Πονοκέφαλος στην ευρωζώνη για τον… Μάο της Ολλανδίας

Μετά την Ελλάδα έρχεται η σειρά της Ολλανδίας να «τρομάξει» την Ευρώπη. Το φάσμα ενός αριστερού, ριζοσπαστικού κινήματος, που διεκδικεί την εξουσία, έφυγε από τη σκιά της Ακρόπολης και μετακόμισε στα κανάλια του Ρότερνταμ!

Μπορεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα του 50χρονου Εμίλ Ρούμερ να μην κατακτήσει την πρώτη θέση στις εκλογές της μεθεπόμενης Τετάρτης 12 Σεπτεμβρίου, ακόμη όμως κι αν κόψει δεύτερο το νήμα θα αλλάξει δραστικά τις ισορροπίες σε μια χώρα του σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα, απολύτως ταυτισμένη με το γερμανικό όραμα. Ένας ακόμη πονοκέφαλος για την Ανγκελα Μέρκελ και τα ιερατεία Φρανκφούρτης και Βρυξελλών, που βλέπουν το αριστερόστροφο κύμα ευρωαμφισβήτησης να εγκαθίσταται στα γερμανικά σύνορα, σκοτεινιάζοντας το όραμα μιας ευρωπαϊκής ενοποίησης-εξπρές έως το τέλος του χρόνου.

Η βιομηχανική Ολλανδία της προτεσταντικής ηθικής, της αξιολόγησης ΑΑΑ (μαζί με Γερμανία, Φινλανδία και Λουξεμβούργο), του Μάαστριχτ, της Philips και της Ηοοgovens (υποτίθεται πως) δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα των «τεμπέληδων του Νότου». Τότε, γιατί στις περισσότερες δημοσκοπήσεις προηγείται με 20%-22% το πρώην… μαοϊκό SP, ένα κόμμα που υπόσχεται να θέσει σε δημοψήφισμα το Δημοσιονομικό Σύμφωνο της Μέρκελ και ο αρχηγός του διακηρύσσει ότι «μόνο πάνω από το πτώμα του» θα πληρώσει η Ολλανδία τυχόν πρόστιμα που θα της επιβάλει η Ε.Ε. αν παραβεί τον «ιερό δημοσιονομικό κανόνα» του 3%; Και επιπλέον αντιπροτείνει στη θέση του Δημοσιονομικού Συμφώνου ένα άλλο ευρωπαϊκό σύμφωνο «Απασχόλησης και Κοινωνικής Συνοχής»;

«Προς τα αριστερά»

«Η Ολλανδία γέρνει προς τα αριστερά», διαπίστωσε με δυσφορία ο «Economist». «Και αυτό σημαίνει ότι η επόμενη κυβέρνηση μπορεί να μην είναι και τόσο βολική στα σχέδια της ευρωπαϊκής ενοποίησης». Η εκδίκηση του ευρωπαϊκού Νότου σε όλο της το μεγαλείο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά…

Στις 23 Απριλίου ο ακροδεξιός ηγέτης του Κόμματος Ελευθερίας, ο διαβόητος εχθρός του Ισλάμ και των μεταναστών, Χέερτ Βίλντερς, απέσυρε την υποστήριξή του από την τρικομματική κυβέρνηση, επειδή διαφώνησε με το διετές πακέτο περικοπών 14 δισ. ευρώ, που θα μειώσει το ολλανδικό έλλειμμα στο 3%. Καθώς οι Βρυξέλλες απείλησαν την Ολλανδία με κυρώσεις, ο -υπηρεσιακός πλέον- πρωθυπουργός του μεγαλύτερου κόμματος, των Φιλελευθέρων, Μαρκ Ρούτε, εκμαίευσε στη Βουλή τη συμφωνία πέντε κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων του «φιλοευρωπαϊκού τόξου» (ανάμεσά τους και οι Αριστεροί Οικολόγοι) για το επώδυνο πακέτο που διχάζει την ολλανδική κοινωνία.

Περισσότερο και από την ψήφο στα αριστερά ή ακροδεξιά αντιευρωπαϊκά κόμματα της Ολλανδίας, το Βερολίνο πρέπει να προβληματίζει η ψυχική απομάκρυνση των Ολλανδών από το «ευρωπαϊκό όραμα». Δημοσκόπηση του ινστιτούτου TNS Nipo, στις 22 Ιουνίου, έδειξε ότι μόνο το 58% εξ αυτών τάσσεται υπέρ της συμμετοχής στην Ε.Ε., έναντι 76% τον Μάιο του 2010. Ακόμη πιο ανησυχητική ήταν η έρευνα του ινστιτούτου Maurice d’ Hond, στις 26 Αυγούστου, σύμφωνα με την οποία το 48% των «οράνιε» διαφωνεί με το επώδυνο