“Νέα Μεταπολίτευση” με τα υλικά της παλαιάς δεν γίνεται

Στην επέτειο της “αποκατάστασης της δημοκρατίας” συνηθίζεται να λέγονται και να γράφονται πολλά: λόγοι, δηλώσεις περισπούδαστα άρθρα, αναλύσεις. Κανείς όμως δεν θα σας απαντήσει με την καθαρή αλήθεια στο ερώτημα: Τι ήταν τελικά η “Μεταπολίτευση” που δοξάζουν σήμερα; Ύστερα από τόσα χρόνια (που τα ζήσαμε όλα μέχρι κεραίας) η γνώμη μας είναι απλή και καθαρή πλέον: Ο Καραμανλής ο Α’ αποκατέστησε την Δημοκρατία, αλλά και τον … Ανδρέα με το ΠΑΣΟΚ, σε έναν ιστορικό συμβιβασμό με την Αριστερά και το ΚΚΕ και ένα πρωτοφανές καπέλωμα του τότε μεταπολιτευτικού κινήματος.Ακολούθησαν τα πυροτεχνήματα με το “βυθίσατε το Χόρα” (για να βυθισθεί τελικά μόνο η δική μας χώρα)  και εκείνους που «τα έδιναν όλα», κυρίως σε μια νέα συνομοταξία επικυρίαρχων της πολιτικής που ανακαλύφθηκε εκείνη την περίοδο και μας ταλανίζει ακόμα: Την περιβόητη Κρατικοδίαιτη Διαπλοκή, αποτέλεσμα αλλά και εξάρτημα της Μεταπολιτεύσεως του 74.Δεν χρειάζεται, τέλος, ιδιαίτερη έρευνα, για να αντιληφθεί κανείς ότι οι απόγονοι των προηγουμένων διατήρησαν την εν λόγω συνομοταξία ”στα πράγματα” και συνέχισαν «να τα τρώνε μαζί». Αν λοιπόν θέλουν να μιλήσουμε για την “Μεταπολίτευση” και το πως φτάσαμε μέχρι εδώ , τότε πρέπει να μιλήσουμε και για τις πέντε επιχειρηματικές οικογένειες που μαζί με τις τρεις πολιτικές οικογένειες διαφέντεψαν (και κατέστρεψαν) την Ελλάδα στα 37 αυτά χρόνια.Γιατί δεν έχουν και τόσο άδικο όσοι διατείνονται ότι “η Μεταπολίτευση ήταν τελικά η ‘δημοκρατία’ των ΜΜΕ και των κυρίαρχων επιχειρηματικών οικογενειών, με δικομματικές εναλλαγές στην εξουσία και το δεκανίκι της Αριστεράς”Δεν τους παίρνει λοιπόν για να μιλάνε…ειδικά σήμερα. Και όποιος διαφωνεί ας έρθει εδώ να κάνουμε δημόσιο διάλογο.Tο τρένο της Ιστορίας θα σφυρίξει μια φοράΤα ερωτήματα σήμερα είναι άλλα και πολύ πιο σημαντικά από το τι προηγήθηκε της άφιξης του Καραμανλή στην Ελλάδα:Ποιό θα είναι άραγε το τέλος της εθνικής καταστροφής που βιώνουμε;Πως θα καταγράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος τα τωρινά γεγονότα;Η Ιστορία μας θα γραφτεί ένδοξα, ή με μελανά χρώματα;Θα θυμίσουμε, λοιπόν, ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος έγινε Εθνάρχης σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ύστερα από την εθνική ταπείνωση του 1897, την Ελλάδα ουσιαστικά χρεοκοπημένη και μισή και τον ελληνικό λαό ακόμη με τα κουσούρια του ραγιά. Και το έκανε καλά για αρκετά χρόνια, αλλά δυστυχώς ο Μεγαλοϊδεατισμός έφερε την εθνική καταστροφή.Αυτή τη στιγμή η χώρα και οι πολίτες χρειάζονται έναν… Βενιζέλο κι όχι κατ’ ανάγκη με το ίδιο επώνυμο, και σίγουρα όχι τον Βαγγέλη. Χρειάζονται ένα νέο “Ελευθέριο Βενιζέλο” που θα βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα που έχει περιέλθει. Οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό.Ο τόπος χρειάζεται έναν ηγέτη με όραμα, αποφασιστικότητα, τόλμη να τα βάλει με όλους και με όλα και κυρίως διορατικότητα για το τι θέλει ο ελληνικός λαός. Που αντιλαμβάνεται ότι ο μόνος τρόπος για να διασωθεί η χώρα είναι να απαλλαγεί από το «τέρας της μεταπολίτευσης». Και ότι πρέπει να πορευθεί με τον κόσμο για να νικήσει αυτό το τέρας. Όποιο κι αν είναι το κόστος.Επειδή λοιπ