Όχι άλλα δάκρυα για την Ελλάδα του χτες

Την περίοδο που ο Αντώνης Σαμαράς ήταν πρόεδρος της ΝΔ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε επανειλημμένως πει ότι θέλει την Ελλάδα πίσω. Οι περισσότεροι τότε πίστεψαν πως ήθελε πίσω την Ελλάδα πριν το 2009.  Το πρώτο διάστημα της

πρωθυπουργίας του όμως δείχνει πως δεν ήταν αυτή η Ελλάδα που ήθελε πίσω, αλλά μια άλλη Ελλάδα. Την Ελλάδα που επιμελώς η μεταπολιτευτική κυριαρχία της γενιάς του Πολυτεχνείου προσπάθησε να πνίξει και να ιδρύσει ένα καθεστώς δικό της, ένα καθεστώς το οποίο να όζει μέσα στις αριστερίστικες ιδεοληψίες της.

Οι εξελίξεις σκοτώνουν την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Την Ελλάδα των συνδικαλιστών. Την Ελλάδα των εκπαιδευτικών που συνόδευαν τα παιδιά σε πορείες και καταλήψεις. Την Ελλάδα με τα νοσοκομεία της διαφθοράς και τα «φακελάκια». Την Ελλάδα των Ελλήνων που θα γινόντουσαν όλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Την Ελλάδα των κλειστών πανεπιστημιακών σχολών. Με δυο λόγια την Ελλάδα των αριστεριστών.

Τους κακοφαίνεται βέβαια αλλά οι εξελίξεις είναι αμείλικτες. Πνίγουν τα οικονομικά τζάκια, τους εθνικούς προμηθευτές και τους εθνικούς εργολάβους. Τελειώνουν το οικονομικό και εκδοτικό κατεστημένο και συνακόλουθα και το πολιτικό προσωπικό το οποίο δεν διαθέτει την ποιότητα να υπερασπιστεί τους εργοδότες και χορηγούς του.

Χρειάζεται προσοχή στην ανάλυση των γεγονότων. Οι εξελίξεις και οι εξωτερικοί παράγοντες που ελέγχουν τη ροή του χρήματος είναι αυτοί που ξεθεμελιώνουν τη Μεταπολίτευση. Όχι κάποια οργανωμένη πολιτική δύναμη ή κάποιο κίνημα. Άλλωστε τα σημερινά κινήματα (ή καλύτερα οι κακοποιήσεις του όρου «λαϊκό κίνημα») μάχονται για να διασώσουν τις αργομισθίες τους, τα προνόμιά τους και τελικά την ίδια τη διαφθορά.

Από την άλλη υπάρχουν οι υγιείς δυνάμεις, οι δυνάμεις εκείνες που επιθυμούν την άλλη Ελλάδα, την ισχυρή Ελλάδα, την Ελλάδα της δημιουργίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της οικονομικής αυτάρκειας. Οι δυνάμεις που εκφράζονται από τον Αντώνη Σαμαρά. Οι δυνάμεις που πρόκειται να αποκτήσουν πολιτική έκφραση στο εγγύς μέλλον εκμεταλλευόμενες τις εξελίξεις για να δημιουργήσουν τη δική τους Ελλάδα.

Το πέρασμα του μνημονίου από τη χώρα θα γεννήσει μια νέα αστική τάξη. Μια τάξη η οποία έλειψε από την χώρα ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο. Οι Έλληνες που θα αντέξουν και θα αποκτήσουν τον έλεγχο παραγωγικών επιχειρήσεων θα οικοδομήσουν την Ελλάδα του Αύριο σχεδιάζοντας για να πετύχουν το στόχο τους την Ελληνική Πολιτική του Αύριο. Μια πολιτική η οποία θα επιτύχει την αποδέσμευση από τον διαρκή δανεισμό για την τροφοδοσία του πελατειακού κομματοκρατικού μηχανισμού των αργόμισθων κομματικών μισθοφόρων του δημοσίου τομέα καθώς και της διαφθοράς η οποία κατακλύζει το σύνολο του κράτους.

Το πολιτικό παιχνίδι σήμερα είναι στην ουσία ένα παιχνίδι με το χρόνο. Το στοίχημα έγκειται στη δημιουργία πραγματικού πλεονάσματος πριν την ολοκληρωτική αγορά των ελληνικών επιχειρήσεων από δυνάμεις αλλότριες προς την εθνική ανεξαρτησία και αυτάρκεια. Έγκειται στη δημιουργία της νέας εθνικής αστικής τάξης η οποία