Η Βόρειος Κορέα, πίσω από την κουρτίνα…

Η Βόρεια Κορέα πιθανώς ετοιμάζει μια στρατιωτική πρόκληση κατά της Νότιας Κορέας, μετά την αποτυχημένη εκτόξευση πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, ανακοίνωσε ανώτερος αξιωματικός του νοτιοκορεατικού υπουργείου Αμυνας. Πρόσθεσε πάντως ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις στρατιωτικών ενεργειών από τη Βόρεια Κορέα.

Με αφορμή αυτά διαβάστε!

Το λεωφορείο με τους δημοσιογράφους πήρε μια λάθος στροφή. Και ξαφνικά όλα άλλαξαν στην

Οι δρόμοι ήταν σκονισμένοι και γεμάτοι λακκούβες. Παντού υπήρχαν τεράστια ετοιμόρροπα τσιμεντένια κτίρια. Ανήμποροι γέροντες κυκλοφορούσαν στους δρόμους, κουβαλώντας υφασμάτινους ντορβάδες, μπροστά σε μαγαζιά χωρίς φως, και δίπλα σε χωμάτινους παράδρομους…

«Μάλλον έγινε λάθος…», ψέλλισε  ένας από τους καλοντυμένους κυβερνητικούς συνοδούς, που έχουν την ευθύνη να περιορίζουν τους δημοσιογράφους σε στημένες παραστάσεις, που περιποιούν τιμή στην οικογένεια Kim, η οποία κυβερνά τη χώρα από το 1948.

Έτσι, την ώρα που οι οδηγοί προσπαθούσαν απεγνωσμένα να κάνουν όπισθεν τα λεωφορεία τους, οι κάμερες πήραν φωτιά. Μέχρι που ξαναβρεθήκαμε στα πεντακάθαρα και φωτεινά μαρμάρινα κτίρια της στημένης επίδειξης.

Στη Β. Κορέα, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζει κανείς τι είναι η αλήθεια. Και κανείς δεν μπορεί να την ψάξει. Όποιος φεύγει από την επίσημη δημοσιογραφική αποστολή, ή προσπαθεί να απομακρυνθεί από τα ειδικά για τους ξένους ξενοδοχεία, συλλαμβάνεται, και κινδυνεύει με απέλαση.

Όμως, ακόμη και σε ένα τόσο ελεγχόμενο περιβάλλον, η αλήθεια ξεπετάγεται.

Ποια είναι η αλήθεια; Τα ψηλά κτίρια που φαίνονται από το ξενοδοχείο; Όπου όλοι οι δρόμοι και τα κτίρια φωταγωγούνται μόλις πέσει ο ήλιος, θυμίζοντας ένα πελώριο χριστουγεννιάτικο δένδρο;

Ή μήπως είναι οι ατέλειωτες εκτάσεις της πιο αναπτυγμένης πόλης της χώρας Pyongyang, που μόλις έρθει η νύχτα παραμένουν θεοσκότεινες;

Οι περισσότεροι ξένοι επισκέπτες σπάνια βλέπουν μια λακκούβα στους δρόμους της πόλης, σπάνια βλέπουν κυκλοφοριακό χάος, ή κάποιο σκουπίδι. Δεν βλέπουν πουθενά γκράφιτι, ούτε κάποιον ανάπηρο.

Συνήθως βλέπουν πεντακάθαρους δρόμους, και τα κτίρια βιτρίνες (μουσεία, πανεπιστήμια, κλπ) γεμάτα με χαρούμενους ανθρώπους, που σύμφωνα με του συνοδούς είναι οι απλοί καθημερινοί Κορεάτες.

Όταν η δημοσιογραφική αποστολή μπαίνει σε μια τάξη, οι μαθητές δεν σηκώνουν το βλέμμα και οι δάσκαλοι συνεχίζουν το μάθημά τους. Όλοι συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει κάποιος τρίτος.

Ίσως και να είναι πραγματικοί μαθητές και φοιτητές. Αν όμως τους κοιτάξεις κατευθείαν στα μάτια, οι κόρες τους χορεύουν γύρω σου, σαν να μην υπάρχεις. Σαν να είναι εκπαιδευμένοι να μη σε βλέπουν. Οι μόνοι που μιλάνε ελεύθερα είναι οι καλοντυμένοι συνοδοί μας, άνδρες και γυναίκες.

Και αυτό για το οποίο συνήθως μιλάνε είναι το μεγαλείο των Kims, και το πόσο δυνατοί, αξιοσέβαστοι και λατρεμένοι ήταν και είναι.

Όπως λέει ένας από τους συνοδούς μας: «όσο περνάει