Συντεταγμένα θα τους διώξουμε και συντεταγμένα θα πληρώσουν

Του Φαήλου Μ. ΚρανιδιώτηΤο ΠΑΣΟΚ, αδέρφια, βαίνει ολοταχώς προς επανίδρυση. Επιστρέφει κατρακυλώντας στα ποσοστά του 1974 κι όπως κατρακυλάει, παίρνει παραμάζωμα ανθρώπους, ελπίδες, την χώρα την ίδια.  Ο Γιώργος θα κυκλοφορεί με παντελόνι τεριλέν καμπάνα και ζιβάγκο ανάμεσα στα μπάζα. Peace, love and Erdogan, man. Και, ίσως, ολίγα CDS για τα γεροντάματα κι ένα τρίφυλλο προυσαλίδικο. Με την κατάλληλη χημική υποστήριξη μπορεί να σκάσει μύτη κι ο Άκης να ρίξει μερικές αεροπλανικές ζεμπεκιές, με σηκωμένο φρύδι και φιγούρες του τύπου «λειώνω στριφογυριστά και δερβίσικα την κατσαρίδα κάτω από το τακούνι μου». Μετά θα πάει στον ορθοπεδικό για ανάταξη.Το πρόβλημα της χώρας όμως δεν είναι αυτό, το τι θα κάνουν το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ. Οικογενειακό είναι το μαγαζί, στάχτη και μπούρμπερη ας το κάνουν. Η χωματερή της Ιστορίας είναι γεμάτη από κουφάρια πολιτικών κομμάτων. Κι αν η ελπίδα του ΠΑΣΟΚ στην μετά γιαουρτιού κι αυγών εποχή είναι ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος κι ο Χρυσοχοΐδης, τότε να ζήσουμε να τον θυμόμαστε τον μακαρίτη.Το ΠΑΣΟΚ θα πάει να συναντήσει τις βιντεοκασσέτες, την ασπρόμαυρη τηλεόραση, το μπριλ κρημ και την βενζίνη με μόλυβδο.Στο μεταξύ, πολλοί φίλοι κι εδώ στο Antinews, είναι γεμάτοι οργή κι ανυπομονησία ήδη από το βράδυ της 29ης Νοεμβρίου 2009.Από την στιγμή που η κόρη του πατέρα της κατάπιε το κινίνο κι ο Αντώνης πέρασε αδιαφιλονίκητος νικητής την πόρτα της Ρηγίλλης, γίνανε διάφορα ωραία πράγματα. Το σύστημα στην αρχή ήταν ζαλισμένο από την νίλα που έπαθε το μελαγχολικό πουλέν του. Ο Αντώνης πήρε την προεδρία αλλά κάποιοι αισθάνθηκαν ότι τους πήρε το πορτοφόλι. Με άλλο αέρα μπαίνεις στα ιδιαίτερα της διαπλοκής ως ενδεχόμενη εξουσία και με άλλο ως δέκατα του πυρετού. Οι δε μπετατζήδες, συγκροτηματάρχες και όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω, αλλιώς νταραβερίζονται με τα πολιτικά πεκινουά των σαλονιών τους και των αφανών συνεταιρισμών κι αλλιώς με έναν Φύλακα που οφείλει πίστη μόνο στη συνείδηση του κι αναγνωρίζει ως αφεντικό μόνο το ίδιο το ΄Εθνος, τους Έλληνες. Ξέρουν ότι ο Αντώνης δεν θα τους φέρει ποτέ πίσω το ξυλάκι. Γενικώς, για να μην φλυαρούμε, η παράγκα μισεί ότι δεν ελέγχει.Η πρώτη τους ελπίδα ήταν να μπει ο Σαμαράς σε μια μακρά περίοδο αμφισβήτησης και υπονόμευσης. Το ξέρανε το παιχνιδάκι και το ‘χαν παίξει και σε άλλους. Όμως η αληθινά ενωτική εσωκομματική πολιτική του χάλασε την σούπα. Ξεχνούσαν ότι ο Αντώνης είναι στο παιχνίδι τουλάχιστον από το 1977 κι όταν άλλοι παίζανε αμπάριζα με τους νταβαντζήδες και τις πρεσβείες, εκείνος διακύβευε την πολιτική του επιβίωση για κάτι άγνωστο στην μεταπολιτευτική παράγκα, που λέγεται εθνικό συμφέρον. Αυτός που κάποτε τα έχασε σχεδόν όλα για το Λαό, ξέρει ότι ο Λαός κάτι κρατάει στη συλλογική του μνήμη. Κι ο Λαός, αδέρφια, έχει μνήμη. Ξέρει ποιον δεν είδε ποτέ σε προθαλάμους και κότερα. Ξέρει ποιος, όταν οι άλλοι καταλήστευαν την χώρα, έπαιζε το κεφάλι του για την ψυχή της Πατρίδας.Η μνημειώδης απόφαση του να διαβεί τον Ρουβίκωνα και να σταθεί στο πλάϊ του Λαού, απορρίπτοντας το Μνημόνιο και δείχνοντ