Η Γερμανία σκέφτεται την αποχώρησή της από την ευρωζώνη

Το ουτοπικό όνειρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης διαλύεται στα εξ ων συνετέθη. Η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία βρίσκονται ένα βήμα πριν την πτώχευση, κάτι που σπρώξει και την υπόλοιπη κοινή αγορά στην άβυσσο.

Για πρώτη φορά, το Παρίσι αρνείται να υποκύψει, και συνεχίζει να παλεύει κόντρα στην αναπόφευκτη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας. Η δε ΕΚΤ δεν έχει αρκετή δύναμη για να μπορέσει να αποτρέψει μια πανευρωπαϊκή τραπεζική κατάρρευση.

Σε γενικές γραμμές, το οικονομικό χάος της Ευρώπης, κάνει ακόμη και την δημοσιονομική αταξία της Αμερικής, να μοιάζει διαχειρίσιμη. Αυτό όμως δεν βοηθά, αφού στη σημερινή παγκόσμια οικονομία, όλοι κολυμπάμε ή όλοι πνιγόμαστε μαζί.

Σε αρκετές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, υπάρχει ένα αυξημένο ενδιαφέρον για αποχώρηση από τη ευρωζώνη, πριν βυθιστεί ολόκληρη η ήπειρος. Το άγχος αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο στις πλούσιες χώρες του ευρωπαϊκού βορρά. Ο πρώην πρόεδρος του γερμανικού συνδέσμου βιομηχάνων Hans Olaf Henkel, και παλιός υποστηρικτής του ενιαίου νομίσματος, έγραψε ένα σοκαριστικό άρθρο τον Αύγουστο στην εφημερίδα Financial Times, στο οποίο υποστήριζε ότι η Αυστρία, η Ολλανδία, η Γερμανία, και η Φιλανδία θα πρέπει να φύγουν από το ευρώ, και να ξεκινήσουν με ένα νέο νόμισμα, που πολλοί ονομάζουν ειρωνικά kraut mark.

Όπως υποστηρίζει ο Henkel, «ένα υποτιμημένο ευρώ θα βελτίωνε την ανταγωνιστικότητα των κρατών που θα έμεναν στην ευρωζώνη, και θα τόνωνε την ανάπτυξή τους… θα επηρεάζονταν οι εξαγωγές των βόρειων χωρών, αλλά θα είχαν και μικρό πληθωρισμό».

Με άλλα λόγια, ενωμένοι πέφτουν, διαιρεμένοι επιβιώνουν!

Ένας μεγάλος αριθμός Γερμανών υποστηρίζει την επιστροφή στο μάρκο, το οποίο δημιουργήθηκε εν μέσω των μεταπολεμικών ερειπίων το 1948, και παρείχε σταθερότητα στη διάρκεια της επανένωσης των 1990ς, παραμένοντας στη θέση του έως την εφαρμογή του ευρώ το 2002.

Η προηγούμενη δεκαετία ήταν ταραγμένη, με τα οικονομικά προβλήματα της ευρωζώνης να βαραίνουν την κατά τα άλλα ισχυρή γερμανική οικονομία, κάτι που ώθησε πολλούς Γερμανούς στο να ζητούν και πάλι το εθνικό τους νόμισμα.

Σήμερα συνεχίζουν να υπάρχουν κάποια περίεργα συναισθήματα σε σχέση με το γεγονός ότι η Ευρώπη είδε δυο μεγάλους πολέμους μέσα σε έναν αιώνα, που είχαν σκοπό την αποτροπή της κυριαρχίας της Γερμανίας. Τώρα όμως, η πραγματικότητα είναι ότι το μόνο που κρατάει την ΕΕ ενωμένη είναι οι βαθιές τσέπες του Βερολίνου.

Η φοβία απέναντι στους Τεύτονες μπορεί να αποτρέψει την ονομασία του νέου νομίσματος ως Deutsche Mark, αλλά και πάλι, όλοι θα γνωρίζουν περί τίνος ακριβώς θα πρόκειται.

Η καγκελάριος Angela Merkel μπορεί να επιμένει για την γερμανική δέσμευση στην συνέχιση του ευρώ, αλλά όλοι πλέον ξέρουν τι σκέφτεται το Βερολίνο. Η Γερμανία είναι η πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία, και η δεύτερη σε εξαγωγές σε ολόκληρο τον κόσμο, όμως η ευρωζώνη είναι τόσο ισχυρή όσο και ο πιο αδύναμος κρίκος της, και αυτόν τον καιρό  πολλές είναι οι χώρες που φλερτάρο