Ο ασιατικός παράγοντας στη κούρσα διαδοχής του ΔΝΤ

Θα πρέπει να έχουμε μια ξεκάθαρη αντίληψη όσον αφορά στο τι συμβαίνει με το ΔΝΤ. Να μη θεωρηθεί ότι η τρέχουσα σκανδαλολογία είναι κάτι το συνηθισμένο. Μπορεί να μην είναι το τέλος του ΔΝΤ, αλλά αν η μεγαλύτερη χρηματοδοτική γραφειοκρατική οργάνωση του κόσμου δεν μπει σε τάξη, τότε αυτό θα είναι και η αρχή του τέλους της.Αυτή η εκτίμηση γίνεται στα απόνερα της ντροπιαστικής παραίτησης εξαιτίας σεξουαλικού σκανδάλου του Dominique Strauss-Kahn, του άλλοτε Ολύμπιου διευθυντή του ΔΝΤ, και την μάχη που διεξάγεται για τον ορισμό διαδόχου του στη θέση του Νο1 τραπεζίτη του κόσμου.Αν και ο πολύς κόσμος το αγνοεί, το ΔΝΤ παίζει ένα κρίσιμο ρόλο στα παγκόσμια ζητήματα και είναι εξίσου σημαντικός οργανισμός με τον ΟΗΕ. Το περισσότερο διάστημα το ΔΝΤ ασχολείται με τα δύσκολα, όπως είναι μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση. Ο περισσότερος απλός κόσμος δεν ανησυχεί και πολύ για τη παγκόσμια οικονομική σταθερότητα. Ο καθένας μας θεωρεί δεδομένο πως θα πάει σε κάποιο ΑΤΜ και θα πάρει ρευστό χρήμα, ή πως θα εκδώσει μια επιταγή η οποία δεν θα αποδειχτεί ακάλυπτη. Ο πολύς κόσμος δεν πιστεύει πως θα μπορούσε να έρθει μια εποχή όπου δεν θα υπήρχε δανεισμός, και όπου όλα τα οικονομικά ζητήματα θα ήταν ασταθή. Μια τέτοια γεύση (ύφεσης)  πήραμε το 2008.Το προσωπικό όμως του ΔΝΤ δεν είναι απλός κόσμος. Τα σενάρια με τα οποία δουλεύουν, λαμβάνουν υπόψη ότι το χάος μπορεί να επέλθει οποιαδήποτε στιγμή, με αιτία τη χρεοκοπίας ενός ή περισσοτέρων κρατών. Η θεωρία λέει πως αν χρεοκοπήσει μια χώρα, θα ακολουθήσει άλλη, και πολύ σύντομα θα ισχύσει η «θεωρία των ντόμινο». Για αυτό και χρειαζόμαστε το ΔΝΤ με τα δισεκατομμύριά του σε ετοιμότητα, ώστε να μη κινδυνεύει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα να πέσει σε γκρεμό. Το ζητούμενο του ΔΝΤ είναι η οικονομική σταθερότητα.Παρόλα αυτά, αν και αποτελεσματικό, πολλές φορές το ΔΝΤ αποδεικνύεται εφιαλτικό. Ρωτήστε την Ασία. Στη διάρκεια της τρομερής ασιατικής  οικονομικής κρίσης της δεκαετίας των `90ς, το ΔΝΤ αποδείχθηκε η κακιά μάγισσα, που εκβίαζε κυβερνήσεις ώστε να δεχθούν πολιτικά αυτοκτονικές πολιτικές περικοπών, καθώς και συνταγές που οδηγούν σε βραχυπρόθεσμη οικονομική αναστάτωση. Η σπάνια περίπτωση Ασιάτη ηγέτη που μπόρεσε και είπε όχι στο ΔΝΤ, είναι αυτή του Mahathir Mohamad της Μαλαισίας, που μέσα σε ένα βράδυ έγινε λαϊκό ίνδαλμα.Αυτή είναι η θλιβερή ανάμνηση του ΔΝΤ για εκατομμύρια καλών ανθρώπων στη Ταϊλάνδη, στην Ινδονησία, και στη Νότια Κορέα. Για αυτούς, το ΔΝΤ που ελέγχεται από την Ευρώπη και την Αμερική, επέδειξε μια αλαζονική αποικιοκρατική συμπεριφορά απέναντι στην ασιατική κρίση. Οι δρακόντειες μεταρρυθμίσεις που επέβαλλε ως αντάλλαγμα των δανείων που χορήγησε, οδήγησαν σε αχρείαστο πόνο, κοινωνική αταξία, ανεργία, ακόμη και κύμα αυτοκτονιών. Μάλιστα σε μια κρίση ειλικρίνειας, το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχθηκε την ανελαστικότητά του η οποία πρόσθεσε στα δεινά της κρίσης. Και αυτό ήταν το ελάχιστο.Από τότε όμως, οι καιροί άλλαξαν. Η Ασία βγήκε από το τούνελ δυνατότερη, και όπως φαίνεται, μάλλον θα ελέγχει το πηδάλιο της