Τα διεθνή πλοκάμια του Καντάφι

Κρίνοντας από τους ξέφρενους πανηγυρισμούς, ο λαός της Λιβύης αναμένει πολλά οφέλη από τη πτώση του Καντάφι. Η Λιβύη όμως δεν είναι η μόνη που χαίρεται.Όσο αφοσιωμένος ήταν ο δικτάτορας στη καταστροφή της χώρας του, άλλο τόσο αποτελούσε μια σοβαρή απειλή για πολλές αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη. Από την εποχή που ανέλαβε την εξουσία, ο Καντάφι χρησιμοποιούσε τα έσοδα από το πετρέλαιο, και την θέλησή του να καταστήσει τη χώρα του διεθνή παρία, με σκοπό τη στήριξη εξεγέρσεων στην Ανατ. Ασία, στη Νότιο Αμερική, και στη Νότια Αφρική. Αν είμαστε τυχεροί, με την εξαφάνιση του Καντάφι, θα εξαφανιστούν και πολλές εμφύλιες συρράξεις.Ανέκαθεν, ο Καντάφι δεν ακολουθούσε τους όρους του παιχνιδιού, που είχαν καθιερώσει οι υπόλοιποι Άραβες και Αφρικανοί ηγέτες, σύμφωνα με τους οποίους δεν ανακατεύονταν στα εσωτερικά άλλων κρατών. Ο Καντάφι όμως, ήθελε να χώνεται παντού.Αγαπημένη του ενασχόληση ήταν το Παγκόσμιο Επαναστατικό Κέντρο, που είχε ιδρύσει κοντά στη Βεγγάζη. Κάποιοι το χαρακτήρισαν ως το Harvard και Yale για μια ολόκληρη γενιά Αφρικανών επαναστατών. Και ενώ πολλοί από τους απόφοιτους μοιράζονταν την αντί-δυτική και αντί-ιμπεριαλιστική φιλοσοφία του Καντάφι, οι περισσότεροι στερούνταν οποιασδήποτε ιδεολογίας.Η ιδεολογία του Καντάφι έρχονταν συνήθως δεύτερη, μπροστά στη δίψα του για εξουσία. Ήθελε να θεωρείται σημαντικός παίκτης στην Αφρική, με φαντασιώσεις εκδίκησης εναντίον των ΗΠΑ, και με μια αγάπη για τη πρόκληση πολιτικής αναστάτωσης. Πολύ συχνά υποστήριζε κινήματα που είχαν αξιόλογους στόχους, όπως το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο που πολεμούσε το απαρτχάιντ στης Ν. Αφρικής. Πιο συχνά όμως, στήριζε αντιδημοκράτες, που πολλές φορές ήταν ακόμη  πιο σκληροί απ ότι ο ίδιος. Τέτοιοι ήταν οι δικτάτορες και τραμπούκοι όπως ο Idriss Deby του Τσαντ, ο Foday Sankoh της Sierra Leone, ο Blaise Compaore  της Burkina Faso, και ο  Charles Taylor της Λιβερίας. Ο τελευταίος διώκεται σήμερα από το Διεθνές ποινικό δικαστήριο με διάφορες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και εμπόριο  λευκής σαρκός.Έτσι, η Λιβύη μετατράπηκε στο επίκεντρο ενός παγκόσμιου δικτύου ανταρτών και πολέμαρχων. Όσοι λοιπόν εκπαιδεύτηκαν στη Λιβύη, στη συνέχεια χρησιμοποίησαν αυτές τις σχέσεις για αλληλοϋποστήριξη, και ενίσχυση της εξουσίας τους. Για παράδειγμα, ο Compaore έστειλε στρατό για ενίσχυση στους επαναστάτες της Δυτικής Αφρικής, και ήταν αυτός  που γνώρισε τον Taylor στον Καντάφι, με αποτέλεσμα ο «έρωτας» των δυο τυράννων να καταλήξει σε μαρτύριο για το λαό της Λιβερίας.Στο αποκορύφωμα της δύναμης του (1970s, 1980s, και 1990s), και ενώ παντού ξεσπούσαν εμφύλιοι πόλεμοι, με τη τιμή του πετρελαίου να πλουτίζει τη Λιβύη, ο Καντάφι ανοίχτηκε και πέρα από την Αφρική. Βοήθησε με όπλα, χρήματα, και εκπαίδευση ακόμη και τους Μουσουλμάνους αποσχιστές στις Νότιες Φιλιππίνες. Παρά το κοσμικό περιτύλιγμα της, η Λιβύη έχει χρηματοδοτήσει την ισλαμική τρομοκρατική ομάδα Abu Sayyaf, που δρα στις Φιλιππίνες, και έχει δεσμούς με την Al Qaeda.Παρά τη πολυδιαφημισμένη προσέγγισή του με τη Δύση στις αρχές τη