“Ο κ. Νικολόπουλος παραιτήθηκε επειδή θα ήθελε να ήταν αυτός υπουργός και όχι ο κ. Βρούτσης”

Δόθηκε στην δημοσιότητα η επιστολή παραίτησης του κ. Νικολόπουλου με ημερομηνία 8 Ιουλίου, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Στην επιστολή αυτή πίσω από τους αντιμνημονιακούς βερμπαλισμούς φαίνεται καθαρά ότι ο κ. Νικολόπουλος παραιτήθηκε με αφορμή τις αρμοδιότητες που ζητούσε και δεν έπαιρνε. Συγκριμένα ζητούσε όλο το εργασιακό και την πρόνοια με τα επιδόματα

και τα ρουσφέτια: «Επειδή ως υφυπουργός του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας θα έπρεπε να έχω δικαίωμα, έστω στην πληροφόρηση της ακολουθούμενης τακτικής μας, καθώς έχω την αρμοδιότητα του εργασιακού και του προνοιακού (επιδόματα προνοιακά , πολυτεκνικά κτλ), αλλά αντιθέτως έρχομαι αντιμέτωπος με προδιαγεγραμμένες πορείες, όντας σε πλήρη άγνοια, πράγμα τουλάχιστον επικίνδυνο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να παραμείνω εκκωφαντικά σιωπηλός σε όλη τη διάρκεια της συνάντησής μας με την τρόικα. Ο λόγος δε, που επέλεξα αυτή την τακτική ήταν αποκλειστικά ο σεβασμός που τρέφω σε σένα και στην φιλότιμη προσπάθεια σου».

Στην ίδια επιστολή, ο κ. Νικολόπουλος χαρακτηρίζει ουσιαστικά τον κ. Βρούτση και την κυβέρνηση «μνημονιακούς» προτού καλά – καλά ξεκινήσει διαπραγμάτευση. Δηλαδή με την πρώτη συνάντηση έβγαλε το συμπέρασμα ότι ο υπουργός και όλη η κυβέρνηση παραδίδονται στις ορέξεις των τροικανών ενώ μόνον αυτός είναι ο «επαναστάτης»; Κι αν αύριο η τρόικα αποφασίσει να αφήσει την Ελλάδα να αυξήσει τους κατώτατους μισθούς, τότε τι νόημα έχει η παραίτησή του; Δίκη προθέσεων δεν κάνουμε στην πολιτική.

Στο τέλος της επιστολή του λέει στον Α. Σαμαρά «είμαι στη διάθεσή σου να συζητήσουμε». Τι εννοεί άραγε; Δεν ήξερε την οργή του πρωθυπουργού για κάποια «καμώματά» του λίγες ημέρες πριν; Και γιατί δεν διαψεύδει την υπόθεση με την «ενόχληση» διευθυντή του ΣΔΟΕ για ρουσφέτι σε φίλο του βενζινοπώλη; Πώς λοιπόν ζητά από τον κ. Σαμαρά να συζητήσουν, όταν λίγο πριν ουσιαστικά χαρακτηρίζει μια ολόκληρη κυβέρνηση «μνημονιακή»;

Θα πρέπει να σημειώσουμε και το «άδειασμα» που του έκανε η Δημοκρατική Αριστερά. Μιλώντας στο ραδιόφωνο ο εκπρόσωπος του κόμματος, Α. Παπαδόπουλος τονίζει: «Είναι δεδομένο ότι ο κ. Νικολόπουλος θα ήθελε να ήταν αυτός υπουργός και όχι ο κ. Βρούτσης. Ενδεχομένως να ένιωθε και υποτιμητικά στη συγκεκριμένη θέση του υφυπουργού, γιατί μπορεί να νιώθει ότι είναι πολύ σπουδαίο στέλεχος. Βεβαίως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Η άποψή μας είναι ότι σχετίζεται με προσωπικές φιλοδοξίες και ενδεχομένως με ενδο-νεοδημοκρατικά ζητήματα». Τόνισε επίσης ότι μετά και την παραίτηση Νικολόπουλου «θα πρέπει πάντα στις επιλογές μας, και πολύ περισσότερο σε αυτές τις πολύ κρίσιμες φάσεις, να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο ποιους επιλέγουμε για τη στελέχωση της κυβέρνησης».

Σ’ αυτό δεν έχει άδικο. Οι λάθος επιλογές μπορεί να έχουν τη δυνατότητα να διορθωθούν όμως κάνουν επικοινωνιακή ζημιά.