Να τους συντρίψουμε!

Ο Τσίπρας δεν πάει καθόλου καλά στις δημοσκοπήσεις!

Τέτοια καθίζηση κυβερνώντος κόμματος και Πρωθυπουργού δεν έχει υπάρξει ποτέ ως τώρα τις τελευταίες δεκαετίες…

Για να έχετε μια βάση σύγκρισης, ο Σαμαράς τον Ιανουάριο του 2015, όταν το κόμμα του έχασε τις εκλογές, έκανε παρ’ όλα αυτά ρεκόρ μικρότερης «φθοράς» που είχε ποτέ κόμμα διακυβέρνησης! Έχασε μόλις 1,83%

Και θεωρούνταν «καταλληλότερος» για Πρωθυπουργός ως το τέλος!

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη χάσει πάνω από 20% δημοσκοπικά (σε σύγκριση με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015), ενώ δεν θεωρείται πλέον «καταλληλότερος» Πρωθυπουργός (τον ξεπερνά με συνεχώς διευρυνόμενη διαφορά ο Κυριάκος) εδώ κι ένα χρόνο τώρα!

* Συμπέρασμα πρώτο: Αυτά όλα συμβαίνουν ως σήμερα, πριν ψηφίσει τα νέα μέτρα που του επέβαλαν τώρα. Και πριν αναλάβει την διαχείριση του Προγράμματος το ΔΝΤ, που δεν δέχεται «πέτσινα» νούμερα, όπως έκανε η Κομισιόν ως τώρα. Από δω και στο εξής, η δημοσκοπική κατάρρευση του Τσίπρα θα επιταχυνθεί! Είναι μη αντιστρέψιμη…

Κι όπως πάει, αν συνεχίσει, το φθινόπωρο θα βρίσκεται σε μονοψήφια ποσοστά…

* Συμπέρασμα δεύτερο: Ένα κόμμα που ήδη καταρρέει δημοσκοπικά και προβλέπεται να καταρρεύσει ακόμα περισσότερο στο άμεσο μέλλον, δεν μπορεί να εφαρμόσει δύσκολες μεταρρυθμίσεις!

Ενώ οι δανειστές διακηρύσσουν με κάθε τρόπο, πως οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να πάρουν προτεραιότητα από δω και στο εξής…

* Συμπέρασμα τρίτο: εκτός του ότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πια, δεν το εμπιστεύονται κι όλα! Γιατί όπως καταγγέλλουν ήδη οι Γερμανικές εφημερίδες, δεν θέλει τις μεταρρυθμίσεις! Κοροϊδεύει, κυριολεκτικά. Και τον πήραν χαμπάρι πια…

Το προχθεσινό σχόλιο της γερμανικής FAZ ήταν αποκαλυπτικό. Αυτά τα δημοσιεύματα δεν γράφονται τυχαία. Κάτι δείχνουν. Και κάτι «προετοιμάζουν»…

* Συμπέρασμα τέταρτο: Όταν μια κυβέρνηση δείχνει ότι δεν μπορεί μέσα στη χώρα (γιατί η λαϊκή της στήριξη έχει ήδη… «εξαερωθεί») κι όταν δεν την εμπιστεύονται απ’ έξω και το λένε δημόσια πια, είναι ώρα να φύγει!

Γιατί τα χρήματα που της εξασφαλίζουν τη στήριξη τα δίνουν οι δανειστές (ακόμα). Κι όσο παραμένει μια «ανίκανη και αναξιόπιστη» κυβέρνηση, τόσο οι δανειστές θα χρειαστεί να βάλουν περισσότερα χρήματα στο μέλλον…

Για να έχετε πάλι μια βάση σύγκρισης: Όταν έφυγε η Κυβέρνηση Σαμαρά, που έβγαζε τη χώρα από τα μνημόνια, εφάρμοζε τις μεταρρυθμίσεις και συγκρατούσε την κοινωνική της βάση, η νέα Κυβέρνηση Τσίπρα-Βαρουφάκη κόστισε στους δανειστές 86 δισεκατομμύρια ευρώ!

