Η Κρίση και οι Αδυναμίες της Αριστεράς

Οι επικείμενες εκλογές , οι οποίες διεξάγονται μέσω πρωτοφανούς  οικονομικής δυσπραγίας  έχουν φέρει στο προσκήνιο τα κόμματα της Αριστεράς τα οποία φιλοδοξούν να αποτελέσουν την εμπροσθοφυλακή της εξόδου από την κρίση. Η Αριστερά  αυτοπαρουσιάζεται ως η μοναδική επιλογή για να βγει η πατρίδα μας από την κρίση, βοηθούμενη από την επικράτηση της αντιμνημονιακής ρητορικής στο μεγαλύτερο τμήμα της ελλαδικής κοινωνίας.

Υπάρχουν, όμως, ορισμένα στοιχεία τα οποία ακυρώνουν

τις προοπτικές της Αριστεράς να μετατραπεί σε σοβαρή πρόταση διακυβέρνησης, στοιχεία τα οποία αποτελούν αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της ταυτότητας της, τα οποία δεν μπορεί να αποβάλλει. Για την ώρα τουλάχιστον…

Πρώτον, υπάρχει μια ηθελημένα  λανθασμένη ανάγνωση της κατάστασης στην ελλαδική κοινωνία. Τα κόμματα της Αριστεράς τεχνηέντως υποτιμούν τις εναλλακτικές επιλογές για να παρουσιάσουν την δική τους πολιτική ως τη μόνη διέξοδο. Δεν επιθυμούν να υπάρξει συμβατική εναλλακτική πολιτική. Πρέπει κατ’ αυτούς να υπάρξει εξέγερση, πρέπει να υπάρξει επαναστατική ατμόσφαιρα. Ίσως στην αρρωστημένη φαντασία κάποιων η σημερινή συγκυρία είναι μια καλή ευκαιρία να πάρουν εκδίκηση για το γεγονός ότι δεν αξιωθήκαμε ως χώρα να γίνουμε σταλινικό προτεκτοράτο μερικές δεκαετίες πριν…

Δεν είναι προς το συμφέρον της Αριστεράς να παραδεχθεί πως υπάρχει συμβατική εναλλακτική πρόταση για έξοδο από την κρίση. Για αυτό το λόγο θέλουν να πείσουν ότι αποκλείεται η οποιαδήποτε τροποποίηση του προγράμματος των  δανειστών της χώρας. Επιδιώκουν τον εγκλωβισμό της χώρας στο ασφυκτικό πρόγραμμα της σημερινής οικονομικής πολιτικής ώστε η εξέγερση την οποία ονειρεύονται να φαίνεται ως η μόνη λύση για την ελλαδική κοινωνία. Για αυτό το λόγο θέλουν να πείσουν ότι αποκλείεται η οποιαδήποτε τροποποίηση του προγράμματος τω  δανειστών της χώρας.

Και όμως. Ο Πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, μιλώντας ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, τάχθηκε για πρώτη φορά ανοικτά υπέρ ενός συμφώνου σχετικά με την ανάπτυξη. Ο Γάλλος υποψήφιος Πρόεδρος Φ. Ολάντ κάνει λόγο για τροποποίηση του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας. Το αδιέξοδο της λιτότητας και η ανάγκη έμφασης στην ανάπτυξη αποτελεί πλέον αναπόσπαστο στοιχείο στον ευρωπαϊκό  δημόσιο διάλογο. Αυτό από μόνο του δεν λύνει το πρόβλημα αλλά προσφέρει δυνατότητες και προοπτική για το μέλλον. Δυνατότητες και προοπτική που η Αριστερά δεν θέλει να υπάρχουν…

Ο Α. Σαμαράς ήταν ο πρώτος που  προειδοποίησε ότι η πολιτική του μνημονίου θα είναι αδιέξοδη. Πρώτος, παρουσίασε μια εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση λοιδορούμενος από το ΠΑΣΟΚ των κ.κ. Παπανδρέου-Βενιζέλου. Ας θυμηθούμε τα ειρωνικά σχόλια στις δηλώσεις Σαμαρά ότι θα ανακηρύξει ΑΟΖ.

Ακόμα και αν αυτή η πολιτική του μνημονίου πλέον δεν θα μπορεί να λειτουργήσει, τότε αυτός ο οποίος θα διαπραγματευτεί τη νέα πολιτική πρέπει να είναι αυτός ο οποίος είχε προειδοποιήσει εδώ και δύο χρόνια για το αδιέξοδο αυτής της πολιτικής