Μαθητευόμενος στο City πέθανε από εξοντωτική δουλειά

Ο Μόριτζ Ερχαρντ έστελνε ολοένα πιο αργά το βράδυ τα μέηλ του στους φίλους και στην οικογένειά του. Η μητέρα του Ούρλικε είχε αρχίσει ν’ ανησυχεί. Στις 14 Αυγούστου 2013, το τελευταίο του μέηλ έφτασε στην μητέρα του στις 5 το πρωί. Τον είχε βρει πολύ χλωμό την τελευταία Κυριακή που είχε μιλήσει δια μέσου skype. Αλλά ο 21χρονος Γερμανός ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τη δουλειά του.

Ο Μόριτζ πετούσε στα σύννεφα. Έκανε πρακτική επτά εβδομάδων στην Merrill Lynch κέρδισε το City

του Λονδίνου, στο «Άγιο Δισκοπότηρο» για τα χρηματοοικονομικά επαγγέλματα, έναντι μηνιαίου μισθού 3.150 ευρώ! Ο Μόριτζ ονειρευόταν μια ζωή golden boy της Wall Street. Στη σελίδα του μάλιστα στο Facebook είχε ανεβάσει φωτογραφίες του με σχετική αμφίεση και στυλ. Δεν του έμενε παρά μόνο μια εβδομάδα για να δείξει πόσο ικανός ήταν.

Εκατό ώρες την εβδομάδα

Όταν λοιπόν ο υπεύθυνός του στην πρακτική, Γιέργκεν Σρέντερ, έλαβε μέηλ από τον Μόριτζ που είχε σταλεί στις 4 το πρωί, δεν θεώρησε ότι υπάρχει τίποτε το εξαιρετικό. Στο τμήμα συγχωνεύσεων και εξαγορών όπου εργαζόταν ο Μόριτζ δεν είθισται να φεύγει κανείς πριν τελειώσει τη δουλειά του. Σε γενικές γραμμές, η παραμονή στο γραφείο για πάρα πολλές ώρες ήταν κάτι συνηθισμένο στην εταιρεία.

Στο συμβόλαιο που υπογράφουν οι εργαζόμενοι της Τράπεζας America-MerrillLynch, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι σε ανάλογες εταιρείες, υπογράφουν ένα συγκεκριμένο άρθρο που αναφέρει ότι δέχονται να εργάζονται για αρκετές ώρες πέραν του νόμιμου ωραρίου. Κατά μέσο όρο αυτές οι περισσότερες ώρες ξεπερνούν τις 100 ανά εβδομάδα για όσους κάνουν πρακτική, οι οποίοι εργάζονται 6,5 μέρες την εβδομάδα.

Αντίθετα, αν περάσει κάποιος τις 21 ώρες συνεχόμενης εργασίας, τότε η εταιρεία καλύπτει τα έξοδα γευμάτων και τα ταξί. Ορισμένοι μάλιστα βάζουν στοιχήματα για το πόσο θα μείνει κάποιος ξύπνιος. Το πνεύμα του ανταγωνισμού είναι θεμέλιος λίθος στη λογική ενός φιλόδοξου χρηματιστή.. Και ο Μόριτζ σίγουρα ήταν ένας από αυτούς.

Το πανέξυπνο αγόρι είχε εξομολογηθεί στον υπεύθυνό του ότι στενοχωριόταν που έφτανε το τέλος της πρακτικής του, αλλά ο Σρέντερ τον είχε διαβεβαιώσει υποσχόμενος ότι θα τον προσλάβουν. «Δεν φαινόταν κουρασμένος, είχε την ίδια συμπεριφορά όπως συνήθως» θα εξηγούσε αργότερα στους ανακριτές.

Όταν την επομένη ο Σρέντερ δεν είδε τον Μόριτζ στη θέση του, δεν ανησύχησε, σκεφτόμενος ότι αναπλήρωνε τις χαμένες ώρες ύπνου του το βράδυ. Αλλά όταν το βράδυ οι συνάδελφοι του Μόριτζ τον ενημέρωσαν ότι δεν εμφανίστηκε ούτε για να δειπνήσει, άρχισε να έχει «ένα πολύ κακό προαίσθημα».