Πράγματι, τόσο τους κόστισε το νέο Πακέτο δανεισμού…

Ενώ η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά που τελείωνε την εποχή των μνημονίων δεν ζητούσε τίποτε, ούτε χρειαζόταν τίποτε, γιατί έβγαινε πια στις διεθνείς αγορές. (όπως βγήκαν, εξ άλλου, όλες οι υπόλοιπες «μνημονιακές» χώρες…)

Από τα 86 δισεκατομμύρια που κόστισε το νέο Πακέτο στους δανειστές, τα 74 τα έβαζαν οι Ευρωπαίοι και τα 12 θα τα έβαζε το ΔΝΤ (που δεν τα έβαλε ποτέ).

Έτσι, η πτώση μιας ικανής κυβέρνησης (που δεν την στήριξαν απ’ έξω στο τέλος) και η ανάδειξη, στη θέση της, μιας ανίκανης και αναξιόπιστης κυβέρνησης, στοίχισε στους δανειστές τουλάχιστον 74 δισεκατομμύρια!

Μείον τα 10 δισεκατομμύρια περίπου που πήραν πίσω από τις επιστροφές «υπερκερδών» των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών (τα λεγόμενα Anfa’s και SMP’s): καθαρό κόστος Τσίπρα για τους δανειστές 64 δισεκατομμύρια!

Εκ των οποίων τα 35, τα έχουν ήδη δώσει, ως τώρα…

Πολύ ακριβά πλήρωσαν κι αυτοί την ανοησία τους το Δεκέμβριο του 2014…

Είναι κολοσσιαίο σφάλμα λοιπόν, αυτό που λέγεται συνήθως, πως, τάχα, «τον Τσίπρα τον θέλουν απ’ έξω γιατί τους κάνει όλα τα χατίρια».

Όντως τους ψηφίζει τα πάντα. Αλλά δεν τους εφαρμόζει τίποτε!

Και τους στοιχίζει πανάκριβα…

Και το «κόστος Τσίπρα» ανεβαίνει συνέχεια:

Τώρα πια ξέρουν πως το Τρίτο Μνημόνιο δεν βγαίνει, και θα χρειαστεί επέκτασή του (πέραν του Ιουλίου του 2018), ίσως και Τέταρτο μνημόνιο – με πολύ λιγότερα χρήματα, ωστόσο. Αλλά πάντως, θα τους στοιχίσει κι άλλο…

--Το ερώτημα είναι: αν αυτά τα χρήματα θα τα δώσουν στον Τσίπρα ή στην επόμενη κυβέρνηση…

--Και το επόμενο ερώτημα, είναι αν εμπιστεύονται να τα δώσουν στον Τσίπρα, που μέχρι τώρα δεν κάνει μεταρρυθμίσεις.

--Κι αν αντέχουν να περιμένουν ένα χρόνο ακόμα και να τους στοιχίσει κι άλλα. Ακόμα περισσότερα…

Η απάντηση είναι προφανής: Το πιθανότερο είναι να «σπρώξουν» τον Τσίπρα να φύγει το γρηγορότερο, και να δώσουν την «επέκταση» του Μνημονίου στην επόμενη κυβέρνηση, που μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις.

Ενώ ο Τσίπρας, αποδεδειγμένα, ούτε θέλει ούτε μπορεί…

Οι ενδείξεις – για όσους καταλαβαίνουν – είναι πια αποκαλυπτικές:

--Όλοι οι ξένοι μιλάνε για ανάγκη να δοθεί «έμφαση στις μεταρρυθμίσεις»… --Όλο και περισσότεροι ξένοι παραδέχονται πως «η κυβέρνηση Τσίπρα ούτε θέλει ούτε μπορεί να προχωρήσει μεταρρυθμίσεις»…

--Ενώ όλο και περισσότεροι έξω μιλάνε για «ανάγκη επέκτασης του Μνημονίου» (ή νέο Μνημόνιο).

Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…

Εδώ, όμως τελειώνει ο ρόλος των ξένων - των δανειστών - κι έρχεται στο προσκήνιο ο ρόλος των Ελλήνων.

Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, όχι απλώς να διώξουμε τον Τσίπρα από τη διακυβέρνηση, αλλά να τον συντρίψουμε!

Κι αυτό σημαίνει:

* Πρώτον, πλήρης απαξίωση: Δηλαδή να απαξιωθεί ο ίδιος, τα ψέματά του, οι ύβρεις του και η μισαλλόδοξη προπαγάνδα του!

Αντί να «απαντάμε» σε όσα διχαστικά ξεφουρνίζει κάθε τόσο (ή πριν απαντήσουμε σε κάποια επί της ουσίας) να υπογραμμίζουμε ότι είναι αδίστακτος και θρασύτατος ψεύτης, που επιβιώνει ως τώρα μόνο με τερατώδη ψέματα.

Θυμίζοντας και δύο τρείς από τις μνημιώδεις… «παρόλες» του: όπως ότι «θα μας… παρακαλάνε οι δανειστές για να μας δανείσουν», ότι «θα παίζει τους ζουρνάδες και θα χορεύουν οι αγορές», ή ότι «δεν θα πάρει ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα λιτότητας»!

Εκείνο που πρέπει να καταγραφεί στη συνείδηση του κόσμου, είναι:

παθολογικός ψεύτης είναι, μην τον πιστεύετε!

Κι όσοι τον πιστεύετε (ακόμα), θα τον πληρώσετε ακριβά (μετά)…

* Δεύτερον, η «τρομοκράτησή» του! Οι αδίστακτοι δημαγωγοί, κωλώνουν, μόνον αν φοβηθούν αληθινά πως θα κληθούν να λογοδοτήσουν…

Δεν πρόκειται να τον φέρουμε στο… «φιλότιμο»!

Δεν πρόκειται να του μάθουμε… «αρχές αστικής ευγένειας» και «τρόπους καλής συμπεριφοράς»…

Όταν αμύνεται η δημοκρατία έχει τρόπους να δείξει ότι δεν αστειεύεται!

Και για τα σκάνδαλά του μπορούμε να μιλάμε πιο ανοικτά.

Και για τις οσμές σκανδάλων πιο απερίφραστα.

Και για τη λογοδοσία του εκεί που έβλαψε το δημόσιο συμφέρον (επιβολή capital controls, απώλεια 16,5 δισεκατομμυρίων από το τραπεζικό χαρτοφυλάκιο του δημοσίου, συν άλλα 5,5 δισεκατομμύρια για πρόσθετη ανακεφαλαιοποίηση των… ήδη ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών που τις «έστειλε στα βράχια» κλπ.)

Μπορεί να υπάρχει ο κίνδυνος της παραγραφής…

Αλλά οι Εξεταστικές και οι Προανακριτικές μπορούν πάντα να επικρέμονται πάνω τους. Και να τους στιγματίζουν για χρόνια…

Θυμηθείτε: Το 2010-11, επί ΓΑΠ, το ΠΑΣΟΚ είχε ξεκινήσει… 6 Εξεταστικές κατά της ΝΔ! Τότε, κι ενώ ο ΓΑΠ ετοίμαζε και έβδομη εξεταστική κατά του Κώστα Καραμανλή για το πώς φτάσαμε στο έλλειμμα και το χρέος του 2009, ο Σαμαράς, αφού υπερασπίστηκε σθεναρά την παράταξη και τον προηγούμενο αρχηγό της, είπε μέσα στη Βουλή απερίφραστα:

--Ακούστε κ. Παπανδρέου: Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται! Κάντε όσες εξεταστικές θέλετε. Εμείς ΜΙΑ Εξεταστική θα κάνουμε: για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο. Και άλλη ΔΕΝ θα χρειαστεί!

