Ο Σαμαράς Πρόεδρος της Ευρώπης

Πάμε 20 χρόνια πίσω. 1993 και ο Αντώνης Σαμαράς, επιλέγει τον δρόμο που θα τον οδηγήσει την πολιτική μοναξιά καθώς δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το σύστημα Μητσοτάκη που κάνει ό,τι θέλει στην Ελλάδα.

Λίγα χρόνια αργότερα, μετά την αποτυχία της “Πολιτικής Άνοιξης” να εκλέξει βουλευτή (1996) και ευρωβουλευτή (1999) ο κ. Σαμαράς θεωρείται από τους πολιτικούς του αντιπάλους

«τελειωμένος» καθώς βγαίνει από την ενεργό πολιτική δράση, παρά το γεγονός ότι ήταν ο πιο φέρελπις πολιτικός της δεξιάς παράταξης. Κάποιοι που τον είχαν ξεγράψει συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο και οδήγησαν τη χώρα στην απόλυτη διάλυση. Όλες οι κυβερνήσεις, η κάθε μια με το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί.

Ο νυν πρωθυπουργός μένει για χρόνια απομονωμένος από την κεντρική πολιτική σκηνή και μόνο ορισμένοι φίλοι του ήταν εκείνοι που τον στήριξαν στις δύσκολες ώρες.

Είκοσι χρόνια μετά, ο «τελειωμένος» Σαμαράς αναλαμβάνει για έξι μήνες Πρόεδρος της Ευρώπης, ενώ παράλληλα είναι ο τιμονιέρης μιας χώρας που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Θέλετε να δείτε που βρίσκονται οι πολιτικοί του αντίπαλοι όσο ο Σαμαράς βρίσκεται στην κορυφή του τραπεζιού της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Δείτε απλά την Ντόρα να τσακώνεται σαν «ξαναμμένη κορασίδα» στους διαδρόμους της Βουλής και θα καταλάβετε.

Ο κ. Σαμαράς δεν το είδε ποτέ ως εκδίκηση. Ποτέ του δεν θέλησε να πάρει τη ρεβάνς για τα χρόνια της απομόνωσης. Με αργά και μεθοδικά βήματα επανήλθε ως βουλευτής της ΝΔ, έγινε υπουργός, νίκησε κάθε προγνωστικό στις εσωκομματικές εκλογές, έγινε πρωθυπουργός και τώρα αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ. Αν μη τι άλλο έχει φτάσει στην κορυφή, εκτός από μια ακόμη πρόκληση. Να οδηγήσει την Ελλάδα έξω από τα μνημόνια, να φέρει ξανά την ανάπτυξη, να φέρει το χαμόγελο στους Έλληνες. Να γίνει αυτό που ίδιος λέγει “ο αναμορφωτής της Ελλάδας”. Τότε θα μπορεί να πει ότι πέτυχε και σε προσωπικό και σε εθνικό επίπεδο.

Η ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από μια χώρα που μέχρι πριν δύο μέρες τσακωνόταν με κάτι ανθύπατους των δανειστών, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κρύβει πολλές παγίδες αλλά έχει και μεγάλες προκλήσεις μπροστά της.

Τα θέματα της λαθρομετανάστευσης και της ΑΟΖ είναι μείζονος σημασίας και ο κ. Σαμαράς πρέπει να δώσει μεγάλη έμφαση σ’ αυτά. Η Ελλάδα έχει μια χρυσή ευκαιρία να πετύχει συμφωνίες για τον περιορισμό του κύματος μεταναστών που απειλεί να τινάξει στον αέρα την κοινωνική συνοχή της χώρας. Ειδικά τώρα που η Τουρκία υπέγραψε τις συμφωνίες επανεισδοχής, μπορεί και η Αθήνα να βάλει τη δική της σφραγίδα στο μείζον αυτό θέμα.

Αλλά και η υπόθεση με την ΑΟΖ δεν πρέπει να μείνει χωρίς εξέλιξη. Όπως έχει τονίσει επανειλημμένα ο κ. Σαμαράς, η ΑΟΖ είναι ευρωπαϊκή υπόθεση κι όχι ελληνική. Μένει να κάνει πράξη αυτό που είχε υποσχεθεί. Την ανακήρυξη της ΑΟΖ και το ξεκίνημα της διαδικασίας εκμετάλλευσης του πλούτου που κρύβεται στο υπέδαφος της χώρας και στο Αιγαίο.

Βασικό ζήτημα είναι φυσικά και η τραπεζική ένωση, αν και είναι θέμα που δεν πολυκαταλαβαίνει ο κόσμος. Ωστόσο, ενιαία τραπεζική αγορά δε σημαίνει μόνο κανόνες και αυστηρή πειθαρχία. Σημαίνει και ευρωπαϊκά επιτόκια με τα οποία θα μπορούν να δανείζονται ιδιώτες και επιχειρήσεις. Καταλαβαίνετε ότι αυτό μπορεί να σημάνει και την έναρξη της πραγματικής ανάπτυξης.

Τέλος, μείζον θέμα για την ελληνική προεδρία είναι να προωθήσει πολιτικές για έξοδο από την κρίση, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και των άλλων «προβληματικών» χωρών. Οι κινήσεις της είναι περιορισμένες όσο η Γερμανία θα θελήσει να διατηρήσει μια σκληρή δημοσιονομική πολιτική, όμως, ο κ. Σαμαράς έχει τη δυνατότητα πλέον να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας και να πει πώς είναι πραγματικά η κατάσταση. Μπορεί να γίνει ο πρεσβευτής του Νότου που μαστίζεται από μια κοινωνική κρίση που δεν έχει προηγούμενο. Έχει την ευκαιρία για έξι μήνες να οργώσει την Ευρώπη, κι όχι μόνο, προκειμένου να προωθήσει τα δίκαια αιτήματα των λαών του νότου για επιστροφή στην ανάπτυξη, περισσότερες δουλειές, καλύτερες συνθήκες ζωής για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.

Για έξι μήνες δεν χρειάζονται… ραντεβού με τους ηγέτες της Ευρώπης. Ο κ. Σαμαράς μπορεί να τους μιλά σαν ίσος προς ίσο.

Αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας να βγει πραγματικά από την κρίση και να μην μείνουν στα λόγια οι υποσχέσεις του πρωθυπουργού ότι το 2014 είναι έτος εξόδου από την βαθιά ύφεση που σάρωσε επί χρόνια τη χώρα.

Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας το έργο της κυβέρνησης δεν είναι καθόλου εύκολο. Η προεδρία δεν θα είναι ανέφελη γιατί διακυβεύονται κρίσιμα για την Ελλάδα ζητήματα. Όμως, τον Μάιο, όταν θα γίνει ο απολογισμός, αυτός θα πρέπει να είναι θετικός. Και ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία της κυβέρνησης για να διατηρήσει τη θέση της. Η έξοδος από τα μνημόνια και η πραγματική ελπίδα στον ελληνικό λαό σε συνδυασμό με την ελληνική προεδρία μπορεί να δώσουν στον κ. Σαμαρά και την κυβέρνησή του την ώθηση που τόσο χρειάζεται. Την ώθηση που έχει μεγάλη ανάγκη μετά τις γκάφες, τις παλινωδίες και την προκλητική “αμνησία” όσον αφορά τις προεκλογικές εξαγγελίες.

Όμως, η επιτυχία από την αποτυχία απέχει ελάχιστα, αυτό θα πρέπει να το έχουν υπόψη τους στην κυβέρνηση.

Υ.Γ.1: Καλή η προεδρία της ΕΕ αλλά μην ξεχάσουμε και τα εσωτερικά μέτωπα. Ούτε να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν πολλά «φάλτσα» που δεν διορθώνονται εύκολα. Μήπως, λοιπόν, ο κ. Σαμαράς με τη δύναμη που έχει, να ακολουθήσει το παράδειγμα του Γκάι Φωκς και να κάνει τη δική του «Συνωμοσία της Πυρίτιδας»; Αλλά αντί για το Κοινοβούλιο να γκρεμίσει το… Μαξίμου;

Υ.Γ. 2: Το antinews θα είναι εδώ και θα ασκεί σκληρή κριτική στην ελληνική προεδρία. Όποιος νομίζει ότι το επόμενο εξάμηνο θα είναι μια ευχάριστη εκδρομή στην Ευρώπη είναι γελασμένος. Και θα μας βρουν μπροστά τους όσοι θελήσουν να παίξουν παιχνίδια με το κρίσιμο στοίχημα της Ελλάδας.