Κραυγή Ελλήνων

…Δὲν θεωρῶ ἀντίσταση ἁπλῶς καὶ μόνο νὰ πάρεις τὰ ὅπλα καὶ νὰ ἀνέβεις στὰ βουνά. Αὐτὸ εἶναι εὔκολο πράγμα, σχετικὰ εὔκολο. Τὸ πρόβλημα εἶναι νὰ μείνεις αὐτὸ ποὺ εἶσαι, καὶ αὐτὸ βέβαια συνδυάζεται μὲ τὴν πολιτισμικὴ συνέχεια τοῦ ἑλληνισμοῦ. Μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅταν κατακτήθηκε ὁ ἑλληνικὸς λαός, εἴτε ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους ἀρχικὰ εἴτε ἀργότερα ἀπὸ τοὺς Τούρκους, εἶχε ἐθνικὴ ἑνότητα καὶ συνείδηση τῆς ἑνότητας αὐτῆς. Ὑπῆρχε μία λαϊκὴ ἑνότητα μὲ τὴ γλῶσσα, μὲ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, καὶ εἶχε συνείδηση τῆς ταυτότητάς του αὐτῆς, ἡ ὁποία τοῦ ἐπέτρεψε νὰ ἀντισταθεῖ στὴν ἀπορρόφηση ἀπὸ ἄλλους λαούς, οἱ ὁποῖοι ἦταν

(Νίκος Σβορῶνος – Συνέντευξη στὸ περιοδικὸ Σύγχρονα θέματα, τεῦχος 35-37, Δεκέμβριος 1988).

Το ελληνικό κράτος με δίδαξε «Βυζαντινή Ιστορία».

Την ιστορία, λέει, της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Αργότερα, διαπίστωσα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ευρωπαίων ιστορικών εννοεί, και έτσι αποκαλεί, ως Ελληνική Αυτοκρατορία την «Βυζαντινή Αυτοκρατορία».

Ότι πιθανόν ο ορισμός «Βυζάντιο» επιλέχτηκε γύρω στον 15ο Αιώνα από κάποιον Γερμανό ιστορικό – ίσως για να στερήσει από τους Έλληνες το ιστορικό κλέος της κληρονομιάς της πλέον μακραίωνης αυτοκρατορίας στην Παγκόσμια Ιστορία.

Κι ύστερα, στις 6 Απριλίου 2009, ήρθε ο Ομπάμα στην Τουρκική Βουλή : «Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο …ξένες δυνάμεις προσπάθησαν να διεκδικήσουν τα τουρκικά εδάφη… επεδίωξαν να επανασυστήσουν μια αρχαία αυτοκρατορία».

(Και εδώ )

Όλοι γνωρίζουν.

Αλλά δεν έχουν κανέναν λόγο να αναγνωρίζουν – όταν οι ίδιοι τα αποποιούμαστε.

Ότι η Τουρκική Μικρά Ασία είναι η υπόδουλη Ιωνία, με εκτουρκισμένους “ρωμιούς”.

Ότι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπειτα από ένα ιστορικό σημείο εξελληνίσθηκε.

Ότι η σπορά του Αλεξάνδρου και των Ελληνιστικών βασιλείων διατηρήθηκε χιλιετίες.

Και διατηρείται ακόμα!

Στους Έλληνες του Λιβάνου – και όχι μόνο.

Η πιο σπαρακτική κραυγή που ακούστηκε τα τελευταία χρόνια : «Διατηρούμε την συνείδηση πως είμαστε Έλληνες που εξαναγκάστηκαν να εξαραβισθούν»

Και «Ελλάδα μην μας ξεχνάς».

Παραθέτουμε ολόκληρη την επιστολή τους:

“Η Λιβανική κοινωνία, όπως είναι γνωστό, είναι μια πλουραλιστική κοινωνία. Υπάρχουν Σύροι, Άραβες μουσουλμάνοι και Έλληνες, γνωστοί και ως Ρουμ. Είναι αλήθεια ότι όλοι αυτοί σήμερα, μιλούν αραβικά, μετά τις αραβικές κατακτήσεις, αλλά αυτές οι κοινότητες διατήρησαν την ταυτότητά τους. Η Ελληνική Ορθόδοξη κοινότητα του Λιβάνου, διατηρεί πολλές συνδέσεις με τους δικούς μας ανθρώπους στην Ελλάδα, αφού έχουμε την ίδια ιστορία, τους ίδιους εθνικούς ήρωες, την ίδια πίστη, την ελληνική γλώσσα στις λειτουργίες, τους ίδιους Αγίους.

Πολλοί Έλληνες άγιοι μάλιστα, είναι από την Αντιόχεια. Διατηρούμε έως σήμερα ειλικρινή και εγκάρδια προσήλωση στην σύγχρονη Ελλάδα.

Μαρτυρία της ελληνικότητάς μας είναι η γλώσσα των θρησκευτικών μας τελετών. Έως και σήμερα χρησιμοποιούμε την Ελληνική, παράλληλα με την Αραβική. Είναι επίσης γνωστό πως πολλές π