Με έναν από τους φίλους του Μόριτζ, ο Σρέντερ φτάνει στο φοιτητικό σπίτι που ο Μόριτζ νοικιάζει στη συνοικία Μπέθλαν Γκρην, 20 λεπτά με το λεωφορείο από το City. Ο θυρωρός τους ανοίγει το διαμέρισμα το οποίο μοιάζει έρημο. Αλλά ακούγεται θόρυβος στο ντους και νερό βγαίνει από το δωμάτιο του λουτρού. Ο Μόριτζ είναι μέσα στο ντους, με το τεράστιο σώμα του κουλουριασμένο, και δεν αναπνέει πια.

Η 15η Αυγούστου, λοιπόν, υπήρξε η τελευταία του μέρα στον «μαγικό τροχό», στην μαγική «κυκλική διασταύρωση», όπως ονομάζουν την ουρά των ταξί που περιμένει έξω από τις εταιρείες για να πάει όσους κάνουν πρακτική σπίτι τους τα ξημερώματα. Τα ταξί τους περιμένουν έξω από τα σπίτια τους με αναμμένη μηχανή, να κάνουν ένα ντους, ν’ αλλάξουν κουστούμια και να τους ξαναπάνε στη δουλειά. Σύμφωνα με τους συναδέλφους τους, δεν ήταν μετά από μία άυπνη νύχτα αλλά μετά από τρεις συνεχόμενες άυπνες νύχτες που ο Μόριτζ δεν μπόρεσε να ξανασηκωθεί ποτέ. Πρόκειται για έναν απάνθρωπο ρυθμό που είχε επιβάλλει στον εαυτό του οκτώ φορές τις τελευταίες δύο εβδομάδες.

Μια εργαζόμενη ως σύμβουλος στην BankofAmerica, όπου εφαρμόζεται ένα ωράριο που ποικίλει από τις 8 στις 18 ώρες, χαρακτήριζε «πολεμικές μηχανές» όσους εργάζονται στο τμήμα Συγχωνεύσεων και Εξαγορών.

Μια προσέγγιση «καμικάζι» στη ζωή

Ο ιδρυτής του Stimulus, του πρώτου γραφείου ψυχολογικής υποστήριξης εξειδικευμένου στο ζήτημα του στρες και της ευημερίας στο χώρο εργασίας, στη Γαλλία, ο ψυχίατρος Πατρίκ Λεζερόν περιγράφει τους ανθρώπους σαν τον Μόριτζ ως «ανθρώπους που ρισκάρουν πολύ», που έχουν «μια προσέγγιση καμικάζι» στη ζωή. Ο Μόριτζ Έρχαρντ έσπρωξε τον εαυτό του στο θάνατο από την υπερβολική εργασία.

«Πρόκειται για ανθρώπους, κυρίως στο χρηματοοικονομικό κλάδο, που καθοδηγούν τη ζωή τους με ρυθμούς φόρμουλα 1 συγκεντρώνοντας όλους τους παράγοντες του στρες: ένα γνωστικό βάρος, ισχυρές συναισθηματικές απαιτήσεις και υπερεπένδυση. Πρόκειται, ουσιαστικά, για τον ίδιο τύπο κατάρρευσης του οργανισμού από οξύ ή μαζικό στρες που μπορεί να εμφανιστεί σε περίπτωση πολέμου» σημειώνει ο Λεζερόν.

Στην ανακοίνωσή της η BankofAmerica εξέφρασε το σοκ και τη θλίψη της για το θάνατο του Μόριτζ Έρχαρντ, «που τον εκτιμούσαν τόσο οι συνάδελφοί του και ήταν ένας μαθητευόμενος με πολλά υποσχόμενο μέλλον». Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι της εταιρείας πληροφορήθηκαν το τραγικό νέο από το Bloomberg ή από τα κοινωνικά δίκτυα. Σε όλους δόθηκε η «συμβουλή» να μην εκφραστούν δημόσια για το θέμα. Ένας αναλυτής της Merrill Lynch, που θέλησε να τηρήσει την ανωνυμία του, υποστήριζε ότι οι νέοι που μπαίνουν σε αυτόν τον χώρο, των χρηματοοικονομικών, ξέρουν πολύ καλά ότι οι απαιτήσεις είναι μεγάλες και είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα για ένα μπόνους. Μόνο οι πιο επιθετικοί μπορούν να επιβιώσουν. «Αν είναι θύματα, τότε σίγουρα έχουν συναινέσει σε αυτό» κατέληξε.

Τον Νοέμβριο έκλεισε η έρευνα της βρετανικής αστυνομίας για το θάνατο του Μόριτζ Έρχαρντ. Κατέληξε ότι πέθανε από κρίση επιληψίας, που πιθανώς πυροδοτήθηκε από το υψηλό στρες στο οποίο βρισκόταν και την τεράστια κούραση. Ο Μόριτζ είχε διαγνωστεί με την ασθένεια αυτή το 2010 και έπαιρνε θεραπεία αλλά δεν το είχε πει στους εργοδότες του.

