Ο συριακός λαός χρειάζεται στήριξη

Του James Zogby, προέδρου του  Arab American InstituteΕδώ και μήνες, ο κόσμος γίνεται μάρτυρας μιας κλιμακούμενης θανατηφόρας βίας στη Συρία, καθώς η κυβέρνηση του Bashar Al Assad καταφεύγει στη σκληρή καταστολή, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις μαζικές εξεγέρσεις του συριακού λαού.Μπορεί το καθεστώς να ισχυρίζεται ότι έχει προσφέρει στους διαδηλωτές μια ολόκληρη γκάμα από προτάσεις για μεταρρυθμίσεις, όμως η αιματηρή καταστολή των (κυρίως) ειρηνικών διαδηλώσεων θέτει σε αμφισβήτηση τη σοβαρότητα των προθέσεων του  Assad για αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης.Οι συμβιβασμοί και οι διαπραγματεύσεις μεταξύ καθεστώτος και διαδηλωτών θα μπορούσαν να είχαν γίνει αρκετές φορές. Σήμερα όμως έφτασε το σημείο μη επιστροφής. Η συμπεριφορά του Assad είναι τέτοια, που οι διαδηλωτές έχουν αποφασίσει να μην υποχωρήσουν, αν δεν φύγει. Και αυτή τους η στάση, προκαλεί ακόμη περισσότερη καταστολή.Η εικόνα χιλιάδων Σύριων, να αντιστέκονται ηρωικά, αντιμετωπίζοντας στρατό, άρματα μάχης, ακόμη και ελεύθερους σκοπευτές, αποτελεί πηγή έμπνευσης. Το ίδιο όμως εντυπωσιακή, όπως η στάση των διαδηλωτών, είναι και η πεισματική στάση του Assad.Η σημερινή πορεία που ακολουθεί είναι αδιέξοδη, κι όμως το καθεστώς αρνείται κάθε συμβιβασμό, ακόμη και τις συμβουλές φιλικών του κρατών. Όπως είπε ένας Λιβανέζος αναλυτής, «το καθεστώς της Συρίας αυτοκτονεί».Πάντως, δημιουργεί ανησυχίες το γεγονός ότι όπως το καθεστώς δεν τα πάει καλά, έτσι και η διαιρεμένη αντιπολίτευση δεν δείχνει να μπορεί να κυβερνήσει, και να παράσχει ασφάλεια στον λαό της χώρας.Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η ανασφάλεια των θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων, όπως και αυτή των πολλών Παλαιστινίων και Ιρακινών που έχουν καταφύγει στη Συρία. Πολλοί φοβούνται μη τυχόν επικρατήσει κάποιο σενάριο όπως αυτό του Ιράκ. Και αυτό είναι το τελευταίο χαρτί στη διάθεση του καθεστώτος: Ο φόβος δηλαδή  πολλών Σύριων για ένα αβέβαιο μέλλον.Η βία και η καταστολή έχουν ήδη διαρκέσει τόσο, που υπάρχει σοβαρός κίνδυνος επικράτησης πλήρους ανομίας, αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί. Βέβαια, για αυτό φταίει το καθεστώς. Ο εγωισμός του, και το κλείσιμο των αυτιών του στις κραυγές αγωνίας του λαού, είναι άνευ προηγουμένου.Προχθές,  ο πρόεδρος Obama ζήτησε από τον Assad να παραιτηθεί και να επιτρέψει τη «μετάβαση» της Συρίας. Ζήτησε επίσης σκληρές κυρώσεις, ώστε να απομονωθεί οικονομικά το καθεστώς του, ενώ σε ανάλογες κινήσεις προέβη και η ΕΕ.Κάποια γεράκια της Ουάσιγκτον κατηγορούν τον Αμερικανό πρόεδρο ότι έπρεπε να δράσει νωρίτερα, αλλά κάνουν λάθος. Η μέχρι σήμερα πολιτική του Obama ήταν σωστή. Η Αμερική μπορεί να καταγγέλλει και να συντονίζει μέτρα και κυρώσεις, ομού με τους συμμάχους της, αλλά δεν πρέπει να επεμβαίνει άμεσα. Μετά από δυο άστοχους πολέμους στη περιοχή, και ένα παρελθόν αδιαφορίας για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να ηγηθούν στη Συρία. Οι περισσότεροι Σύριοι (και γενικά οι Άραβες) δεν θα δέχονταν έναν τέτοιο ρόλο για την Αμερική.Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια εύκολη λύση. Αυτό που είναι σί