Καμιά προσευχή για τους … πεθαμένους

Iron Maiden - No Prayer for the Dying

του Γιώργου Χαρβαλιά

Βιάστηκαν να χαμογελάσουν κάποιοι αδαείς στην Αθήνα, με τις ανακοινώσεις του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την απεριόριστη αγορά ομολόγων μικρής διάρκειας, ξεχνώντας  μεταξύ άλλων, πώς αυτή αφορά χώρες που συναλλάσσονται με τις αγορές και εκδίδουν ομόλογα. Δεν αφορά τις ήδη χρεοκοπημένες οικονομίες όπως η ελληνική. Δεν απευθύνεται δηλαδή

Η αλήθεια είναι ότι η…νεκρανάσταση της ελληνικής οικονομίας που τοποθετείται κάπου στις αρχές της επόμενης δεκαετίας(!), δεν θα είναι καθόλου απλή υπόθεση. Όποιο σενάριο κι αν δει κανείς, σχετικά με την εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους, ακόμη και το πιο αισιόδοξο, ή έστω κι αυτά που διατυπώνονται από εγχώριους ημιεπίσημους κρατικούς φορείς, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι η υπόθεση δεν έχει τύχη. Η καλύτερα, δεν έχει…γιατρειά χωρίς να μπει νυστέρι, βαθιά μέχρι το κόκαλο.

Ακόμη και υπό…ονειρικές συνθήκες, με μείωση δηλαδή του επιτοκίου διακρατικού δανεισμού, με επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και με την επιμήκυνση του διαστήματος προσαρμογής, ώστε τα άγαρμπα μέτρα λιτότητας να διαχυθούν τουλάχιστον σε έναν ευρύτερο χρονικό ορίζοντα, η εξίσωση και πάλι δεν βγαίνει!

Στη καλύτερη περίπτωση το χρέος θα έχει διαμορφωθεί το 2020, μία ανάσα πιο κάτω από το απαγορευτικό 120% του ΑΕΠ και πάντα υπό την προϋπόθεση ότι τουλάχιστον για μια πενταετία θα «τρέχουν πρωτογενή πλεονάσματα». Και μιλάμε για πραγματικά πλεονάσματα και όχι αυτά που υποτίθεται προσεγγίζουμε σήμερα, έχοντας κηρύξει ως κράτος άτυπη στάση πληρωμών που ήδη συσσώρευσε μία οφειλή, κοντά 7 δις(!) σε ιδιώτες.

Κακώς κάποιοι, ακόμη και μέσα στη κυβέρνηση, επαναπαύονται στην προοπτική «συλλογικής επιχείρησης σωτηρίας» που μαζί με την Ισπανία, την Ιταλία, ενδεχομένως και την Γαλλία, θα συμπαρασύρει στον αφρό και την…Ελλαδίτσα. Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι και καλό θα ήταν να μην βαυκαλιζόμαστε με αφελείς λογικές του τύπου…μαζί με τον βασιλικό θα ποτιστεί και η γλάστρα!

Από την εποχή του αμαρτωλού PSI και με ακέραια ευθύνη του τότε πρωθυπουργού Παπαδήμου και της παρέας του, αφήσαμε τους δανειστές να εδραιώσουν διεθνώς ότι η Ελλάδα αποτελεί μία μοναδική στην Ευρώπη περίπτωση οικονομικής «παραβατικότητας». Είχε ασφαλώς προηγηθεί το…«στόλισμα» της πατρίδας μας με τα επίθετα «διεφθαρμένη» και «αναξιόπιστη» από το αλησμόνητο δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωσταντίνου.

Αλλά ακόμη και σήμερα, παρά τη βελτίωση του κλίματος και τις όψιμες γερμανικές…αβρότητες, η εικόνα της χώρας μας δεν έχει αποκατασταθεί. Οι διεθνείς αιτιάσεις περί «ελληνικής μοναδικότητας», ορολογία που επανέλαβε μόλις την περασμένη εβδομάδα ο Γερμανός υπουργός οικονομικών, παραμένουν στο τραπέζι και δεν προϊδεάζουν για αναίμακτη διάσωση της Ελλάδας, από κοινού με τους υπόλοιπους… «παραβατικούς» του ευρωπαϊκού νότου.

Για τις μεγάλες μεσογειακές χώρες ισχύει