“Σ’ αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπούνε…”

Του Χρύσανθου Λαζαρίδη

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που είχαν την καλοσύνη να διαβάσουν την ανάρτηση που δημοσίευσα προχθές στο antinews για το «Πολυτεχνείο». Κι αυτούς που συμφώνησαν κι εκείνους που διαφώνησαν.

Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι μ’ όλους σε όλα. Μπορούμε όμως να συζητάμε…

Κάποιοι με ρώτησαν γιατί τόσα χρόνια χρειάστηκαν να περάσουν για να γράψω αυτά τα πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι τα

ίδια ακριβώς, έχω γράψει για το «Πολυτεχνείο» εδώ και δεκαετίες! Πολλές φορές…

Ο «Φάκτορας» ήδη έχει στα χέρια του κάποια τέτοια παλαιότερα κομμάτια μου. Υπάρχουν κι άλλα. Ήδη από το 1978…

Μόνο που τότε, πολλοί εν χορώ, με κατηγορούσαν ως «γραφικό» και με απομόνωναν από παντού. Για πολλά-πολλά χρόνια. Τα ίδια ακριβώς σήμερα, έχουν όπως φαίνεται, διαφορετική αντιμετώπιση. Κάτι είναι κι αυτό…

Εν πάση περιπτώσει, αυτά τα είπαμε, ας πάμε παρακάτω…

Κάποιοι υποστήριξαν ότι το «Πολυτεχνείο» οδήγησε στα παρακμιακά φαινόμενα της Μεταπολίτευσης. Άρα «το Πολυτεχνείο «φταίει» για όλα τα σημερινά δεινά»! Αυτό εκτός από ανοησία είναι και επικίνδυνη απλούστευση.

Γιατί είναι επικίνδυνη απλούστευση;

Γιατί αν την πιστέψουμε, δεν πρέπει να συμμετέχουμε ποτέ σε τίποτε…

Όλα τα μεγάλα γεγονότα κάπου οδήγησαν. Πάντα μετά από κάτι γίνεται κάτι άλλο, κάποιες φορές δυσάρεστο ή και εφιαλτικό ακόμα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν πρέπει να υπάρχει εξέλιξη; Ότι πρέπει να απαγορεύσουμε ή να αποκλείσουμε τους κοινωνικούς αγώνες;

Μετά την Γαλλική Επανάσταση ακολούθησε η περίοδος της Τρομοκρατίας, όταν οι γκιλοτίνες λειτουργούσαν «υπερωριακά» στις πλατείες του Παρισιού αποκεφαλίζοντας δικαίους και αδίκους. Αυτό ήταν αληθινός εφιάλτης! Αλλά δεν ήταν αυτό το νόημα, ούτε η δι-ιστορική σημασία της Γαλλικής Επανάστασης. Έτσι δεν είναι;

Και μετά την Αμερικανική Επανάσταση ακολούθησε ο Εμφύλιος στην Αμερική, ο πιο αιματηρός πόλεμος της ως τότε Ιστορίας.

Και η Ελληνική Επανάσταση οδηγήθηκε για χρόνια στη συγκρότηση ενός μικρού και δυσλειτουργικού κρατιδίου. Με αλλεπάλληλες εμφύλιες συγκρούσεις και ξενοκρατία και κλεπτοκρατία. Και μετά από πολλές δεκαετίες πάλι σε στιγμές ανάτασης…

Και το ΟΧΙ στους Ιταλούς φασίστες του 1940 οδήγησε στην Κατοχή τελικά. Να είχαμε πει ΝΑΙ λοιπόν; Και η Εθνική Αντίσταση του 1941-44 οδήγησε στον Εμφύλιο. Να την είχαμε αποφύγει καλύτερα; Τι μας λένε ακριβώς;

Να τα απορρίψουμε όλα; Να οδηγηθούμε στην ιδιωτεία; Στην πλήρη αποχή από κάθε κοινωνική ή εθνική δράση;

Το «Πολυτεχνείο», ασφαλώς ήταν πολύ-πολύ μικρότερο σαν γεγονός, απ’ όλα τα ανωτέρω. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι πραγματικά συμμετείχαν. Κι απ’ όσο πιο κοντά συμμετείχαν, τόσο καλύτερα το γνωρίζουν.

Αρνούνται να το α