Πετρέλαιο πατήρ πάντων…

Σπάνια ακούμε έναν γερουσιαστή να λέει την αλήθεια σχετικά με την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Μια τέτοια ευκαιρία είχαμε πριν λίγες ημέρες, όταν ο γερουσιαστής Lindsey Graham αναφέρθηκε στον θάνατο του Καντάφι. Όπως είπε, «υπάρχει πολύ χρήμα  στη Λιβύη. Υπάρχει πολύ πετρέλαιο. Θα πρέπει να είμαστε εκεί, για να βοηθήσουμε τον λαό της να φτιάξει δημοκρατία, και μια λειτουργική

Αν και συμβαίνει σπάνια, δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος υψηλόβαθμος Αμερικανός πολιτικός λέει την αλήθεια για την εξωτερική μας πολιτική. Τον Μάρτιο του 2003, ο τότε υπουργός Άμυνας Donald Rumsfeld είχε αναφέρει σε επιτροπή του κογκρέσου ότι ο πόλεμος στο Ιράκ θα πληρωθεί από τα παγωμένα περιουσιακά στοιχεία και από τα πετρελαϊκά έσοδα του Ιράκ. Και ο πρώτος πόλεμος είχε πληρωθεί από ξένα κράτη τα οποία είχαν συμφέρον στις ενεργειακές διόδους που άνοιγε και που προστάτευε η αμερικανική επέμβαση.

Επίσης την περασμένη εβδομάδα, η αμερικανική βιομηχανία ηλιακής ενέργειας κατέθεσε (εμπορική) αγωγή εναντίον των κατασκευαστών ηλιακών πάνελ της Κίνας, οι οποίοι παράγουν το 55% των πάνελ αυτών παγκοσμίως. Η Κίνα κατηγορείται ότι τα πουλάει κάτω του κόστους, προετοιμαζόμενη για έναν κόσμο χωρίς πετρέλαιο. Παράλληλα, η Κίνα ξοδεύει τεράστια ποσά στις ΑΠΕ, την ίδια ώρα που οι ΗΠΑ δαπανούν χρήματα προκειμένου να διατηρήσουν ανοιχτές  τις θαλάσσιες διόδους του όλο και πιο μειούμενου πετρελαίου.

Εδώ και έναν αιώνα, η αμερικανική βιομηχανία βασίζεται στο πετρέλαιο. Όταν αυτό ήταν φτηνό, και η Αμερική παρήγαγε μεγάλες ποσότητες, ήταν λογικό. Αυτό μας βοήθησε να κερδίσουμε τον Β`ΠΠ. Ολόκληρη  η υποδομή της Αμερικής βασίστηκε στα ορυκτά καύσιμα. Το πετρέλαιο είναι που καθόρισε το πολιτικό μας σύστημα.

Από το 1970 και μετά, το πετρέλαιο άρχισε να αποτελεί την μεγάλη αδυναμία μας, με αποτέλεσμα ο πρόεδρος Κάρτερ να ξεκινήσει απόπειρες απεξάρτησης από αυτό. Η αμερικανική πολιτική σκηνή όμως είναι τόσο βουτηγμένη και διαπλεκόμενη με το πετρέλαιο, που ο Κάρτερ εξαφανίστηκε, και κανένας δεν μπόρεσε έκτοτε να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τις πετρελαϊκές μας εμμονές.

Το πετρέλαιο οδηγεί την αμερικανική βιομηχανική πολιτική, οπότε είναι μάταιο να θεωρούμε πως υπάρχουν πολιτικοί που δεν χρηματοδοτούνται από αυτό. Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι το κόμμα του πετρελαίου. Οι Bush και Cheney ήταν μέλη της πετρελαϊκής βιομηχανίας πριν μπουν στον Λευκό Οίκο. Από τη πλευρά τους, πρόσφατα 22 Δημοκρατικοί ζήτησαν εγγράφως την έγκριση της κατασκευής ενός πελώριου αγωγού που θα φέρνει πετρέλαιο από τον Καναδά ρυπαίνοντας την ατμόσφαιρα με εκπομπές άνθρακα. Η Hillary Clinton και ο  Barack Obama σίγουρα θα στηρίξουν την προσπάθεια.

Αν και πολλοί Αμερικάνοι θέλουν να πάμε σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, τα δυο κόμματα στηρίζουν σταθερά το πετρέλαιο, πάνω στο οποίο βασίζεται η χώρα. Η εξουσία έχει σχέση με το χρήμα. Το χρήμα είναι που διανέμει τους πόρους. Και το χρήμα βρίσκεται στα ορυκτά καύσιμα και στον χρηματοπιστωτικό τομέα, και αυ