Πάμε για αλλαγή καθεστώτος!

Οι όροι του πολιτικού παιγνιδιού στην Ελλάδα έχουν αλλάξει. Κι έχουν αλλάξει δραματικά…Στο παρελθόν η Κυβέρνηση είχε να υλοποιήσει την «ατζέντα» της. Είτε αυτή είχε σχέση με όσα υποσχέθηκε προεκλογικά είτε όχι, πάντως κάποια βασική κατεύθυνση υπήρχε:Ο Ανδρέας είχε πρόταγμα την «αναδιανομή». Ο Μητσοτάκης την «απαλλαγή». Ο Σημίτης την «ένταξη στο ευρώ» και την «Ολυμπιάδα του 2004». Ο Κώστας Καραμανλής την «επανίδρυση». Άλλοι τα κατάφεραν περισσότερο ή λιγότερο, άλλοι όχι. Πάντως όλοι κάπου το πήγαιναν από την αρχή…Σήμερα η Κυβέρνηση Παπανδρέου, για άλλο εξελέγη (για να «μοιράσει λεφτά»), άλλο προώθησε («διεθνή διακυβέρνηση») και τώρα έχει χάσει παντελώς τον έλεγχο. Την πηγαίνουν, ή μάλλον τη σέρνουν…Και η Αντιπολίτευση στο παρελθόν, είχε κι αυτή ένα πράγμα στο μυαλό της: Να φθείρει την κυβέρνηση – να εκμεταλλευθεί και να κεφαλαιοποιήσει την φθορά διακυβέρνησης των αντιπάλων της – ώστε να κερδίσει τις (επόμενες) εκλογές.Τώρα η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει να παλέψει σε τρία διαφορετικά μέτωπα:Έναντι της κυβέρνησης, ώστε να αναδείξει την υπεροχή της δικής της πολιτικής.Έναντι των δανειστών, οι οποίοι επιβάλλουν τους όρους τους, και πρέπει να αλλάξουν στάση, αλλιώς θα καταρρεύσει η Ελλάδα και οι ίδιοι μαζί της.Και στο μέτωπο του εκλογικού σώματος, ώστε να του δημιουργήσει ελπίδα, εκεί που κυριαρχεί σήμερα η απελπισία που γίνεται οργή.Από τα τρία αυτά μέτωπα, το πρώτο είναι το πιο εύκολο, το δεύτερο το πιο δύσκολο και πιο κρίσιμο, ενώ το τρίτο είναι το πιο καθοριστικό.Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Και μερικές φορές αλληλοαναιρούμενα:Δηλαδή ό,τι είναι «καλό» για την Αντιπολίτευση, προκειμένου να κερδίσει το λαό, είναι επιζήμιο έναντι των ξένων.Κι ό,τι είναι «αποδοτικό» έναντι των ξένων, μπορεί να είναι καταστροφικό για την εικόνα της Αντιπολίτευση στο εκλογικό σώμα.Κι ακόμα περισσότερο, η Αντιπολίτευση γνωρίζει πια, ότι από την ώρα που κερδίζει τις εκλογές δεν έχει περίοδο χάριτος ούτε μια μέρα!Τα πάντα έχουν πια αντιστραφεί:Παλαιότερα έλεγαν ότι «η εξουσία ενώνει το ΠΑΣΟΚ». Σήμερα η εξουσία – για την ακρίβεια αυτή η «εξουσία» – διαλύει το ΠΑΣΟΚ.Παλαιότερα όλα υποτάσσονταν – για κυβέρνηση και αντιπολίτευση – στη διατήρηση ή ανάκτηση της εξουσίας. Σήμερα αυτό είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει.Γιατί όποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση σήμερα ξέρει πως, αν κάνει το σωστό θα φθαρεί πολύ γρήγορα, κι αν δεν κάνει το σωστό θα ανατραπεί πολύ γρήγορα (και θα πέσει πολύ άσχημα).Παλαιότερα, ο μεγαλύτερος «πονοκέφαλος» των κυβερνήσεων ήταν πώς να διατηρήσουν την εύνοια (ή τουλάχιστον τη μη εχθρότητα) της «διαπλοκής».Σήμερα η δύναμη της διαπλοκής έχει πέσει κατακόρυφα. Τα ΜΜΕ που ήταν η «αιχμή του δόρατός της», σήμερα χάνουν συνέχεια – κυκλοφορίες, τηλεθέαση, διαφημιστικά έσοδα, προσωπικό.Και οι Τράπεζες που ήταν από πίσω τους βουλιάζουν κι αυτές καθημερινά…Ό,τι ίσχυε μέχρι πριν λίγο καιρό, για τη σωστή «αντιπολίτευση», δεν ισχύει πια!Δεν αρκεί να φθείρεις την κυβέρνηση καθημερινά, ώστε να πάρεις τη θέση της μιαν ώρα αρχύτερα…Αλλά