Η Ευρώπη αλλάζει ρώτα, καιρός ν΄ αλλάξουμε κι εμείς

Φαίνεται ότι η αλλαγή πολιτικής και οικονομικής θεώρησης εντός της Ευρωζώνης είναι πολύ πιθανή. Ειδικά αν όπως όλα δείχνουν επικρατήσει ο Ολάντ στις επαναληπτικές της 6ης Μαίου στη Γαλλία. Ευτυχώς που αυτή η πιθανότητα εμφανίστηκε ΠΡΙΝ τις δικές μας εκλογές της 6ης Μαίου. Υπάρχει λοιπόν ο απαιτούμενος χρόνος ώστε όλοι αυτοί που οργισμένοι και απογοητευμένοι από μια αδιέξοδη πολιτική, ετοιμαζόταν να κάνουν το απονενοημένο διάβημα οδηγώντας  και την ίδια

τη χώρα στην αυτοκτονία, να αλλάξουν ρότα και να ψηφίσουν σοβαρή και υπεύθυνη διακυβέρνηση μέσα στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να ψηφίσουν την μόνη αξιόπιστη λύση για την διαπραγμάτευση της επιβίωσης και ανάκαμψης της χώρας και της κοινωνίας. Να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία και Αντώνη Σαμαρά για πρωθυπουργό.

Αντικειμενικά, κοιτώντας χωρίς παρωπίδες και «χρωματιστά» γυαλιά, λαμβάνοντας υπόψη τις νέες ευρωπαϊκές εξελίξεις, τα πεπραγμένα των 2,5 χρόνων Πασοκικής διακυβέρνησης και τις θέσεις και τα προγράμματα των κομμάτων και των πολιτικών μορφωμάτων διαμαρτυρίας που ξεπήδησαν τον τελευταίο καιρό, ο νουνεχής και αδέσμευτος ψηφοφόρος οποιασδήποτε ιδεολογικής απόκλισης, δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί σε ψήφο ευθύνης και προοπτικής. Ολόκληρη η Ευρωζώνη συγκλίνει σιγά – σιγά στις απόψεις και τις θέσεις που πρώτη η Νέα Δημοκρατία και (μόνος τότε) ο Αντώνης Σαμαράς είχαν καταθέσει. Φαίνεται ότι ο τακτικός ελιγμός του Προέδρου έχει πετύχει, η χώρα κέρδισε τον απαιτούμενο χρόνο, έμεινε όρθια στα δύσκολα και τώρα μπορεί με την εμπνευσμένη πρωθυπουργία του να διεκδικήσει όχι μονάχα απλώς την επαναδιαπραγμάτευση (όρος παλιά απαγορευμένος και λοιδορημένος) του συμφώνου σταθερότητας, αλλά την συνολική αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής στα πλαίσια μιας Ευρώπης που μιλάει πια όλο και περισσότερο για χαλάρωση της λιτότητας και «ανακαλύπτει» και πάλι τη γοητεία της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.

Είναι σίγουρο ότι η χώρα, η κοινωνία και οι πολίτες «πέσαμε» οικονομικά σχεδόν μια δεκαετία πίσω. Αυτό δεν είναι τίποτε μπροστά στο χάος και την καταστροφή που μας περίμεναν με την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή ασύντακτα και χωρίς σχέδιο σε εθνικό νόμισμα. Αυτό δεν είναι τίποτε μπροστά στην απελπισία που θα μας συνείχε, βλέποντας την Ευρώπη να επιστρέφει σε άλλες οικονομικές πρακτικές με την Ελλάδα εκτός «νυμφώνος»  να βολοδέρνει στις παρυφές της Αλβανοποίησης. Οι ζημιές είναι ευκολότερο να καλυφτούν και τα (φοβερά είναι αλήθεια) τραύματα να επουλωθούν όταν είσαι καλυμμένος από την «ομπρέλα» ενός κλαμπ πλουσίων (κατά το μάλλον ή ήττον) εταίρων που επιστρέφουν σε πολιτικές αλληλεγγύης και συλλογικής ανάπτυξης.

Υπάρχει βέβαια και η λάθος ανάγνωση των νέων προοπτικών. Υπάρχει η πιθανότητα να πάρουμε το λάθος μήνυμα. Να μην αλλάξουμε τίποτε. Να πιστέψουμε ότι μπορούμε να πορευτούμε όπως πρώτα. Ότι μπορούμε αντί για παραγωγική ανάπτυξη να ξαναριχτούμε στην ηδονική κατανάλωση. Ο Πρόεδρος στο Ζάππειο ξεκαθάρισε ότι αυτό ΔΕΝ πρόκειται να συμβεί. Ότι έχουμε πάρει το μήνυμα και θα τα αλλάξουμε όλα. Αυτή η ξεκάθαρη θέση είναι ά