Θέλετε το αποτέλεσμα;

Μέσα σε ένα μήνα από τότε, είχαν κλείσει και οι έξη εξεταστικές που είχαν δημιουργηθεί προηγουμένως! Έβδομη δεν υπήρξε ποτέ! Και η κατάρρευση του ΓΑΠ είχε αρχίσει…

(Μπορεί ο Σαμαράς να μην έκανε πράξη αυτή την «εξεταστική» σε βάρος του ΓΑΠ, που είχε απειλήσει τότε. Αλλά πρώτον, η απειλή του έπιασε! Οι θρασύτατοι ΠΑΣΟΚοι μαζεύτηκαν επί τόπου. Δεύτερον, το ίδιο το εκλογικό σώμα έδωσε εντολή στο Σαμαρά να κυβερνήσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Κι ο ίδιος δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Και τρίτον, ο ΓΑΠ έκτοτε είναι απαξιωμένος και για τους περισσότερους ΠΑΣΟΚους…)

Η απειλή λογοδοσίας, λοιπόν, όταν διατυπώνεται πειστικά, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. Πολύ περισσότερο, όταν απέναντί σου έχεις αντιπάλους που έχουν «πολύ λερωμένη της φωλιά τους». Και είναι και θρασύδειλοι…

* Τρίτον, να απευθυνθούμε στο εκλογικό σώμα, όχι για όσα θα κάνουμε την «επόμενη μέρα» αφ’ ότου εκλεγούμε, αλλά μέσα στην επόμενη τετραετία!

Αυτά που θα κάνουμε την επόμενη μέρα είναι, έτσι κι αλλιώς περιορισμένα. Ο Τσίπρας έχει φροντίσει κι έχει «ναρκοθετήσει» από τώρα το έδαφος. Υπάρχουν, βέβαια, πράγματα που πρέπει και μπορούν να γίνουν αμέσως (σαφώς περισσότερα απ’ όσα προβλέπει το «Πρόγραμμα Αλήθειας»)…

Αλλά μπορούν να κερδίσουν τον κόσμο, όχι όσα υποσχεθούμε «μόλις αναλάβει» η ΝΔ, αλλά σε ολόκληρη την τετραετία της διακυβέρνησής της:

Πιο συγκεκριμένα:

Μπορούμε να επιτύχουμε ανάπτυξη τουλάχιστον 3% το χρόνο, που σημαίνει στην τετραετία (μαζί με ελάχιστο πληθωρισμό) πάνω από 27 δισεκατομμύρια προσθήκη στο ΑΕΠ!

Εκ των οποίων πάνω από 8 δισεκατομμύρια στα ταμεία του κράτους, πράγμα που θα επιτρέψει σημαντική ανακούφιση από την οδυνηρή λιτότητα που έχει επιβληθεί. Χωρίς «απόκλιση» από τους δημοσιονομικούς στόχους…

Σύν η ανάπτυξη (και ο πρόσθετος «δημοσιονομικός χώρος» που θα δημιουργηθεί) από την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, από την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων και από την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας. Συν, βέβαια, οι πρόσθετες «οικονομίες» από τη σημαντική μείωση του δημοσίου. Που πρέπει να ξεκινήσει αμέσως και να κλιμακωθεί σε βάθος χρόνου…

Συνολικά, πάνω από 12 δισεκατομμύρια πρόσθετος «δημοσιονομικός χώρος» μπορεί να δημιουργηθεί, επιτρέποντας πολύ σοβαρή μείωση:

--του φόρου εισοδήματος (από το 45% οριακό συντελεστή σήμερα στο 33%), --του φόρου επί των κερδών (από 29% σήμερα στο 15%),

--του ΦΠΑ (από 21% μεσοσταθμικά σήμερα, στο 16%)

--και των ασφαλιστικών εισφορών σε επίπεδα 33% χαμηλότερα από τα σημερινά.

