Συρία: Πώς θα σταματήσει η αιματοχυσία

Η επίθεση του Ισραήλ στη Συρία δείχνει πόσο βίαιη είναι αυτή η διαμάχη. Μια πολιτική λύση πρέπει να βρεθεί άμεσα, γράφει ο Jonathan Steele στον Guardian. Τα κίνητρα πίσω από την επίθεση του Ισραήλ στη Συρία την Τετάρτη είναι ακόμα ασαφή, όπως και η φύση του στόχου. Αλλά δύο πράγματα είναι σαφή. Το ότι σχετίζεται με τον μακρόχρονο πόλεμο του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο και όχι από κάποια επιθυμία να παρέμβει στον πόλεμο στη

Συρία. Ωστόσο, η επίθεση ήταν επίσης μια υπενθύμιση ότι η αναταραχή της Συρίας έχει επικίνδυνα απρόβλεπτες συνέπειες σε ολόκληρη την περιοχή.

Η εύρεση μιας βιώσιμης πολιτικής λύσης είναι επομένως όλο και πιο επιτακτική. Ήταν θετικό λοιπόν ότι ακούσαμε πως ο Moaz al-Khatib, ο οποίος ηγείται του Εθνικού Συνασπισμού της Συρίας -της ομάδας των εξόριστων που υποστηρίζουν την ένοπλη επέμβαση κατά της συριακής κυβέρνησης και υποστηρίζονται από τη Δύση και τα αραβικά κράτη του Κόλπου – υποστηρίζει τώρα τις συνομιλίες με τους ανθρώπους του Μπασάρ αλ-Άσαντ. Αυτή δεν είναι η άποψη των ηγετών της Γαλλίας, της Βρετανίας και των ΗΠΑ ή των περισσοτέρων σύριων συναγωνιστών του Khatib, οι οποίοι μιλάνε αορίστως για ένα πολιτικό αποτέλεσμα, εννοώντας τη μονομερή παραίτηση του Άσαντ.

Η μη ρεαλιστική γραμμή τους παρουσιάστηκε ξανά τη Δευτέρα, όταν η Γαλλία φιλοξένησε τους λεγόμενους Φίλους της Συρίας. Η ανάλυσή τους ήταν ζοφερή. Οι κρατικοί θεσμοί καταρρέουν, οι ισλαμιστικές ομάδες κερδίζουν έδαφος, όλο και περισσότεροι Σύριοι πεθαίνουν και δεν διαβλέπουν καμιά λύση στον ορίζοντα. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε μια επανάσταση που ξεκίνησε ως ειρηνική και δημοκρατική διαμαρτυρία να εκφυλιστεί σε μια σύγκρουση των πολιτοφυλακών», δήλωσε ο Λοράν Φαμπιούς , ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, ακόμη και αν αναφερόταν σε περισσότερη βοήθεια στο πεδίο της μάχης.

Αρκετές ομάδες πολιτών που απορρίπτουν τον ένοπλο αγώνα ήταν εξίσου απαισιόδοξες σε μια συνάντηση στη Γενεύη. Η δική τους φωνή ήταν αυτή της κοσμικής διανόησης της Συρίας, που αντιτίθεται στην ξένη στρατιωτική επέμβαση και ευνοεί την κατάπαυση του πυρός και μια λύση κατόπιν διαπραγματεύσεων, στη λογική του Lakhdar Brahimi, μεσολαβητή του ΟΗΕ. Επειδή δεν υποστηρίζουν τη δυτική γραμμή, συνήθως αγνοούνται από τους ξένους πολιτικούς.

Πολλοί ζουν στη Συρία. Πράγματι, η παρουσία τους στη Γενεύη θα ήταν πιο εντυπωσιακή, εάν οι Ελβετοί δεν είχαν αρνηθεί βίζα σε περίπου 60 άτομα. Ο Rajaa al-Nasser, ένας σύριος δικηγόρος του Εθνικού Φορέα Συντονισμού για τη Δημοκρατική Αλλαγή, λέει ότι ένας Ελβετός υπάλληλος του είπε πως ο λόγος ήταν πολιτικός. Ο Haytham Manna, ο ηγέτης της ξένης πτέρυγας του Φορέα, πιστεύει ότι η Γαλλία ζήτησε από την Ελβετία να μπλοκάρει ανθρώπους εκ των έσω που θα μπορούσαν να καταρρίψουν το μύθο ότι οι Δυτικοί αντιπροσωπεύουν όλη τη συριακή κοινή γνώμη. Το ελβετικό υπουργείο Εξωτερικών δεν ήθελε να σχολιάσει.

