Πεζός, ωπ!.., σκοτώστε τον...

Στα αλλοτινά χρόνια, μια ολόκληρη ζωή από τότε, η Αθήνα φωτογραφιζόταν στις καρτ ποστάλ σωστή κούκλα στα πόδια τς Ακρόπολης, ντυμένη με το ιστορικό της τραμ, τους σχεδόν έρημους δρόμους με τους καστανάδες στις γωνίες και τα μόνιππα, τις γραφικές πλατείες με τ' αγάλματα και τους πεζόδρομους με τις αλάνες που έσφυζαν απ' το παιδομάνι στις αραιοκατοικημένες γειτονιές.

Οι πιο πολλές απ' αυτές πνίγονταν τότε στο πράσινο, όπως το παλιό Ελληνικό, η ωραία κηπούπολη

της Αθήνας, πριν της φυτέψουνε βέβαια το αεροδρόμιο που την ασχήμυνε για τα καλά. Από τότε ως τώρα, όμως, ήρθανε τα πάνω κάτω στην πρωτεύουσα και δεν έμεινε λίθος επί λίθου. Μπαζώθηκαν τα ρέματα κι οι παραλίες, τσιμεντοποιήθηκαν οι γειτονιές, σιώπησαν οι αλάνες, πνίγηκαν οι δρόμοι απ' τους ανθρώπους και τ' αυτοκίνητα, έγινε θυσία το πράσινο και χάθηκαν οι κηπουπόλεις.

Φτιάχτηκαν εν μια νυκτί κούφιοι κι επικίνδυνοι ασφαλτόδρομοι, γεμάτοι λακκούβες και επικίνδυνες νησίδες, κρυφά και φανερά σαμαράκια, παγίδες για τους πεζούς και τα τροχοφόρα, δρόμοι αδιάβατοι για ανθρώπους με προβλήματα κινητικά, αλλά και άλλα, αφού τους λείπουν οι ράμπες κι οι ειδικοί σηματοδότες-καθοδηγητές των τυφλών συνανθρώπων μας.

Αν σ' όλα αυτά τα... πλεονεκτήματα των ελληνικών δρόμων προσθέσουμε τον οξύθυμο και συχνά υπερφίαλο και αυθαίρετο χαρακτήρα του Νεοέλληνα οδηγού, που - όπως και ο πεζός - αγνοεί, εσκεμμένα ή μη, βασικούς κανόνες του Κ.Ο.Κ, αν προσθέσουμε την αρρυθμία στο κυκλοφορικό της πρωτεύουσας και την αδυναμία του κράτους να αφαιρεί την άδεια σε αποδεδειγμένα κακούς και υπότροπους οδηγούς που, συν τοις άλλοις, είναι και χαρακτηριστικά απρόθυμοι να οδηγούν τα θύματά τους στα νοσοκομεία, τότε θα οδηγηθούμε σε ακόμα πιο θλιβερά συμπεράσματα.

Σε συμπεράσματα που επιβεβαιώνονται καθημερινά σε πανευρωπαϊκή κλίμακα από τις στατιστικές που μας... αναδεικνύουν πρώτους σε θανάτους από τροχαία ατυχήματα!.. Τι κι αν τα όργανα της τάξης απειλούν με ολοένα και βαρύτερα πρόστιμα τους παραβάτες, τι κι αν χαράζουν τα σήματά τους ή αφαιρούν τις πινακίδες τους για να τους σωφρονίσουν. Μάταιος κόπος...

Είτε ''εκτίσουν την ποινή τους'' είτε την αποφύγουν με τις γνωριμίες τους, πάλι θα τους δούμε να επαναλαμβάνουν τα ίδια παραπτώματα κι αλίμονο στον δύστυχο πεζό, τον ηλικιωμένο, το παιδί, την άβγαλτη γυναίκα, την έγκυο ή τον επαρχιώτη που θα θελήσουν να διασχίσουν αγκομαχώντας το οδόστρωμα ή θα περιμένουν αμέριμνοι τη στάση λεωφορείων. Ο Θεός να φυλάει για να μη μπουν κι αυτοί σε στατιστικές ευρωπαϊκές και ντόπιες...

Το εκπληκτικό όμως είναι ότι όλα τα παραπάνω πολλαπλασιάζονται σε συχνότητα αν οι καιρικές συνθήκες επιδεινωθούν. Και τότε γινόμαστε θεατές εικόνων απερίγραπτου κάλλους και στα πιο '' in''ακόμα προάστια της ελληνικής πρωτεύουσας και του επινείου της, του Πειραιά, που έχει την ατυχία να διασχίζεται απ' τον προβληματικό - έτσι όπως τον κατάντησαν - Κηφισό ποταμό.

Αν δεν έχετε ποτέ επισκεφθεί τη Γλυφάδα - για παράδειγμα - υπό βροχή, μην τολμήσετε. Δε θα 'ναι και η καλύτερη εμπειρία... Την τελευταία φορά που με ξελόγιασαν τα λαμπερά μαγαζιά της κι είπα να κατέβω για ψώνια, ξέσπασε μια μπόρα καλοκαιρινή από αυτές τις τελευταίες του Αυγούστου, πριν πάρει την ανηφοριά ο γλυκός Σεπτέμβρης του Φθινοπώρου.

Σε χρόνο ρεκόρ - προς δόξα των τελευταίων μεγαλόσχημων κρατικών υποθέσεων - η ιστορία επαναλήφθηκε το ίδιο θλιβερή με την τελευταία νεροποντή του Χειμώνα. Το Δημαρχείο, οι γύρω δρόμοι και οι πλατείες ξαναπλημμύρισαν, σβήσανε μηχανές αυτοκινήτων κι έβλεπες θέαμα μοναδικό, σαν βάρκες να λικνίζονται εδώ κι εκεί τα τροχοφόρα που ακινητοποιήθηκαν από τα λασπιασμένα νερά, καθώς αυτά ζήταγαν μάταια διέξοδο διαφυγής στα βουλωμένα φρεάτια.

Οι τολμηροί πεζοί, βρεγμένοι ως το κόκκαλο, ακροβατούσαν αναζητώντας τις χαμένες στο νερό νησίδες, για να περάσουν τον παλιό ασφαλτόδρομο που τώρα θύμιζε λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου... Κι όταν ώρες μετά άρχισαν να αποτραβιούνται τα νερά, φάνηκαν τ' άσχημα σημάδια στο οδόστρωμα που διαβρώθηκε εδώ κι εκεί ανοίγοντας λακκούβες για να σκοντάφτουν οι περαστικοί και να γεμίζουν τα ράντσα των ορθοπεδικών κλινικών με χέρια και πόδια σπασμένα, πλάι στα πεσόντα θύματα των ασυνείδητων οδηγών που θήτευσαν στη σχολή του ''πεζός, ωπ!.., σκοτώστε τον...''

Διαβάστε περισσότερα