Ο εθνικός στόχος μιας γυάλινης οικονομίας

Του Γιώργου Χατζηδημητρίου

Σκληρός μονεταριστής ο τέως διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Νίκος Γκαργκάνας, είχε δυσαρεστήσει πολλούς στα χρόνια του ψευδεπίγραφου σημιτικού «εκσυγχρονισμού». Αυτό που κυρίως ενοχλούσε ήταν οι διαπιστώσεις του ότι οι περιβόητοι ρυθμοί ανάπτυξης, τους οποίους εκνευριστικά μονότονα επαναλάμβανε ο τότε πρωθυπουργός, οφείλονταν στην ιδιωτική κατανάλωση, η οποία στηριζόταν στα δανεικά -ποιος ξεχνά τον Γιάννο που έδινε το μήνυμα της αμεριμνησίας, διακηρύττοντας ότι «τώρα δανειζόμαστε με επιτόκια Γερμανίας»;- και στην οικοδομική δραστηριότητα. Ειδικά για τη δεύτερη,

αφήνοντας κατά μέρος τις αποστειρωμένες διατυπώσεις που συνήθως μεταχειρίζονται οι κεντρικοί τραπεζίτες, συνόψιζε χωρίς περιστροφές ότι στην Ελλάδα ξεπλένεται όλο το μαύρο χρήμα των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Βλέπει κανείς να έχει αλλάξει κάτι από τότε προς το καλύτερο;

Η χώρα πέρασε τρία Μνημόνια, ο λαός φτώχυνε και σήμερα βρίσκεται στο τελευταίο σκαλί της ανέχειας στην Ε.Ε. μαζί με τη Βουλγαρία, οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι, όπως επιβεβαιώθηκε και πάλι στην πρόσφατη τριμηνιαία έκθεση του ΙΟΒΕ, και το οικονομικό πρότυπο της χώρας, το οποίο από το 2032, όταν θα λήξει η ευνοϊκή περίοδος της ρύθμισης του χρέους, θα μας φέρει μπροστά σε καινούργια κρίση, παραμένει ακλόνητο στη θέση του και μας χλευάζει. Η μόνη διαφορά είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τηρεί κανένα απολύτως πρόσχημα. Ο άνθρωπος αυτός (ο πρωθυπουργός…) δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια για να κρύψει τίνων τα συμφέροντα ήρθε να υπηρετήσει, φυσικά με το αζημίωτο. (Το δόγμα της Οικογένειας, άλλωστε, είναι γνωστό: «Ο τζάμπας απόθανε»…)

Και σήμερα ο ρυθμός ανάπτυξης, για τον οποίο καμαρώνει εξοργιστικά το σύστημα του Μαξίμου, οφείλεται στην απευθείας ή προαποφασισμένη διανομή κρίσιμων στρατηγικά πόρων, σε μια ευάριθμη ομάδα κολλητών και πρωθυπουργικών φίλων και συγγενών, την… εθνική βιομηχανία του Τουρισμού -την κανονική βιομηχανία την ξεπουλάει μπιρ παρά-, με μαζικά χαρακτηριστικά και τριτοκοσμικά μεροκάματα, την ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση, εξαιτίας της οποίας καταστρέφεται η χώρα ολοσχερώς, και την ασύδοτη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας γης. Τα δάση έχουν παραδοθεί στους ιδιώτες για ανεμογεννήτριες και κάθε είδους χρήση και οι αστικές περιοχές στην επέλαση του Airbnb και στην Golden Visa, όπου το ξέπλυμα πάει σύννεφο. Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας οξύτατης στεγαστικής κρίσης. Το συνειδητοποιεί αυτό όποιος «αγοράζει» κουβέντες στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου όλο και περισσότεροι απεγνωσμένοι άνθρωποι αναζητούν ένα σπίτι που να μην είναι τρώγλη και να μπορούν να αντέξουν το νοίκι. Φυσικά, δεν ιδρώνει το αυτί του Μητσοτάκη με κάτι τέτοια…

Στο δικό του σύμπαν, «οι μισθοί αυξάνονται κι η ανεργία πέφτει», ενώ, ξεχνώντας ότι εκλέχθηκε το 2019 με σύνθημα «πολλές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας», ξαναρίχνει τώρα το ίδιο κάλπικο ρεπερτόριο σε κυκλοφορία, ξανατάζοντας πολλές καλοπληρωμένες δουλειές. Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, το 2023 μειώθηκαν οι επενδύσεις σε όλους τους παραγωγικούς κλάδους που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν βιώσιμη ανάπτυξη για την οικονομία, αύξηση των θέσεων εργασίας και εισοδήματα. Αντ΄ αυτού, ο ανεκδιήγητος υπουργός Οικονομικών Κ. Χατζηδάκης, το παιδί για τα θελήματα των Μητσοτάκηδων, πανηγυρίζει ότι η χώρα δανείζεται φθηνά από τις αγορές. Μέχρι εκεί φθάνει το φτωχό μυαλό του. Κι αυτός είναι ο εθνικός στόχος μιας γυάλινης και ψεύτικης οικονομίας, όπου οι μόνοι που τη βγάζουν μπέικα είναι το 30% των φοροφυγάδων…

The post Ο εθνικός στόχος μιας γυάλινης οικονομίας appeared first on antinews.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα