Ο σταλινισμός επιστρέφει στην Ρωσία

Ο ρωσικός λαός πάσχει από  ένα έντονο σύμπλεγμα κατωτερότητας, τουλάχιστον αν δώσουμε βάση σε άρθρο που δημοσίευσε πριν από μερικές ημέρες η Pravda.

Πρόκειται για μια κραυγή αγωνίας, από τα βάθη της  καρδιάς της μητέρας Ρωσίας, ενός έθνους που έχει αδικηθεί από τις κακοπροαίρετες προσβολές των ξένων.

Κατά την άποψη της εφημερίδας, παντού υπάρχουν άνθρωποι, ειδικά Αμερικανοί και Ανατολικοευρωπαίοι, που θέλουν την Ρωσία να αισθάνεται ένοχη για

το παρελθόν της. Αυτό το πετυχαίνουν υπενθυμίζοντας συνεχώς την σκληρή δικτατορία του Στάλιν, και την περίοδο που η ανατολική Ευρώπη βρίσκονταν υπό «σοβιετική κατοχή». Μια φράση που στην εφημερίδα παρουσιάζεται εντός εισαγωγικών, σαν να αποτελεί φαντασία, και όχι πραγματικότητα.

Προφανώς, οι ξένοι τονίζουν αυτά τα ζητήματα, επειδή «δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι η ΕΣΣΔ νίκησε και την χιτλερική Γερμανία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη».

Αυτή η αμυντική στάση των Ρώσων, εκφράστηκε πολύ εύγλωττα πριν από μερικά χρόνια από τον Βλαδίμηρο Πούτιν, που σε ομιλία του τόνισε ότι «οι ξένοι δεν θα πρέπει να προσπαθούν να μας επιβάλλουν ενοχικά σύνδρομα».

Από τότε και μέχρι σήμερα, η άποψη αυτή ρίζωσε μέσα στα επίσημα δημοσιεύματα της χώρας, και αποτελεί μέρος μιας επίμονης  προσπάθειας αναβάθμισης της φήμης του Στάλιν.

Υπάρχει μια σειρά από δημοφιλή παιδικά βιβλία, που παρουσιάζει τις εικόνες και τις βιογραφίες διάφορων «μεγάλων προσωπικοτήτων» της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του συνθέτη Sergei Rachmaninoff, της Μεγάλης Αικατερίνης, και του Στάλιν!

Μάλιστα, σε μια πανεθνική δημοσκόπηση που προβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση, ο Στάλιν κατετάγη ανάμεσα στους σπουδαιότερους Ρώσους που έζησαν ποτέ.

Σε έναν επίσημο οδηγό για τους δασκάλους, αναφορικά με την ρωσική ιστορία της περιόδου 1900-1945, η δικτατορία του Στάλιν χαρακτηρίζεται ως λογική, αφού ήταν αναγκαία για τον εκσυγχρονισμό της Σοβιετικής Ένωσης.

Σήμερα, κυκλοφορεί στα ρωσικά βιβλιοπωλεία μια τρίτομη έκδοση των ημερολογίων του Lavrenty Beria, που ήταν ο αρχηγός της μυστικής αστυνομίας του Στάλιν, και ο οποίος ήταν παγκοίνως μισητός ως δολοφόνος και βασανιστής. Το 1953, μετά τον θάνατο του Στάλιν, ο Beria εκτελέστηκε, έχοντας καταδικαστεί για κατασκοπεία υπέρ τρίτης χώρας, όπως ο ίδιος κατηγορούσε πολλούς στο παρελθόν.

Τα ημερολόγια του θα έπρεπε να τύχουν διεθνούς προβολής. Είναι πολύ εκδηλωτικά, όπως για παράδειγμα όταν έγραφε το 1946  ότι «η κατάσταση είναι γαμημένα άσχημη, αλλά πρέπει να τα καταφέρουμε», ενώ άλλες φορές δείχνουν μια κάποια μεταμέλεια, όπως όταν αναφερόμενος σε  διαδηλώσεις στη Γερμανία γράφει: «λυπάμαι για τον λαό, αλλά θα πρέπει να πυροβολήσουμε…». Τον Στάλιν τον αποκαλεί έναν «γνήσιο και απλοϊκό στην καρδιά άνδρα».

Δυστυχώς όμως, αυτά τα ντοκουμέντα είναι τόσο πειστικά όσο και τα ημερολόγια του Χίτλερ, που εμφανίσθηκαν στη Γερμανία το 1983. Σε άρθρο του στο ένθετο της λογοτεχνίας των Times, ο ιστορικός του πανεπιστημίου του  Nottingham Sergey Radchenko, προσφέρει μια σειρά από