Η γεωπολιτική ταυτότητα του πλανήτη

Την ώρα που τα έθνη του κόσμου ανταγωνίζονται το ένα το άλλο σε ζητήματα συναλλάγματος, στρέφουν παράλληλα και τα βλέμματα τους στα όλο και μειούμενα αποθέματα των φυσικών πόρων του πλανήτη. Από την αυγή της ανθρωπότητας, ο κόσμος πολεμούσε για πρόσβαση στο φυσικό πλούτο, σήμερα όμως, ο πόλεμος αυτός μπαίνει σε μια νέα φάση.Τα κράτη χρειάζονται τεράστιες ποσότητες ενέργειας και υλικών, ώστε να παράξουν οικονομική ανάπτυξη. Δυστυχώς όμως το κόστος όλο και αυξάνεται. Σε πολλές περιπτώσεις, έχουν απομείνει ελάχιστες ποσότητες χαμηλής ποιότητας φυσικών πόρων, με μεγάλα έξοδα εκμετάλλευσης. Σε εξίσου πολλές περιπτώσεις, η διασφάλιση της πρόσβασης σε αυτούς του πόρους απαιτεί τεράστια στρατιωτικά έξοδα. Εν τω μεταξύ, ο αγώνας δρόμου για τον έλεγχο του φυσικού πλούτου αναδιανέμει τις πολιτικές ισορροπίες ισχύος του πλανήτη.Η Αμερική, ως η μεγαλύτερη υπερδύναμη, έχει πολλά να χάσει αν επαναπροσδιοριστούν οι συμμαχίες και οι ροές της ενέργειας. Οι πολιτικοί της ηγέτες συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι της γεωπολιτικής, με όρους του 20ου αιώνα. Έχουν ακόμη εμμονή στο δόγμα Κάρτερ, και εστιάζουν στο πετρέλαιο ως το Νο 1 βραβείο, αφού η χώρα συνεχίζει να εξαρτάται από τις εισαγωγές του, εξαιτίας κάποιων λανθασμένων χειρισμών στη δεκαετία του `70. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος στο Αφγανιστάν αναδεικνύει την αμερικανική αμηχανία. Οι ειδικοί συμφωνούν πως δεν θα υπάρξουν κέρδη από την εμπλοκή εκεί, αλλά η αποχώρηση είναι πολιτικά αδύνατη.Οι ΗΠΑ διατηρούν ένα παγκόσμιο δίκτυο 800 στρατιωτικών βάσεων που παλιότερα αντιπροσώπευαν τα σύμβολα ασφάλειας σε διάφορα καθεστώτα σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ τώρα απλά προκαλούν τη δυσαρέσκεια των τοπικών πληθυσμών. Αυτό το πελώριο στρατιωτικό οικοδόμημα απαιτεί ένα απέραντο σύστημα προμηθειών, που ξεκινά από τους κατασκευαστές όπλων, οι οποίοι με τη σειρά τους εξαρτώνται από το πολυδάπανο υπουργείο Οικονομικών. Το έλλειμμα της χώρας οφείλεται εν πολλοίς στη δέσμευσή της να ξοδεύει ένα τρισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο, για τη διατήρηση του στρατιωτικό-βιομηχανικού της συμπλέγματος.Και όμως, παρά τις απίθανες δαπάνες σε όπλα υψηλής τεχνολογίας, ο αμερικανικός στρατός λειτουργεί στα όριά του, συντηρώντας 200.000 στρατιώτες και άλλους τόσους πολίτες στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, όπου οι αλυσίδες τροφοδοσίας είναι δύσκολο και πανάκριβο να συντηρηθούν. Εν ολίγοις, οι ΗΠΑ παραμένουν ένα πανίσχυρο στρατιωτικά κράτος, με χιλιάδες πυρηνικά όπλα, πέραν των συμβατικών δυνάμεων, που όμως πάσχουν από έλλειψη στρατηγικής ελαστικότητας.Η παραδοσιακή σύμμαχος των Αμερικανών ΕΕ, έχει άλλες και ανεξάρτητες προτεραιότητες, τόσο επειδή εξαρτάται ενεργειακά από τη Ρωσία, όσο επειδή ανταγωνίζεται οικονομικά και συναλλαγματικά  την Αμερική. Η γερμανική οικονομία είναι από τις ελάχιστες που βγήκαν από τη κρίση του 2008 χωρίς απώλειες, όμως το Βερολίνο έχει να αντιμετωπίσει την οικονομική διάσωση κάποιων εκ των εταίρων του. Η συνεχιζόμενη κρίση χρέους της Ευρώπης, μπορεί κάλλιστα να υπονομεύσει τη γερμανική οικονομία και να θέσει εν αμφιβόλω τόσο το ευρώ, ό