Θα δώσουμε κι αυτή την φορά την μάχη, με βαριά καρδιά, αλλά θα την δώσουμε!

Στηρίξαμε και στηρίζουμε τον Σαμαρά και μόνο, πιστεύοντας ότι αποτελεί την τελευταία ελπίδα για την πατρίδα, κόντρα σε προσωπικές πολιτικές πεποιθήσεις για το κόμμα της ΝΔ.

Δεν μας είναι άγνωστα τα βαρίδια του παρελθόντος και οι ανυπέρβλητες οργανωτικές αδυναμίες που αντιμετώπισε μέχρι σήμερα.

Ούτε είμαστε οι ανυπόμονοι ψηφοφόροι, που θέλουν μέσα σε δυόμισι χρόνια να ανατραπεί το σύμπαν.

Και φυσικά δεν  παραγνωρίζουμε το τιτάνιο έργο που ανέλαβε εκλεγόμενος αρχηγός της ΝΔ. Τότε που ύστερα από μια βαριά

ήττα παρέλαβε ένα κόμμα σε κατάσταση διάλυσης, με άδεια τα ταμεία και τον κόσμο του σε κατάθλιψη. Και  κλήθηκε να το αναδιοργανώσει και να το αναζωογονήσει σε συνθήκες πρωτόγνωρης οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης. Έχοντας να αντιμετωπίσει τις συνεχείς υπονομευτικές κινήσεις είτε της Αγίας Οικογένειας, είτε των νεοφιλελεύθερων εξαπτέρυγων, είτε απλώς  ηλίθιων κομματικών δεινόσαυρων. Και πάνω απ όλα τις επιθέσεις της κρατικοδίαιτης διαπλοκής, του εκδοτικού κατεστημένου και του ξένου παράγοντα.

Όμως κανείς μας  εδώ δεν περίμενε ότι η αυτή η εκλογική μάχη θα δινόταν υπό τόσο δυσμενείς συνθήκες για το μέλλον.

Δεν μιλώ για τις αντικειμενικές συνθήκες, την κρίση, το Μνημόνιο, την κατάσταση που μας οδήγησαν οι ανεκδιήγητοι Παπανδρέου και Βενιζέλος, το όλον ΠΑΣΟΚ.

Μιλώ για τις οφθαλμοφανείς πλέον  και εντελώς απαράδεκτες αδυναμίες και ανεπάρκειες ενός κομματικού μηχανισμού που αδυνατεί να επικοινωνήσει έστω και στοιχειωδώς με την κοινωνία και να την καταλάβει.

Μιλώ για την ακατανόητη εντέλει επιβίωση στον κομματικό μηχανισμό των φθαρμένων υλικών του παρελθόντος και κυρίως της αυτοκαταστροφικής λογικής του παρελθόντος. Τη  λογική ενός κόμματος βουλευτοκεντρικού και παραγοντο-κεντρικού, ξεκομμένου από την κοινωνία και τις ανάγκες της.

Μιλώ για τους νεοδημοκράτες που αισθάνονται πίκρα και απογοήτευση επειδή παρά τις ελπίδες τους βλέπουν να υπάρχουν ακόμα στα ψηφοδέλτια του κόμματος πρόσωπα του πλήγωσαν την παράταξη και την έφθειραν στην συνείδηση του κόσμου.

Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά μόνο αν την λέμε βοηθάμε. Αν την κρύβουμε γινόμαστε συνένοχοι του παλιού και όχι υπερασπιστές του νέου.

Και θα το πούμε καθαρά: Δεν ήταν τόσο η απόφαση του να ψηφίσει τη δανειακή και να στηρίξει η ΝΔ την κυβέρνηση Παπαδήμου που ανέκοψαν την θριαμβευτική πορεία του Σαμαρά και της παράταξης προς την εξουσία. Ήταν κυρίως το γεγονός ότι οι κινήσεις αυτές αιφνιδίασαν την κομματική βάση και εξηγήθηκαν πολύ αργά. Αν ο Σαμαράς έβγαινε τότε και εξηγούσε στον κόσμο από πριν τι θα κάνει, αν έλεγε τότε αυτά που επαναλαμβάνει τώρα στις συνεντεύξεις του, είμαι σίγουρος ότι οι κλυδωνισμοί θα ήταν λιγότερο επώδυνοι και θα μπορούσαν να αφομοιωθούν πιο εύκολα. Και ο ίδιος δεν θα έχανε το αντιμνημονιακό φωτοστέφανο. Κι ας μην έχουν αυταπάτες όσοι συνεχίζουν να τον συμβουλεύουν. Οι περισσότεροι από εκείνους τους νεοδημοκράτες που λένε τώρα ότι θα ψηφίσουν άλλα κόμματα και αποκόμματα το κάνουν επειδή αισθάνονται ότι έχουν πλη