Η Εθνική μπάσκετ χρειάζεται μόνο «ξυρισμένα κεφάλια»

Αυλαία στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας. Το μεγάλο φαβορί, η Ισπανία επιβεβαίωσε τα προγνωστικά και πήρε τον τίτλο. Ούτε οι πολύ αθλητικοί Γάλλοι, μπόρεσαν να σταματήσουν την ισπανική αρμάδα. Μία κλάση παραπάνω οι Ισπανοί, κατέκτησαν το δεύτερο σερί Ευρωπαϊκό. Θα ήταν το τρίτο αν το 2007 δεν τους το είχαν «κλέψει» οι Ρώσοι στο τελευταίο σουτ. Στον μικρό τελικό, οι Ρώσοι κέρδισαν ξανά τα Σκόπια, σε ένα ακόμη ματς θρίλερ. Η καλύτερη πεντάδα της φετινής διοργάνωσης αποτελείται από τους: Πάρκερ, Μακάλεμπ, Ναβάρο, Κιριλένκο, Γκασόλ. Παρακολουθώντας ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον Ευρωμπάσκετ, μπορούμε να προβούμε σε κάποιες σκέψεις γύρω από το άθλημα στη γηραιά Ήπειρο.Είναι φανερό ότι –κάπως σχηματικά και τηρουμένων των αναλογιών- υπάρχουν δύο σχολές: η «δυτική» (Ισπανία, Γαλλία, Λιθουανία, Ιταλία, Γερμανία) με ομάδες γρήγορες και αθλητικές, με σταρ του ΝΒΑ, που μοχθούν καλοκαιριάτικα και νιώθουν καταξιωμένοι όταν κερδίζουν ένα μετάλλιο με την εθνική της χώρας τους. Οι Ισπανοί ζουν τον μύθο τους: μια μεγάλη φουρνιά παικτών υπηρετεί αφοσιωμένα τον φρενήρη ρυθμό της φιλοσοφίας τους για το άθλημα. Οι Λιθουανοί είναι τόσο μπασκετικοί, που πάντα θα έχουν αξιόλογη ομάδα. Από τους Γάλλους λείπει η ψυχή, περισσεύει πλέον το ταλέντο. Ιδιάζουσα κάπως περίπτωση η Γερμανία, γιατί το λίγο ταλέντο πέραν των δύο ΝΒΑer, την έχει οδηγήσει να δουλεύει και τις άμυνες της. Ξεχωριστή περίπτωση και η Ιταλία, η οποία βρίσκεται σε μεταβατική φάση και την άμυνα την έχει στο «γονίδιο» της.Η ανατολική σχολή από την άλλη(Ρωσία, Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία) ρίχνει το βάρος  στην τακτική, στην άμυνα και σε ρόστερ γεμάτα από «μπασκετόφατσες».. Τα Σκόπια δεν τα συμπεριλαμβάνουμε στην ανατολική σχολή, όχι από εμπάθεια, αλλά λόγω του γεγονότος ότι χωρίς τον εκπληκτικό Αμερικάνο Μακάλεμπ, ούτε στους 16 δεν θα βρίσκονταν. Η σχολή αυτή εν πολλοίς αντέγραψε τους Ρώσους. Έκαναν νατουραλιζέ έναν αμερικάνο «κοντό», όπως η Ρωσία τον Χόλντεν και έχτισαν γύρω του μια ομάδα. Καλύτερα από όλους το έκαναν τα Σκόπια, αλλά δύσκολα η επιτυχία τους θα έχει συνέχεια. Οι Ρώσοι είναι σταθερά μεγάλη δύναμη, υπό τις οδηγίες του Μπλατ, οι Σέρβοι περνούν την υπαρξιακή κρίση του «νεόπλουτου», οι Κροάτες πλακώνονται σε κάθε διοργάνωση, οι Σλοβένοι θέλουν ανανέωση.Η ελληνική ομάδα από το 1993 και μετά, δηλαδή την αποχώρηση του μεγάλου Νίκου Γκάλη, έγινε μια ομάδα που έδινε μεγάλη βάση στην άμυνα. Οι επιτυχίες της πενταετίας 1993-1998, αλλά και το αποκορύφωμα των ετών 2005-2006 έκρυβαν εκατοντάδες ώρες δουλειάς πάνω σε σύνθετες αμυντικές τακτικές και στον έλεγχο του ρυθμού του αγώνα. Το ελληνικό μπάσκετ δεν σταμάτησε να βγάζει αξιόλογους παίκτες, αλλά η επιτυχία δεν ήταν ποτέ δεδομένη. Κατά την «άνυδρη» τριετία 1999-2002, η «επίσημη αγαπημένη» είχε ταλέντο, της έλειπαν όμως άλλα πράγματα.Από την ομάδα του Νικ, πήγαμε στους 3 σωματοφύλακες (Γιαννάκης, Φασούλας, Χριστοδούλου) και μετά στην ομάδα των Διαμαντίδη-Παπαλουκά. Η τωρινή είναι «η ομάδα των 4» αν και ο ένας φέτος έλειπε: Σπανούλης, Ζήσης, Φώτσης, Μπουρο