-- της «εισφοράς αλληλεγγύης», κάτω 40% από τα σημερινά επίπεδα.

-- του φόρου πετρελαίου, κάτω 40% κάτω από τα σημερινά επίπεδα.

-- του ΕΝΦΙΑ κάτω 20-30% από τα τωρινά επίπεδα (και να δοθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ως βασικός της πόρος πλέον. Κι έτσι να γίνει «ανταποδοτικός», δηλαδή αναπτυξιακός. Όπως είναι παντού στον κόσμο!)

Με ταυτόχρονες τολμηρές μεταρρυθμίσεις που διευρύνουν τη «βάση», δηλαδή: χτύπημα φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής.

Προσοχή εδώ: Η ΝΔ όταν κυβερνήσει πρέπει να τολμήσει αμέσως τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις.

Αλλά πριν κυβερνήσει, όταν κατέβει στον κόσμο να τον πείσει, πρέπει να του μιλήσει για όσα θα κάνει την τετραετία, όχι μόνο την «επόμενη μέρα»...

Κοντολογίς, τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να τον απαξιώσουμε πλήρως και να τον «τρομοκρατήσουμε» αξιόπιστα.

Η πλήρης απαξίωση και η «αξιόπιστη απειλή» είναι τα ισχυρότερα «αντίδοτα» για την προπαγάνδα του.

Οι θρασύδειλοι κωλώνουν όταν δουν απέναντί τους αντιπάλους αποφασισμένους!

Κι ο κόσμος πιστεύει και εμπιστεύεται, όταν κάποιος του δώσει ένα ελκυστικό νέο όραμα για την επόμενη τετραετία. Όχι φρούδες υποσχέσεις παροχών για την «επόμενη μέρα» (από τις οποίες ήδη ξεγελάστηκε δύο φορές τα τελευταία χρόνια, και τώρα… «φυσάνε και το γιαούρτι»).

Δεν υπάρχουν «οράματα» της επόμενης μέρας.

Υπάρχουν μόνο υποσχέσεις παροχών για την «επόμενη μέρα».

Τα οράματα χρειάζονται μερικά χρόνια για να είναι αληθινά στην διατύπωσή τους και πειστικά στον αποδοχή τους.

Και τα οράματα είναι άκρως απαραίτητα, γιατί τα οράματα συγκρουτούν μακροχρόνια «ηγεμονία» μιας παράταξης!

Δεν χρειάζεται να κερδίσουμε «με τη μία» το… 90% του Ελληνικού λαού.

Το 40-45% φτάνει και περισσεύει σήμερα.

Ήδη έχουμε το 31-33% δημοσκοπικά…

Αυτό σημαίνει ότι στις κάλπες έχουμε τώρα 35-37%!

Και με 5-κομματική (ή και 6-κομματική) Βουλή έχουμε ήδη αυτοδυναμία (ή βρισκόμαστε πολύ κοντά)…

Ένα 7-10% χρειαζόμαστε ακόμα για να μετατρέψουμε τη θριαμβευτική νίκη της ΝΔ σε στρατηγική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ.

Κι αυτό μπορούμε να το πετύχουμε.

Στο σύντομο διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές.

Που τις φέρνει κοντύτερα η ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στη χώρα, αλλά και η διογκούμενη αναξιοπιστία του στα μάτια των δανειστών…

(Μην υποτιμάτε τη «διογκούμενη αναξιοπιστία του στα μάτια των δανειστών». Έτσι ακριβώς έπεσε και ο ΓΑΠ το Νοέμβριο του 2011. Λίγες μόλις μέρες πριν, δεν το περίμενε κανείς…).

Διαβάστε περισσότερα