Η Ευρώπη έχει υποστεί μια οξεία …”Ομπαμανία”

Το φαινόμενο είναι πασιφανές: δεν υπάρχει σχεδόν κανείς Ευρωπαίος –τέλος πάντων, ελάχιστοι- που να υποστηρίζει τον Μιττ Ρόμνεϊ, ενώ σύνολo η Ευρώπη έχει υποστεί μια οξεία Ομπαμανία…

Επειδή αυτό το φαινόμενο εντοπίζεται και σε λαϊκό επίπεδο, σε επίπεδο «βάσης», δεν θα ασχοληθούμε με τις απόψεις των εμπειρογνωμόνων για το ποιος είναι καλύτερος για τα γεωπολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα της Ευρώπης, αλλά με το γιατί ο μέσος Ευρωπαίος απλώς «γουστάρει» τον Ομπάμπα, ενώ μάλλον αποστρέφεται τον Ρόμνεϊ…

Πρώτα απ’ όλα, το προφανές: το «ίματζ», η επικοινωνιακή εικόνα. Πώς

θα μπορούσε ο  «χαλαρός» προοδευτικός Αφροαμερικανός να είναι λιγότερο συμπαθής στους Ευρωπαίους από τον δισεκατομμυριούχο WASP;

Οι απόψεις που είχε εκφράσει ο Ρόμνεϊ για τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν θερμά αποδεκτές από την ευρωπαϊκή «κοινή γνώμη» – και ως γνωστόν, για τους εκτός Αμερικής η στάση στα της εξωτερικής πολιτικής είναι πολύ σημαντικό κριτήριο για έναν υποψήφιο πρόεδρο και φέρει μεγαλύτερη βαρύτητα απ’ ότι εντός Αμερικής.

-Τα σοβαρότερα επιχειρήματα εναντίον του Ομπάμα, δηλαδή η οικονομική και νομισματική πολιτική που ακολουθεί και η οικονομική πτώση την οποία υφίστανται αργά αλλά σταθερά οι ΗΠΑ (…και άλλοτε λιγότερο αργά, και ακόμα λιγότερο σταθερά…) απλώς δεν αφορούν τον Ευρωπαίο πολίτη. Ναι, οι οικονομίες είναι αλληλένδετες, ναι, οποιαδήποτε σοβαρή αλλαγή στα οικονομικά της Αμερικής επηρεάζουν απαρέγκλιτα την Ευρώπη. Όμως σε επίπεδο «κοινής γνώμης», η Αμερική του πληθωρισμού, του περίπου διψήφιου ελλείμματος και του επιταχυνόμενα ογκούμενου δημοσίου χρέους απλώς «κείται μακράν»…

-Η καταγγελία του Obamacare από τον Ρόμνεϊ εκ των πραγμάτων ξενίζει τον πολίτη που έχει μάθει να ζει στο οικοσύστημα των ευρωπαϊκών κρατών: κατά μία έννοια, το Obamacare είναι ένας «εξευρωπαϊσμός» της Αμερικής, ενώ η καταγγελία του κάτι το τελείως ξένο.

- Επίσης, η έντονα θρησκευτική και δη μορμονική «υφή» του Ρόμνεϊ δύσκολα θα μπορούσε ποτέ να βρει οπαδούς στην Ευρώπη. Για την ακρίβεια, η έντονη και εκπεφρασμένη (καθ’ ότι προσύλητος) χριστιανική ευσέβεια του Ομπάμα δεν είναι ευρέως γνωστή στην Ευρώπη, και οι σχετικές δηλώσεις του μάλλον θα ξένιζαν τον «μέσο Ευρωπαίο» (αν τέλος πάντων υφίσταται αυτό το πλάσμα). Απλώς δεν τις έχει ποτέ ακούσει!

-Η αντίληψη που σε μεγάλο βαθμό σαρκώνει ο Ρόμνεϊ, περίπου «τα συμφέροντα των πλουσίων είναι τα συμφέροντα όσων πίστεψαν στο αμερικανικό όνειρο, ίδρωσαν γι’ αυτό και πέτυχαν – οι υπόλοιποι μάλλον έκαναν το αντίθετο», ενώ είναι η υπεραπλουστευμένη βάση του «αμερικανικού ονείρου», είναι μια αντίληψη που θα θεωρείτο ακραία στην Ευρώπη και πολύ σπάνια εκφράζεται. Δύσκολα θα την συμπαθούσαν οι Ευρωπαίοι, έτσι ρητά εκπεφρασμένη όσο την διατυπώνει ο Ρόμνεϊ.

-Εν ολίγοις, σε πολλά ζητήματα οι «προοδευτικοί» (Δημοκρατικοί) της Αμερικής είναι οι «συντηρητικοί» της Ευρώπης – και ως εκ τούτων, οι «συντηρητικοί» (Ρεπουμπλικάνοι) της Αμερικής απλώς παραείναι συντηρητ