπισή της. Ο πόλεμος είναι αδυσώπητος καθώς και οι δύο πλευρές θέλουν να επικρατήσουν.

- Οι Γερμανοί δεν αποδέχονται πριν από τις δικές τους εκλογές κούρεμα του ελληνικού χρέους, το γνωστό OSI, και κρατάνε καθυστέρηση.

- Το ΔΝΤ από την πλευρά του ξεκαθαρίζει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και μόνο με νέο κούρεμα μπορεί να δει φως η Ελλάδα.

Στη σύγκρουση αυτή η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση και κανείς δε μπορεί να προβλέψει τι συνέπειες θα έχει αυτό. Όπως λέει ο σοφός λαός, όταν τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Η ελληνική οικονομία μπορεί λοιπόν να βρεθεί στο ρόλο του βατράχου που κινδυνεύει να τον πατήσει κανένας βούβαλος. Από την άλλη, όμως, η αντιπαράθεση αυτή μπορεί να αποτελέσει την ευκαιρία για να βάλουν κάτω λύσεις οι ισχυροί που θα καλύπτουν το σύνολο του προβλήματος και όχι μεμονωμένα την Ελλάδα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι ποια πρέπει να είναι η νέα διαπραγματευτική στάση της Ελλάδας προκειμένου να καταφέρει ο Σαμαράς να επιτύχει το ζητούμενο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο;

1. Να παραμείνουμε παραπλεύρως της κεντρικής διαμάχης μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας και μέσω παρασκηνιακών κινήσεων και διακριτικά να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε την καλύτερη λύση; Να κάνουμε δηλαδή τον “βάτραχο”, όπως συμβουλεύουν ορισμένοι;

2. Ή να παρέμβουμε όσο πιο ενεργά μπορούμε σε αυτή τη διαμάχη παίρνοντας θέση υπέρ αυτών που θεωρούμε εθνικό συμφέρον;

Για να απαντήσουμε πρέπει καταρχήν να ορίσουμε τι είναι η “καλύτερη λύση”.

Η καλύτερη λύση είναι εκείνη η λύση που:

1.  Διασφαλίζει την οριστική βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας,

2.  Διασφαλίζει  την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας και

3. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΦΙΚΤΗ.

- “Βιωσιμότητα της οικονομίας” σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον βιωσιμότητα του σημερινού χρέους μας (δηλαδή κούρεμα και ότι άλλο εργαλείο θα χρησιμοποιηθεί από τους δανειστές μας). Και δεύτερον να μην ξανά δημιουργήσουμε νέο