Οι ελληνικές εγγυήσεις προκαλούν πολιτικούς τριγμούς στη Φιλανδία

Helsingin SanomatΗ Φιλανδία δημιούργησε ένα πολύ κακό προηγούμενο για την Ευρώπη, απαιτώντας εγγυήσεις από την Ελλάδα προκειμένου να σιγουρέψει το δάνειό της προς αυτήν.Αυτή η κίνηση αντιπροσωπεύει μια δραματική αλλαγή από τη παραδοσιακή συμπεριφορά της Φιλανδίας μέσα στην ΕΕ. Η όλη εικόνα της χώρας ως δημιουργού, η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό της, η διάθεση για συμβιβασμούς που έχει επιδείξει, κλπ. όλα αυτά έχουν τώρα υπονομευτεί.Το να αναμένουμε μια οικονομική ή πολιτική εκδίκηση από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ είναι απίθανο, αλλά στη διεθνή σκηνή είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε πως ερμηνεύει ο καθένας τις κινήσεις του άλλου. Η Φιλανδία έχασε τη θέση ισχύος της, μείωσε το ειδικό της βάρος, λέρωσε την εικόνα της, και απώλεσε την ικανότητα που είχε για να διαπραγματευτεί.Όταν ο συντηρητικός πρωθυπουργός Jyrki Katainen επισκεφτεί τα ευρωπαϊκά φόρα και συνόδους για να εξηγήσει τις θέσεις της χώρας του, θα θεωρείται ως εκπρόσωπος ενός κράτους που παίρνει τα καλά και πετάει τα άσχημα.Η υπουργός Οικονομικών Jutta Urpilainen, που ανήκει στους Σοσιαλδημοκράτες, θα έχει την εικόνα κάποιας η οποία έβαλε τα εθνικά συμφέροντα πάνω από αυτά της ευρωζώνης, ως συλλογικής οντότητας.Πολλές φορές, μια χώρα μπορεί να υπερασπιστεί μια σκληρή εγωιστική πολιτική γραμμή, αν πρόκειται για κάποιο καίριο εθνικό της συμφέρον. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, η γραμμή που επελέγη, επελέγη για κάποιους βραχυπρόθεσμους πολιτικούς λόγους. Πρόκειται για μια υπόσχεση που δόθηκε για να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίσθημα στη διάρκεια των τελευταίων εθνικών εκλογών, και για να μπορέσει να σχηματιστεί κυβέρνηση, έτσι ώστε να αποτραπεί η εκλογική νίκη των αντί-ευρωπαϊστών του κόμματος των Αληθινών Φιλανδών.Είναι εύκολο να φανταστούμε το σκεπτικό των Φιλανδών υπουργών που διαπραγματεύτηκαν με τους Έλληνες. Από τη μια η λογική και το δίκαιο, και από την άλλη η πολιτική. Σε αυτή τη περίπτωση, το αίτημα για εγγυήσεις ήταν ίσως το καλύτερο που μπορούσε να γίνει. Αλλά δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες ενότητας εντός της ΕΕ. Και η ευρωπαϊκή αντίδραση ήταν αναμενόμενη: Αυτό δεν λειτουργεί.Το συντηρητικό κόμμα που δεν είναι και ιδιαίτερα ενθουσιασμένο με το ζήτημα των ελληνικών εγγυήσεων, δεν μπορεί να αλλάξει τη στάση του επειδή αυτό θα προκαλούσε τριβές με τους Σοσιαλδημοκράτες, και θα αποδυνάμωνε τον πρωθυπουργό.Τώρα που η Γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel απέρριψε τη διμερή συμφωνία μεταξύ Ελσίνκι και Αθήνας, η φιλανδική κυβέρνηση θα έχει χρόνο να επιλέξει μια εναλλακτική λύση. Όμως της είναι αδύνατο να μη προχωρήσει στη χορήγηση οικονομικής ενίσχυσης προς την Ελλάδα, επειδή αυτό θα άνοιγε το δρόμο και σε άλλες χώρες που δεν θέλουν να συμμετάσχουν για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους. Η υπαναχώρηση είναι πολύ δύσκολη, όταν εκπροσωπεί μια οπισθοδρόμηση τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.Η Φιλανδία θα πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να αφοσιωθεί στο ευρωπαϊκό όραμα ή αν θέλει να παραμείνει στο πάγκο. Οι πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους, και να εξηγήσουν πως θα εξυπηρετ