Οι μη βίαιοι αντίπαλοι του Άσαντ δυσκολεύονται να αποφασίσουν αν θα δεχθούν την πρόσφατη ανανεωμένη προσφορά του για «εθνικό διάλογο». Αρκετοί έχουν περάσει χρόνια στη φυλακή και δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση. Καθώς όμως τα θύματα αυξάνονται, οι αντιπολιτευόμενοι που είναι υπέρ των διαπραγματεύσεων κέρδισαν στη Γενεύη, κάνοντας έκκληση για συνομιλίες σχετικά με ένα νέο σύνταγμα και μια μεταβατική κυβέρνηση.

Εν τω μεταξύ, προς έκπληξη όλων, την Τετάρτη τα κράτη του Κόλπου – που κανονικά δεν είναι μεγάλοι δωρητές βοήθειας –εμφανίστηκαν με τα περισσότερα από τα μετρητά που θα χρηματοδοτήσουν μια έκκληση του ΟΗΕ 1,5 δισ. δολαρίων, για να βοηθήσει τους άστεγους Σύριους στη χώρα και σε στρατόπεδα προσφύγων στο εξωτερικό. Η Βρετανία πρόσθεσε 50 εκατ. δολάρια. Το σημαντικό όμως είναι, ότι οι Βρετανοί υπουργοί ήταν εξίσου σιωπηλοί με τους φίλους τους στον Κόλπο για την πραγματική αιτία της ανθρωπιστικής καταστροφής. Αν τους άκουγε κάποιος θα σκεφτόταν η συριακή κυβέρνηση φέρει όλη την ευθύνη.

Το 2011, οι συριακές δυνάμεις πυροβόλησαν με πραγματικά πυρά εναντίον άοπλων διαδηλωτών και η χρήση πυροβολικών και αεροπορικών βομβαρδισμών ήταν συχνά δυσανάλογη, όπως είπαν ρώσοι υπουργοί. Αλλά η κρίση βάθυνε εξαιτίας των όπλων και της υλικοτεχνικής βοήθειας που δίνουν οι αραβικές και δυτικές κυβερνήσεις. Ο William Hague μπορεί να διακηρύττει ότι η Βρετανία παρέχει μόνο «μη φονικό εξοπλισμό», αλλά αυτό είναι σοφιστεία. Με την υποστήριξη της μιας πλευράς σε μια ένοπλη σύγκρουση και την υποβοήθηση της στρατιωτικοποίησης μέσω δορυφορικού εξοπλισμού, η Βρετανία έχει αίμα στα χέρια της.

Η απλόχερη βοήθεια για τη διατροφή και τη στέγαση των αστέγων θα βοηθήσει, αλλά θα εξυπηρετούσαν καλύτερα τους Σύριους με μια πιο ευφυή πολιτική, από ό,τι με τη φιλανθρωπία – ένα εμπάργκο όπλων και στις δύο πλευρές, καθώς και σοβαρές προσπάθειες να πείσουν τους αντάρτες και την κυβέρνηση ότι η στρατιωτική νίκη είναι μια αυταπάτη. Ο Συριακός Εθνικός Συνασπισμός εξαρτάται από την ξένη υποστήριξη. Τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για την δύση, να πει στους φίλους της να συνεργαστούν με τον Brahimi για την κατάπαυση του πυρός, καθώς και για τη Ρωσία και το Ιράν να κάνουν το ίδιο με τον Άσαντ. Οι δύο προσπάθειες κατάπαυσης του πυρός πέρυσι απέτυχαν επειδή οι αντάρτες και οι χορηγοί τους δεν τι ε έλαβαν σοβαρά υπόψιν τους. Τώρα χρειάζεται μια πολύ πιο έντονη προσπάθεια.

guardian