Τα αρτοποιεία του πολέμου στην Συρία

Στην Συρἰα το ψωμί αποτελεί  ένα από τα πλέον βασικά στοιχεία της διατροφής – το τρώνε πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Ως εκ τούτου, η προσπάθεια ελέγχου του ποιός θα το αποκτήσει αποτελεί μία από τις συντεταγμένες της εμπόλεμης καταστάσεως.

Το “ψωμί” είναι ένα μακρόστενο λεπτό αφράτο σκεύασμα, μια μεσανατολική “πίτα” όπως την αποκαλούν και οι Αμερικανοί. “Καταλάβαμε τις αποθήκες αλευριού στα περίχωρα της Αλέππο”, λέει στους New York Times ο αντάρτης Basheer al-Hajeh. “Έχουμε πολλές αποθήκες σε

διάφορες περιοχές, και θα μας κρατήσουν για βδομάδες”.

Η “μάχη των αρτοποιείων” αποτελεί ένα σημαντικό σκέλος της πάλης για τον έλεγχο της συριακής οικονομίας, και δη στην Αλέππο. Ο εμφύλιος αναμένεται καθόλου σύντομος, και ως εκ τούτου η διατήρηση της καθημερινής ζωής των ελεγχόμενων περιοχών είναι κομμάτι του πολέμου.

Οι αντάρτες μετέρχονται διαφόρων τεχνασμάτων: στην Δαμασκό υφίσταται έμποροι που δηλώνουν υποστηρικτές του καθεστώτος κι έπειτα μεταφέρουν προμήθειες χορηγημένες από το κράτος στους αντάρτες: νερό, βενζίνη, ψωμί κλπ.

Πλέον σε περιοχές όπως η Αλέππο το φαγητό είναι πιο αναγκαίο από τις σφαίρες. Οι πελάτες των αρτοποιείων πλακώνονται συχνά στο ξύλο για το ποιός θα πρωτοπάρει το ψωμί, δηλώνει ο αντάρτης αρτοποιός Abu Mohammed.

Στόχος των ανταρτών είναι, κάθε γειτονιά να έχει το δικό της “αντάρτικο αρτοποιείο”.

Α.Κ.