Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους ως σαπουνόπερα…

Η πλοκή της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους περιπλέχθηκε αυτή την εβδομάδα με τη Γαλλία σε τροχιά προεδρικών εκλογών, περισσότερα άσχημα νέα από την Ισπανία και ενδείξεις ότι ακόμη και οι Ολλανδοί μπορεί να πουν «όχι» στη λιτότητα. Αν αυτό ήταν ένα τηλεοπτικό δράμα δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από σαπουνόπερα, και ο κωμικός Κολμ Ο’Ρίγκαν δίνει μέσω του BBC

Στιβ: Όλα θα πάνε καλά, έτσι δεν είναι Σούζι;
Σούζι: Τι είπες Στιβ; Μα, ναι. Φυσικά…
Στιβ: Και όταν έρθει το μωρό, θα είμαστε μία πραγματική οικογένεια.
Σούζι: Ε, ναι. Μια πραγματική οικογένεια. Κοίτα Στιβ θα ξαπλώσω λίγο, εντάξει;
Στιβ: Ναι, βέβαια. Πρέπει να κρατήσεις τις δυνάμεις σου. Ξέρεις κάτι Σούζι, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια νομίζω ότι όλα θα πάνε καλά για μας.

Η κάμερα κάνει κοντινό στο πρόσωπο της Σούζι. Είναι ξεκάθαρο από την έκφρασή της ότι τίποτα δεν πρόκειται να πάει καλά. Η ευτυχία που περιμένει ο Στιβ είναι απάτη. Το μωρό δεν είναι δικό του. Θα απογοητευτεί οικτρά.

Πλάνο στους πρωταγωνιστές και πέφτουν οι τίτλοι τέλους του επεισοδίου.

Η ιστορία του Στιβ και της Σούζι δεν είναι βγαλμένη από πραγματική σαπουνόπερα, αλλά η στιχομυθία είναι εξαιρετικά οικεία. Το ρητό ότι η πιο σκοτεινή ώρα είναι μόλις πριν την αυγή δεν ισχύει στις σαπουνόπερες. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όσο πιο ευτυχισμένος είσαι τώρα, τόσο χειρότερα θα είναι τα πράγματα την επόμενη εβδομάδα.

Την τελευταία τριετία η Ευρωζώνη έχει γράψει το καλύτερο σενάριο σαπουνόπερας. Κάθε φορά που οι ηγέτες ανακοινώνουν πρόοδο, γνωρίζεις ότι είναι απλώς ένα σεναριακό τρικ για μεγαλύτερο δράμα στο επόμενο επεισόδιο.

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: Θα είμαστε εντάξει αγάπη μου, έτσι δεν είναι;
Ισπανία: Τι; Α, ναι…
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: Και όταν έλθουν τα τριετή δάνεια προς τις τράπεζες ύψους ενός τρισ. ευρώ, θα είμαστε μία πραγματική οικογένεια…

Η κάμερα καρφώνεται στο πρόσωπο της Ισπανίας και σκεφτόμαστε: «Πλανάσαι Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η Ισπανία έχει ένα μυστικό που θα κάνει το επόμενο επεισόδιο πολύ ενδιαφέρον».

Οι πρωταγωνιστές

Το ενδιαφέρον των θεατών δεν μειώνεται ποτέ, καθώς οι χώρες της Ευρωζώνης εναλλάσσονται στο επίκεντρο της πλοκής.

Η Ιρλανδία είχε μία πολύ συναρπαστική ιστορία μερικές σεζόν πριν. Το παιδί που κακοποιούνταν από τον πατέρα του υιοθετήθηκε και είναι ο τέλειος γιος για πολλά χρόνια έως την ενηλικίωση, όταν γίνεται ο Flash Harry και ανεβαίνει τόσο ψηλά που η πτώση είναι αναπόφευκτη.

Έρχεται το μπλέξιμο με τα ναρκωτικά και ανήσυχοι γείτονες βρίσκουν το γιο ξαπλωμένο στο πάτωμα μιας κουζίνας.

Έκτοτε τα πράγματα είναι ήσυχα, όμως τα πρωτοσέλιδα στα γκόσιπ περιοδικά υπόσχονται πως έρχεται μία έκπληξη το Μάιο όταν «στην Ιρλανδία διεξάγεται δημοψήφισμα και υπόκειται σε ένα άσχημο σοκ».

Η Ελλάδα είναι σχεδόν ο αρχετυπικός κακός. Επιστρέφει κάθε έξι μήνες όταν η τηλεθέαση χρειάζεται μία ώθηση και οι σεναριογράφοι δεν έχουν κρυμμένους άσους στο μανίκι, ούτε όρεξη για μια πι