Μην ομολογείς ποτέ μια αδυναμία

Μην ομολογείς ποτέ μια αδυναμία, συμβουλεύουν τους νέους οι «λύκοι της αγοράς». «Ο συγκεκριμένος μαθητευόμενος δεν ήταν αρκετά οπλισμένος για τη δουλειά αυτή. Θέλησε να παίξει και έχασε» ήταν το γρήγορο συμπέρασμα στελεχών του City που φυσικά αποφεύγουν την αυτοκριτική. «Το περιβάλλον είναι εξαιρετικά σκληρό και αυτοί οι άνθρωποι που είναι εθισμένοι στην αδρεναλίνη έχουν την ψευδαίσθηση ότι το ελέγχουν. Αλλά οι περισσότεροι σπάνε μετά από μερικά χρόνια. Γενικά, δεν αντέχουν περισσότερο από 10 – 15 χρόνια» εξηγεί ο Κριστιάν Σμιντ, καθηγητής νευρο-οικονομίας στο πανεπιστήμιο Ντοφίν, ο οποίος έχει σημειώσει ξεκάθαρη αύξηση του αριθμού των χρηματιστών που αναζητούν βοήθεια στο κέντρο φροντίδας και στήριξης για εξαρτημένες συμπεριφορές στο Νοσοκομείο Μαρμοτάν στο Παρίσι.

Το πρόσφατο κύμα αυτοκτονιών μεταξύ τραπεζιτών του City επιβεβαίωσε αυτό που κανείς δεν ομολογούσε: ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με τα υψηλόβαθμα στελέχη των χρηματοοικονομικών εταιρειών. Η ταράτσα του πολύ σικ εστιατορίου Coqd’Argent, που βλέπει την παλιά πόλη του City, έχει δει ήδη τέσσερις τραπεζίτες να πηδούν, με αποτέλεσμα πλέον να έχει τοποθετηθεί ειδικός φύλακας ασφαλείας για να αποτρέπει τις αυτοκτονίες. Στις 28 Ιανουαρίου, πήδηξε στο κενό από τη στέγη ουρανοξύστη στην φρέσκια επιχειρηματική συνοικία CanaryWharf, πάλι στο Λονδίνο, ο 39χρονος αντιπρόεδρος της JPMorgan, Γκάμπριελ Μαγκή.

Δύο μέρες νωρίτερα, ο πρώην μάνατζερ της DeustscheBank, Ουίλιαμ Μπρέκσμιτ, 58 χρόνων, βρέθηκε απαγχωνισμένος στο σπίτι του στο Κένζινγκτον. Τον αμέσως προηγούμενο μήνα, η BNP έβλεπε τον έναν μετά τον άλλο δύο από τους καλύτερους χρηματιστές της, τον έναν να αυτοκτονεί και τον άλλο ν’ αποχωρεί λόγω πολύ σοβαρού burn out (εξόντωσης). Επισήμως φυσικά όλα πάντε καλά.

Ο Μόριτζ Ερχαρντ, που καταγόταν από το Στάουφεν, μια μεσαιωνική πόλη στο νότο του Φρίμπουργκ στη Γερμανία, έκανε σκι στο δάσος και τένις σε υψηλό επίπεδο. Είχε σπουδάσει στη σχολή Μάνατζμεντ WHU-OttoBeisheimSchool του Βάλλενταρ, που θεωρείται από τις καλύτερες στον κόσμο. Σε ένα μπλογκ ο Μόριτζ είχε γράψει: «Μερικές φορές ανησυχώ μήπως γίνω μαριονέτα του συστήματος που με σπρώχνει να ακολουθήσω προκαθορισμένους στόχους όπως πχ το να δουλεύω για την πιο γνωστή εταιρεία του χώρου». Σήμερα, στο City κανείς δεν μιλά πια για τον Μόριτζ Έρχαρντ. Σαν η ζωή του να πέρασε μέσα από απώλειες και κέρδη στον πίνακα του υπολογιστή.

Μετάφραση – επιμέλεια: Μάρκο Πόλο

http://tempsreel.nouvelobs.com/societe/20140430.OBS5724/stagiaire-a-la-city-a-21-ans-il-est-mort-d-avoir-trop-travaille.html

Διαβάστε περισσότερα